ขอเหลาชีวิตให้ฟังก่อนนะคะ

เรามีแฟนคนแรกตอนอายุ25 (ก่อนหน้านี้ตั้งใจเรียนมาตลอด ไม่เคยวอกแว่ก) แล้วก็คบยาวมา5ปีจนแต่งงานค่ะ ตอนนี้แต่งมา5ปีแล้ว

ดังนั้นสามีคือผู้ชายคนแรกและคนเดียวในชีวิตเรา 

บางทีเวลาไปทำงานต่างประเทศ ก็เคยคิดนะคะ ว่าเออ อยากลองมีอะไรกับคนอื่นบ้าง ว่าถ้าเป็นคนอื่น มันรู้สึกยังไง จะเหมือนที่รู้สึกกับสามีเรามั๊ย

แต่สุดท้ายก็พับความคิดนั้นไปตลอด

มีพี่ที่ทำงานเก่าๆ เขาก็เคยเล่าประสบการณ์เซ็กส์ที่หลากหลายให้ฟัง เราฟังแล้วก็รู้สึกว่ามันมีสีสันดีจัง แต่ก็ไม่กล้าทำ กลัวตัวเองจะรู้สึกผิดต่อสามี

ส่วนชีวิตเซ็กส์กับสามี นับได้ว่าจืดชืดมากค่ะ ตื่นเต้นอยู่แค่ปีสองปีแรก หลังจากนั้นคือจืดสนิท สามีชอบสะกิดตอนตีสองไปจนถึงตีห้า ซึ่งนั่นมันเวลานอนเรา ใครเขาจะมีอารมณ์ตื่นขึ้นมาทำด้วย สุดท้ายหลังๆเราไม่ไหว ก็ทำเป็นไม่สนใจ สุดท้ายเขาก็เลิกสะกิดไป เรามีอะไรกับเขาเหมือนเป็นหน้าที่ ไม่ได้รู้สึกวาบหวามอะไรเหมือนแต่ก่อนแล้ว แล้วเหมือนเขาก็คงเบื่อเราเหมือนกัน เขาเลยไม่สะกิดเราอีกเลย มีแต่เราที่พอเว้นช่วงนานเกินไปก็จะรู้สึกว่าต้วเองบกพร่องหน้าที่เมีย กลายเป็นว่าเราต้องชวนเขาทำ(ในใจไม่ได้รู้สึกอยากทำกับเขา เพียงแต่ต้องทำ หน้าที่เมียจะได้ไม่บกพร่อง ทุกครั้งต้องช่วยตัวเองให้เสร็จก่อน จะได้มีอารมณ์ แล้วค่อยไปเรียกเขา ซึ่งเขาไม่เคยรู้ว่าเราต้องบิ้วตัวเองหนักมากเพื่อมีอะไรกับเขา เวลาที่ปฏิบัติการกันเราก็จินตนาการเป็นหน้าดาราจีน ดาราเกาหลีบ้าง เพื่อให้ตัวเองรู้สึกมีอารมณ์ทำต่อค่ะ5555) พอมาถึงตอนนี้ เลยกลายเป็นว่าเหนื่อยจะชวนไป ปล่อยเบลอเรื่องนี้ไปเลย นานสุดก็เป็นเดือนที่ไม่ได้มีอะไรกันเลย สามีก็นอนโซฟาบ่อยๆ เขาขี้เกียจอาบน้ำนอน เลยนอนที่โซฟาไปเลย เราก็นอนในห้องคนเดียวตลอด

ไม่มีแล้วค่ะ ความหวานแหวว ความมุ้งมิ้ง ความโรแมนติกใดๆ ไม่มีเซอร์ไพรส์ ไม่มีของขวัญ เวลาคุยกันก็เหมือนเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมากกว่า แล้วเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่จะอ่อนหวานเอาใจเมียใดๆ เขายึดมั่นในสิ่งที่เขาเป็น เขาเคยบอกว่าถ้าเราอยากเรียกร้องให้เขาดูแลขนาดนั้น เราคงต้องคิดกันใหม่เรื่องการมีชีวตคู่ด้วนกันต่อไป (เราไม่ได้เรียกร้องอะไรเยอะเลยนะคะ เราเป็นสาวแกร่งอยู่แล้ว ป่วยก็ไปรพ.เองคนเดียว ทั้งๆที่สามีก็หยุดอยู่บ้าน แต่เขาก็ไม่คิดจะไปเป็นเพื่อนหรืออะไรเลย ทำอะไรไปไหนเราก็ไปคนเดียว หิ้วของเอง แบกเองทุกอย่าง แถมทำลามไปให้ยันสามี จนเหมือนเป็นคนใช้บวกเลขาให้เขาด้วย งานบ้านทุกอย่างเราทำ เพราะเขาไม่ทำ หรือทำแล้วแต่ก็ไม่สะอาด ทำแบบลวกๆ เสื้อกองเท่าภูเขา เขาก็ไม่ซัก ต้องรอจนไม่มีเสื้อจะใส่แล้วถึงจะซัก นี่ตั้งใจว่าอีกหน่อยจะจ้างแม่บ้านมาทำให้จบๆ เราเองทำงานมาก็เหนื่อย ไม่อยากทำ ถ้าเขาไม่ทำ เราก็คงต้องจ้างแม่บ้านเป็นรายครั้งเอา) เราอยากให้เขาถามเราบ้างว่าวันนี้เป็นไง เหนื่อยไหม กลับได้ไหม ให้ไปรับไหม อยากมีฟีลเหมือนมีคนดูแลใส่ใจบ้าง นี่ไม่เคยมีเลย เราต้องหายไปแบบดึกจริงๆเขาถึงจะโทรหาว่าอยู่ไหนทำไมกลับดึก เรารู้สึกdead insideมากกับชีวิตคู่ แต่ก็ไม่ได้อยากหย่า เพราะทรัพย์สินใดๆที่พัวพันกันอยู่ แกะไม่ออก สามีไม่อยากมีลูกด้วย เราเลยรู้สึกว่าชีวิตคู่มันมาถึงจุดที่ไม่มีเป้าหมายอะไรให้ไปต่อร่วมกันแล้วค่ะ มันเหมือนทะเลที่ไม่มีคลื่น คือมันหยุดนิ่งไปหมดเลย

