ตอนกำลังจะขับรถมอเตอร์ไซต์กลับบ้านเราออกมาทางซอยที่เคยออกมาประจำเพิ่มรอข้ามไปที่ทางกลับรถ ระหว่างรอเราก็มองรอจังหวะรถปกติ คือปกติเราเลยจะจอดรอนานกว่าคนอื่น จนคันอื่นข้ามไปหมดแล้วเราก็รอจังหวะให้รถทางตรงอีกคันผ่านไปก่อนเราจึงข้ามไป แต่ตอนจังหวะเราบิดคันเร่งไปใกล้ๆถึงเลนกลางก็มีรถขับเร็วมากตรงมาทางเรา เราเลยเบรกเพราะกลัวไปตัดหน้าและจะชนกัน แต่รถคันนั้นเขาก็คงจะตกใจเหมือนกันเลยหักหลบ จนอีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บ เราตกใจมากเลยรีบเข้าไปช่วยเหลือทันที ตอนนั้นเราไม่เห็นรถคันนั้นจริงๆ เราไม่ตั้งใจจะให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เราก็วิตกหนักมากเรานั่งรอร้อยเวรมาคุยจนเขาให้กลับบ้าน เราเครียดมาก เราได้โทรไปเช็คอาการของอีกฝั่งแล้ว เราเริ่มทำใจได้และพยายามใช้ชีวิตต่อแต่วันรุ่งขึ้นเพื่อนเรามันเปิดข่าวให้ดูมันทำให้เราสติแตกหนักมาก จนตอนนี้เราทำได้แค่รอให้ทางอีกฝ่ายกับตำรวจโทรมาคุยเรื่องคดี เราไม่กล้าขับรถอีกเลยตั้งแต่วันนั้น เราไม่รู้จะระบายมันออกมากับใคร พ่อกับแม่ก็บอกว่าต้องทำใจ อย่าไปร้องอย่าไปเสียใจ แต่สำหรับเรามันยากมากเลยนะ เจอมากับตัว ภาพยังติดตา นั่งโทษตัวเองซ้ำๆ เราท้อมากจริงๆ