ช่วงก่อน16ปี อ่านไปความรู้สึกมันเหงา เศร้า รัดทด ความรักพระเอกนางเอก มีแต่อุปสรรคตลอด
บางครั้งดูน่าเบื่อ จนไม่อยากอ่านต่อ แต่พอมีก๊วยเซียงโพล่ขึ้นมา นิยายกลับมีชีวิตชีวาขึ้น 
ช่วงไหนกล่าวถึงก๊วยเซียง ยิ่งแทบว่างหนังสือไม่ลง อ่านไปยิ่งหลงรักนาง ผู้แต่งบรรยายถึงความน่ารักของนางไว้ดีมาก
ตอนอ่านยังต้องทำภาษาสำเนียงความน่ารักของนางไว้ในใจ มีใครคิดเห็นเหมือนกันบ้างครับ??