เวลาเราคุยกับคนต่างชาติ (คอนโดเราต่างชาติมาอยู่เยอะ) เพราะบางครั้งก็ต้องพูดภาษาอังกฤษกัน (แต่เราพูดไทยคำอังกฤษคำ เพราะไม่เก่งอังกฤษ) อย่างห้องสมุดในคอนโด
เราก็พูดคำศัพท์ผิด กับต่างชาติ แต่คือเรามั่นหน้าเต็มร้อยเลยค่ะว่าเราพูดถูก แต่เขาก็ไม่ได้แย้งหรืองงอะไรนะ เราก็คิดว่าเราพูดถูกแล้ว แต่กลับขึ้นมาบนห้องผ่านไปสองวัน พึ่งรู้ค่ะว่าที่ตัวเองพูด
ไป มันผิด อย่างคำว่า โรงงาน factory เราก็พูดเป็น factor คืออายมากๆเลยค่ะ มั่นหน้าไปได้อย่างไร แล้วก็มีอีกหลายๆเหตุการณ์ที่เราชอบมั่นหน้าพูดอังกฤษ อย่างมั่นใจ แล้วมารู้ทีหลังว่าพูดผิด
เราไม่รู้ว่าเราโง่แล้วอวดฉลาดหรือเปล่า พอมารู้ทีหลังคืออยากใส่หมวกกันน็อคลงไปข้างล่างเลยค่ะ โครตอาย
แต่เราก็ฝึกฟังภาษาอังกฤษจากหนัง ท่องทุกวัน บางวันที่ต้องใช้ คำศัพท์พวกนั้นก็ลืมไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงแต่ความขายหน้า
สังเกตตัวเองเป็นคนโง่แล้วอวดฉลาด(หรือเปล่า)
เราก็พูดคำศัพท์ผิด กับต่างชาติ แต่คือเรามั่นหน้าเต็มร้อยเลยค่ะว่าเราพูดถูก แต่เขาก็ไม่ได้แย้งหรืองงอะไรนะ เราก็คิดว่าเราพูดถูกแล้ว แต่กลับขึ้นมาบนห้องผ่านไปสองวัน พึ่งรู้ค่ะว่าที่ตัวเองพูด
ไป มันผิด อย่างคำว่า โรงงาน factory เราก็พูดเป็น factor คืออายมากๆเลยค่ะ มั่นหน้าไปได้อย่างไร แล้วก็มีอีกหลายๆเหตุการณ์ที่เราชอบมั่นหน้าพูดอังกฤษ อย่างมั่นใจ แล้วมารู้ทีหลังว่าพูดผิด
เราไม่รู้ว่าเราโง่แล้วอวดฉลาดหรือเปล่า พอมารู้ทีหลังคืออยากใส่หมวกกันน็อคลงไปข้างล่างเลยค่ะ โครตอาย
แต่เราก็ฝึกฟังภาษาอังกฤษจากหนัง ท่องทุกวัน บางวันที่ต้องใช้ คำศัพท์พวกนั้นก็ลืมไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงแต่ความขายหน้า