คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 44
คุณไม่ได้คิดมากไปหรอกค่ะ และก็ไม่ได้คิดไม่ดีกับเพื่อน แต่คิดตามความเป็นจริง
เพื่อนบอกชอบทำตัวจน ไม่ให้รางวัลตัวเอง
แล้วไปกินแบบนี้คือรางวัลของคุณไหมคะ ถ้าไม่ได้ชอบ ไปแล้วเครียด ก็ต้องบอกเพื่อนไปตรงๆ เพราะนี่คือรางวัลที่เพื่อนคุณให้ตัวเอง คุณก็คือเพื่อนที่เค้ารู้ว่าจะไม่ไปเอาเปรียบเค้า แต่เค้ากำลังเห็นแก่ตัว (ไม่ได้เอาเปรียบคุณ แต่เอาแต่ใจ ชวนไปก็จะให้ไปด้วยให้ได้ พูดนั่นนี่มันอาจจะฟังดูดี แต่มันก็แค่เพื่อให้คุณไปด้วย)
ถ้าคุณชอบอาหาร เที่ยวเหล่านี้ก็ทนไป แต่ถ้าไม่ชอบ คุณก็ต้องบอกไม่ชอบ ไม่สะดวกด้วย ไม่ได้อยากเอาเปรียบเพื่อน แต่ไม่สะดวกจริงๆ
เพื่อนคุณระวังตัวจนลืมน้ำใจ
คุณก็มีน้ำใจจนลำบากตัวเอง
เพื่อนบอกชอบทำตัวจน ไม่ให้รางวัลตัวเอง
แล้วไปกินแบบนี้คือรางวัลของคุณไหมคะ ถ้าไม่ได้ชอบ ไปแล้วเครียด ก็ต้องบอกเพื่อนไปตรงๆ เพราะนี่คือรางวัลที่เพื่อนคุณให้ตัวเอง คุณก็คือเพื่อนที่เค้ารู้ว่าจะไม่ไปเอาเปรียบเค้า แต่เค้ากำลังเห็นแก่ตัว (ไม่ได้เอาเปรียบคุณ แต่เอาแต่ใจ ชวนไปก็จะให้ไปด้วยให้ได้ พูดนั่นนี่มันอาจจะฟังดูดี แต่มันก็แค่เพื่อให้คุณไปด้วย)
ถ้าคุณชอบอาหาร เที่ยวเหล่านี้ก็ทนไป แต่ถ้าไม่ชอบ คุณก็ต้องบอกไม่ชอบ ไม่สะดวกด้วย ไม่ได้อยากเอาเปรียบเพื่อน แต่ไม่สะดวกจริงๆ
เพื่อนคุณระวังตัวจนลืมน้ำใจ
คุณก็มีน้ำใจจนลำบากตัวเอง
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 107
คห เยอะมาก อ่านถึงแค่ 25 ก็หยุดอ่าน
ขอโทษที่ต้องสารภาพว่า ยิ่งอ่าน ยิ่งรู้สึกแย่ กับตัว จขกท เอง
คือเพื่อน จขกท น่ะ แย่อยู่แล้ว เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจตัว ตามประสาคนมี เมื่อมีเงินมาก ก็จะมีคนขัดใจน้อย หลาย ๆ ปัญหาแก้ได้ด้วยเงิน ดังนั้น นิสัยของ เพื่อน จขกท ไม่ต้องพูดถึงอีก มันชัดเจนมากอยู่แล้ว
แต่ที่รู้สึกแย่กับ จขกท เพราะคนที่เข้ามาตอบก็ตอบบนพื้นฐานความเป็นจริง เรื่องแบบนี้ ไม่มีอะไรซับซ้อนเลย แต่ จขกท ก็โยเย พิโยกพิเกน จะเอาคำตอบฟ้าสวรรค์อะไร ก็ไม่รู้ แค่ปฏิเสธไปตรง ๆ ก็ต้องทำให้มันเป็นเรื่องยากกกกก
ในทุก ๆ ความสัมพันธ์ ต้องมีความสมดุลย์ เท่าเทียมกันอยู่ ถ้าเมื่อไรมันไม่เท่าเทียม จะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอึดอัด แบบที่คุณกำลังรู้สึกอยู่ และถ้าคุณมีศักดิ์ศรีมากพอ คุณจะไม่ทน การที่คุณทน โดยอ้างว่า กลัวเพื่อนเสียใจ กลัวเขาจะเหงา อายคนอื่นเลยต้องจำยอม ฯลฯ มันแสดงว่าจริง ๆ แล้วคุณเป็นคนขลาด ไม่กล้าปกป้องความรู้สึก และศักดิ์ศรีของตัวเอง ข้ออ้างทั้งหมด เป็นแค่ข้อแก้ตัวที่คุณบอกตัวเองเพื่อให้รู้สึกอับอาย (ตัวเอง) น้อยลง แค่นั้นเอง (เรามองเห็นเป็นแบบนี้นะ คนอื่นจะเห็นเป็นอย่างไร ก็แล้วแต่)