วกมาที่หัวข้อกระทู้ค่ะ 

คือมีวันนึงที่เรากับสามีนอยด์ใส่กัน แล้วเขาก็หลับไป จู่ๆเรารู้สึกเหงาขึ้นมา เหงาแบบเหงาจริงๆ อยากมีคนคุยที่ดูแลใส่ใจกันมากกว่านี้ เราเลยโหลดแอปหาคู่มาคุยเล่นๆค่ะ มันก็รู้สึกดีนะคะ กระชุ่มกระชวยขึ้น รู้สึกว่าเป็นที่สนใจขึ้นมาอีกครั้ง ชุบชีวิตต้นไม้ที่เหี่ยวเฉาให้สดชื่นขึ้นมาอีก ทีนี้มีคนนึงที่จะชวนกันไปออกเดตในอีกไม่นานนี้ เราก็อยากไปเจอนะคะ อยากหาอะไรทำ คุยเม้ามอย แล้วเราก็มานั่งคิดว่าถ้าการเดตครั้งนี้มันเลยเถิด เราจะไปต่อดีไหม หรืออย่าทำเลย มันผิดศีล มันไม่ดี(เราว่าเราไม่ได้สนใจความรู้สึกของสามีหรอกค่ะ เราแค่ไม่อยากรู้สึกแย่กับตัวเองเท่านั้น) แต่ใจนึงเราก็อยากกลับไปรู้สึกหัวใจเต้นรัวตอนจูบกันครั้งแรกอีกครั้ง ตอนที่มีอะไรกันครั้งแรก ตอนนั้นมันตื่นเต้นมากจริงๆ อยากรู้สึกมีชีวิตชีวาแบบนั้นอีก เราว่าเราจะบอกผู้ชายในแอปที่คุยด้วยตรงๆเลย เว่าเรามีสามีแล้ว และเราไม่ต้องการหย่า เราแค่ต้องการมีใครอีกคนที่ทำให้เราได้มีความรู้สึกอีกครั้ง เราจะไม่มีการผูกพันธ์ใดๆต่อกัน เป็นเหมือนFriend with benefit หรือ one night standกันเฉยๆ 

แต่ก็ยังกล้าๆกลัวๆอยู่เลยค่ะ เอายังไงดี ไปต่อหรือพอแค่นี้ กลับไปจินตนาการกับพระเอกในซีรีย์ในนิยายเหมือนเดิมดี เราสับสนมากจริงๆ เราไม่รู้ว่าจุดที่เราเป็นอยู่มันต้องก้าวข้ามไปยังไง เพราะสามีเราก็ไม่ให้ความร่วมมือเลย ชีวิตเขามีแค่ทำงาน กลับบ้าน นอน ไม่มีอะไรอย่างอื่นที่สนใจจะทำนอกจากนี้ (สามีเราไม่เจ้าชู้ค่ะ เพราะนางขี้เกียจเกินกว่าจะไปแอบคุยกับใครได้ นางคงเอาเวลามานอนมากกว่า)

เราอยากฟังความเห็นจากทุกคนว่าคิดยังไงบ้าง เราควรจัดการกับภาวะอารมณ์ตอนนี้ยังไงดี หรือใครมีประสบการณ์ชีวิตคู่ที่จืดเป็นหมากฝรั่งเคี้ยวข้ามวันแบบนี้บ้างคะ แล้วแก้ปัญหานี้กันยังไง(เราลองไปเที่ยวแล้ว หากิจกรรมทำร่วมกันแล้ว แต่ก็เบื่อไปหมดแล้วค่ะ) หรือใครเคยแอบมีกิ๊ก มีคนคุยเพื่อสนองความค้องการของตัวเองบ้างคะ เราอยากฟังคำแนะนำจริงๆ

ปล. ไม่คิดจะคั้งกระทู้ล่อเป้านะคะ เรามีตัวตนจริง เล่าจากปัญหาของเราจริง เราอายุ35แล้ว มีงานทำเป็นหลักแหล่งมั่นคง บ้างานด้วยค่ะ แต่เรื่องแบบนี้ไม่รู้จะปรึกษาใครเลยจริงๆ