สวัสดีค่ะหนูมีเรื่องจะปรึกษาทุกคนหนูเป็นเด็กธรรมดาๆคนนึงที่พยามถามกับตัวเองว่าเราโชคดีเเล้วหรอที่ได้มาอยู่ในครอบครัวนี้ครอบครัวที่เหมือนจะเข้าใจเราเเต่ก็ยังบังคับเราในทางอ้อมโดยใช้คำว่า "ทางดีที่สุดสำหรับหนู" ในช่วงแรกๆเราก็เออออตามที่เค้าบอกเเต่เมื่อโตขึ้นเเล้วได้ไปเจอสังคมเพื่อนที่เจอปัญหาเดียวกันเเละครูที่คอยพูดเรื่องสายเรียนที่เราสนใจอยู่เสมอ มันก็ทำให้เราเริ่มคิดเเล้วว่า ความฝันทั้งหมดเป็นเพราะคำพูดชักชวนทางอ้อมของพ่อกับเเม่หรือป่าวเพราะถ้าลองมองย้อนกลับไปเค้าก็ทำเเบบนี้มาโดยตรอด ครูที่โรงเรียนของหนูมักพูดอยู่ว่าอย่าให้ความฝันของพ่อเเม่มาบงการชีวิตของเรา ประโยคนั้นมันติดหูจนหนูเอาเก็บไปคิดหลายวัน ว่าหนูอยากเรียนวิทย์คณิตไปเพราะหนู "ต้องการ" หรือมันเป็น "ฝันที่พ่อเเม่ทำไม่ได้" กันเเน่...
ถ้าเรื่องนี้จบแค่เรื่องเรียนมันก็พอจะเป็นเรื่องปดติได้เเหละค่ะเเต่มันไม่ใช่หนะสิ ทุกอย่างในชีวิตหนูไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าทรงผมรูปโปรไฟล์ไลน์โพสต่างๆในเฟสบุคเค้าก็เป็นคนเลือกทุกอย่างจนหนูรู้สึกเเปลกๆ55555มันจะไม่เเปลกเลยถ้าเค้าไม่พูดคำว่า "เชื่อสิมันไม่ดีหรอก" "อ้วนก็อ้วนถ่ายไปก็ไม่สวย" "ดำขนาดนี้ยังเเต่รูปให้ดูเหมือนตัวเองดำขึ้นอีก" งงเหมือนกันนะคะว่านี่มันพื้นที่ออนไลน์ของหนูจะโพสรูปที่หนูถ่ายรูปอาหารหรือรูปตัวเองที่ถ่ายคู่กับตุ๊กตาไม่ได้หรือยังไงเเล้วการที่พูดถึงรูปร่างเเบบนี้มันก็ทำให้หนูลดทอนความมั่นใจของหนูไปเลยส่วนนึง เค้าเอาเเต่บอกว่าเป็นห่วงหนูเเต่หนูดูเเลตัวเองได้ค่ะถึงจะไม่ได้มากเท่าผู้ใหญ่เเต่มันก็ดูเเลได้ระดับนึง หนูรู้มาโดยตลอดว่าเค้าสองคนตามติดชีวิตหนูเหมือนซาเเซงตามศิลปิน ไม่เเน่เค้าอาจจะเห็นกระทู้นี้ก็ได้55655 ความเป็นส่วนตัวเเล้วสิทธิที่หนูควรจะได้เลือกมันหายไปไหนคะ บางทีหนูก็คิดนะว่าคนอื่นอาจจะโชคดีที่มีอิสระเเต่ไม่ใช่กัยหนูที่เป็นอิสระจอมปลอม
ทั้งนี้หนูอยากถามทุกคนว่าหนูควรทำยังไงดีคะกับครอบครัวเเบบนี้หนูควรทนให้เค้าทำต่อไปหรือหนูควรสู้เพื่อสิ่งที่หนูต้องการโดยที่ระหว่างทางคือความขัดเเย้งที่ปลายทางดูว่างเปล่า