มิน่า ... เขาถึงได้บอกว่า คบกับคุณแล้วสบายใจ ก็ต้องสบายใจสิ ยอมให้ปั้นซะขนาดนี้
ขอโทษที่ต้องสารภาพว่า ยิ่งอ่าน ยิ่งรู้สึกแย่ กับตัว จขกท เอง
คือเพื่อน จขกท น่ะ แย่อยู่แล้ว เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจตัว ตามประสาคนมี เมื่อมีเงินมาก ก็จะมีคนขัดใจน้อย หลาย ๆ ปัญหาแก้ได้ด้วยเงิน ดังนั้น นิสัยของ เพื่อน จขกท ไม่ต้องพูดถึงอีก มันชัดเจนมากอยู่แล้ว
แต่ที่รู้สึกแย่กับ จขกท เพราะคนที่เข้ามาตอบก็ตอบบนพื้นฐานความเป็นจริง เรื่องแบบนี้ ไม่มีอะไรซับซ้อนเลย แต่ จขกท ก็โยเย พิโยกพิเกน จะเอาคำตอบฟ้าสวรรค์อะไร ก็ไม่รู้ แค่ปฏิเสธไปตรง ๆ ก็ต้องทำให้มันเป็นเรื่องยากกกกก
ในทุก ๆ ความสัมพันธ์ ต้องมีความสมดุลย์ เท่าเทียมกันอยู่ ถ้าเมื่อไรมันไม่เท่าเทียม จะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอึดอัด แบบที่คุณกำลังรู้สึกอยู่ และถ้าคุณมีศักดิ์ศรีมากพอ คุณจะไม่ทน การที่คุณทน โดยอ้างว่า กลัวเพื่อนเสียใจ กลัวเขาจะเหงา อายคนอื่นเลยต้องจำยอม ฯลฯ มันแสดงว่าจริง ๆ แล้วคุณเป็นคนขลาด ไม่กล้าปกป้องความรู้สึก และศักดิ์ศรีของตัวเอง ข้ออ้างทั้งหมด เป็นแค่ข้อแก้ตัวที่คุณบอกตัวเองเพื่อให้รู้สึกอับอาย (ตัวเอง) น้อยลง แค่นั้นเอง (เรามองเห็นเป็นแบบนี้นะ คนอื่นจะเห็นเป็นอย่างไร ก็แล้วแต่)
มิน่า ... เขาถึงได้บอกว่า คบกับคุณแล้วสบายใจ ก็ต้องสบายใจสิ ยอมให้ปั้นซะขนาดนี้
ความคิดเห็นที่ 15
ปฏิเสธไม่ไปก็จบครับ จากนั้นเขาจะพูดหว่านล้อมอย่างไรก็ฟังเฉย ๆ และไม่ต้องคิดมากครับ
ส่วนคำถาม เราคิดมากเกินไปไหม
เท่าที่อ่านดูสัมผัสว่า จขกท คล้ายคิดมากครับ ไม่ได้หมายถึงคิดมากเรื่องเงินนะครับ แต่คิดวิเคราะห์สังเกตุการพฤติกรรมและการกระทำเพื่อนละเอียด ซึ่งไม่จำเป็นต้องไปคิดเรื่องเขาครับ เอาแค่ตัวเองไปกับเขาสองสามครั้งแล้วมันไม่ใช่ ก็เลิกไปทุกอย่างก็จบครับ
ส่วนคำถาม เราคิดมากเกินไปไหม
เท่าที่อ่านดูสัมผัสว่า จขกท คล้ายคิดมากครับ ไม่ได้หมายถึงคิดมากเรื่องเงินนะครับ แต่คิดวิเคราะห์สังเกตุการพฤติกรรมและการกระทำเพื่อนละเอียด ซึ่งไม่จำเป็นต้องไปคิดเรื่องเขาครับ เอาแค่ตัวเองไปกับเขาสองสามครั้งแล้วมันไม่ใช่ ก็เลิกไปทุกอย่างก็จบครับ
ความคิดเห็นที่ 6
คุณไม่ได้คิดมาก เงินเดือนคุณไม่ได้มากพอจะไปกินมื้อละสามสี่พันได้บ่อยๆ เราว่าไม่สะดวกก็ปฏิเสธไป ไม่ควรให้เค้าเลี้ยงด้วย จะกลายเป็นว่าคุณอิดออดเพราะอยากให้เลี้ยง
