สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ18 กำลังเรียนอยู่ปวช.3 ปีหน้าเราตั้งใจว่าจะต่อป.ตรี เราก็เลยไปปรึกษากับแม่ว่าจะมีความคิดเห็นอย่างไร แต่ถามเรื่องนี้ทีไรแม่ก็เมินเฉยทุกทีค่ะ แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เราพูดเรื่องนี้กับแม่ แต่แม่กลับบอกว่า" -ึงเป็นผู้หญิงจะเรียนสูงไปทำไม เดี๋ยวมีลูกก็อยู่บ้านเลี้ยงลูก เสียดายตังค์-ู" คือเรายอมรับว่าเราเสียใจมากค่ะที่ได้ยินแบบนี้ แต่เราก็ไม่กล้าพูดอะไร เเต่ภายหลังเรามาเปิดใจคุยกับแม่อีกครั้งต่อหน้ายายและพ่อ แต่แม่กลับอารมณ์เสียใส่เรา แล้วด่าว่าเรา บอกว่าคนโง่ๆอย่างเราจะมีปัญญาเรียนป.ตรีได้ยังไง สู้เก็บเงินไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า ตอนนั้นเราก็ตอบแม่ไปว่าเราอยากเรียนจริงๆส่งเราอีกสักหน่อยไม่ได้หรอ แต่แม่ก็ทวงบุญคุณกับเรา บอกว่า"เเล้วที่เกิดมาได้เพราะใคร ที่โตมาได้ขนาดนี้เพราะใคร" เเต่ในตอนนั้นทั้งพ่อและยายของเราก็เงียบไม่พูดอะไร เพราะทั้งพ่อและยายต่างก็เกรงใจแม่ เราเคยพูดกับพ่อแล้วเเต่พ่อก็บอกว่าพ่อก็ต้องทำตามแม่เราก็เลยไม่รู้จะปรึกษาใคร และไม่รู้ว่าต่อจากนี้ชีวิตจะเอายังไงดี