เราขายของออนไลน์นำของเข้าจากจีน แล้วตอนนี้ด่านเวียดนามค่อนข้างมีปัญหาของติดมาเดือนกว่าแล้ว แล้วเวลาสั่งของเราจะเก็บเงินลูกค้า 50% อีก 50% เราสำรองสั่งจ่ายร้านจีน แล้วลูกค้าเราค่อนข้างสั่งออเดอร์กันเยอะ รวมแล้วยอดสั่งประมาน 300,000 กว่าบาท ( หลายคนนะค่ะ ) เราเก็บเงินลูกค้า 150,000 อีก 150,000 เงินเราเอง แต่พอด่านจีนมีปัญหาไม่สามารถนำสินค้าเข้ามาได้เพราะเวียดนามโควิดระบาด ทำให้รอของค่อนข้างนานเดือนกว่า ลูกค้าก็ทยอยมาขอเงินคืนกัน เพราะบางคนก็ต้องใช้เงินหมุนทำอย่างอื่น บางคนก็กลัวจะโดนโกง เราก็ไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ลูกค้าขอเงินคืนเราก็ต้องคืนทั้งหมด ก็เหมือนเราจ่ายเต็ม 100% คนเดียว แต่เงินเราไม่พอ ขาดอยู่ 30,000 กว่าบาท เราไม่รู้จะหาจากที่ไหนเพราะแม่เราก็ไม่มีเพราะเราหาเงินส่งแม่ แม่เราก็ไม่อยากไปยืมคนอื่นพวกญาติๆ เราหมดตัว จนเราเครียดมากเราก็ได้คุยกับแฟน ( ตัวแฟนเองไม่มีเงินหลอกค่ะ เพราะช่วงนี้แฟนไม่ได้ทำงาน ) เราก็เล่าทุกอย่างให้แฟนฟัง แล้วบอกเงินยังขาดอีก 30,000 เขาเลยพูดกับเราว่าเขาจะไปขอยืมเงินแม่เขาให้ แล้วแฟนก็โทรคุยกับเราไปด้วยและพูดกับแม่ไปด้วยว่า เรามีเรื่องจะรบกวนจะขอยืมเงิน 10,000 บาทแล้วก็อธิบายว่าทำไมถึงยืมและแม่เขาก็ให้มา แต่เราก็แอบงงว่า เราบอกเงินขาด 30,000 แต่ทำไม บอกแม่ว่ายืม 10,000 แต่เราก็ไม่ได้ถาม หลังจากนั้น 1-2 วันแฟนก็มาพูดกับเราว่า แม่บอกว่าเรามีเงินใช้พอไหมถ้าไม่พอใช้บอกได้นะจะเอามาให้อีก เราก็รับฟังแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ( เราก็คิดในใจว่า เราไม่อยากจะเอ่ยพูดว่า เธอไปยืมแม่ให้อีก 20,000 สิเพราะ 10,000 มันไม่พอเราไม่อยากจะพูด เพราะขนาดแฟนเราเขารู้ว่าเราเดือดร้อนต้องใช้เงิน 30,000 เขายังไม่พูดอะไรเลย เขายังยืมมาให้10,000 แล้วก็รับฟังปัญหาของเราแล้วก็เงียบ ไม่ได้ช่วยอะไรอีก ) เราเลยรู้สึกว่า เราหวังการช่วยเหลือจากเขามากไปไหมค่ะ ?

*เราคบกับแฟนคนนี้มา 3 ปีกว่าตลอดเวลาที่คบกัน เราเลี้ยงเค้าทุกอย่างเพราะเขาไม่มีเงิน เลี้ยงข้าว ซื้อนั้นซื้อนี้ของใช้ ต่างๆ เวลาไปเที่ยว ตจว เราก็เป็นคนจ่ายทั้งทริป แล้วก็ไปแทบทุกเดือน เพราะเพื่อนๆเราเที่ยวเก่งเราก็ไปด้วยแฟนเราก็ไปด้วยแฟนมีภาระที่ต้องผ่อนรถเดือนละหมื่นกว่า ก่อนหน้านี้เรามีเงินเราก็ช่วยเขาผ่อนรถ จ่ายค่าประกัน ทุกสิ่งทุกอย่าง แม่เราก็ชอบทำกับข้าวไปให้บ้านเขากิน