ผมยืนอยู่หน้าเลนของเมมเบอร์อันเดอร์คนหนึ่ง ตอนนั้นเปิดเลนผ่านไปแล้วยี่สิบนาที ผมยืนอยู่ดูอยู่เกือบสิบนาที
สิ่งที่มองเห็นคือความว่างเปล่าของผู้คน ในขณะที่เลนซ้ายขวา แถวยาวแล้วยาวอีก ผมมองเข้าไป จนท.ยืนนิ่ง เมมเบอร์ยืนมองออกมา
โชคดีมันไกลจนไม่เห็นแววตาของเธอ

นี่แหละครับชีวิตจริงของเมมเบอร์ มีทั้งประสบความสำเร็จดังใฝ่ฝัน
และกำลังต่อสู้กับความนิยมชมชอบ คงต้องสู้กันต่อไป จนวันหนึ่ง วันนั้นที่รอคอย