อย่างเพื่อนเราถ้าบอกว่าทำตัวเหมือนจน เราจะบอกว่า เราอาจจะไม่ได้ยากจนอะไรมาก แต่ไม่ได้มีเงินไปใช้ฟุ่มเฟือยได้ เราไม่ได้หาเงินได้เท่าเค้า แต่ถ้าใช้เงินอย่างเค้าเราจะกลายเป็นคนจนจริงๆ เพื่อนคุณเค้าหาเงินได้เยอะ บางทีเค้าก็อาจจะไม่ทันคิด
อย่างเพื่อนเราถ้าบอกว่าทำตัวเหมือนจน เราจะบอกว่า เราอาจจะไม่ได้ยากจนอะไรมาก แต่ไม่ได้มีเงินไปใช้ฟุ่มเฟือยได้ เราไม่ได้หาเงินได้เท่าเค้า แต่ถ้าใช้เงินอย่างเค้าเราจะกลายเป็นคนจนจริงๆ เพื่อนคุณเค้าหาเงินได้เยอะ บางทีเค้าก็อาจจะไม่ทันคิด
แสดงความคิดเห็น
เพื่อนรวยเราจนแล้วชอบชวนไปกินแพงๆตลอดแต่ให้หาร
รู้จักกันมานาน แต่สมัยก่อนไม่สนิทกันเพิ่งมาสนิทกันจริงๆ 2 ปีก่อน
เรามีภาระจ่ายบัตรทุกเดือนผ่อนของ ต้องแบ่งให้ทางบ้านด้วย
ส่วนเพื่อนทำงานที่บ้านและมีสามีซัพพอต แต่สามีอยู่ ตปท เพื่อนเลยเหงาบ่อยๆ
เพื่อนเป็นคนมาสนิทด้วยเองบอกเราคุยถูกคอคุยง่าย คุยแล้วสบายใจ
เพื่อนทำงานอยู่บ้านมีเวลาว่างเยอะ เลยไม่ค่อยมีเพื่อน จึงชอบชวนเราไปไหนมาไหน
ช่วงโควิคว่างยิ่งชวนบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ร้านส่วนใหญ่เพื่อนจะเลือกเอง เราไม่ค่อยรู้จักร้านดีๆ
เพื่อนเน้นโซนทองหล่อเอกมัย รูฟท็อปโรงแรม ร้านไพรเวท สวนอาหารร้านได้รางวัล
ให้เหตุผลว่าอร่อย สะอาดส่วนตัว ไม่แออัด กลัวโควิค ได้รับการบริการที่ดี
นานๆทีไปได้ไม่ได้ซีเรียส ถือว่าได้เปิดหูเปิดตา แต่หลังๆชวนบ่อยขึ้นถี่ขึ้น เป็นอาทิตย์ละ 3-4 วัน
เราเริ่มรู้สึกลำบากใจ เพราะไปกันต้องหารตลอด ร้านส่วนใหญ่ราคาแรง บิลมาพันกว่าสองพัน
ถ้ามีแอลกอฮอลก็แพงขึ้นไปอีก บางที 3-4 พัน สำหรับมื้อเดียวบอกตามตรงเราเสียดายเงิน
หลังๆเลยบอกเพื่อนไปตามตรงว่าไม่ค่อยสะดวกเพราะต้องเก็บตัง
แต่พอพูดแบบนี้ เพื่อนชอบบอกว่าทำงานก็ควรให้รางวัลตัวเองบ้าง
กินอะไรก็ได้อย่างนั้น ทั้งที่เราก็ไม่ได้จนแต่ทำไมชอบทำตัวเหมือนจนตลอด
เงินเดือนก็เยอะกว่าคนทั่วไป เงินเก็บก็มีแต่ประหยัดจนดูตระหนี่ ชอบให้คนมองไม่มีเงิน
(เราก็ไม่รู้ตัวนะ)
เพราะปกติเราชอบกินข้างทางไม่ก็ร้านตามห้างทั่วไป ซึ่งเพื่อนเราน้อยมากที่จะยอมไปด้วย
เราเลยรู้สึกว่าเราคงไปต่อกับเพื่อนไม่ไหว ถ้าเพื่อนยังชวนไปกินแพงๆแล้วหารสองแบบนี้เรื่อยๆ
จะบอกให้เพื่อนเลี้ยงก็ไม่ใช่ และเพื่อนก็ไม่เคยเอ่ยปากเลี้ยง หารกันแม้แต่ค่าแว็ตก็คิดบาทเดียวก็เอา
เพื่อนเคยมาบ่นว่ามีแต่มิตรปลอมที่มาคบหวังผลประโยชน์ มาเอาเปรียบ
พูดตามตรงเงินเดือนเรากับเงินเดือนเขาต่างกัน ไปกินได้แต่บ่อยไม่ไหวเราก็มีภาระ
และเวลาเราไปไหนด้วยบางทีเหมือนเราเป็นผู้ติดตาม เพราะเราจะทำตัวไม่มั่นใจเวลาไปด้วยตลอด
เราไม่ชินกับสถานที่แบบนี้ บางทีไปเห็นราคาก็ตกใจ ไม่อยากสั่งอะไรเลย ถูกสุดสลัดจานเดียว 350 แถมไม่อิ่มด้วย
ถ้าสเต็กหรือกับข้าวจาน 500 อัพ น้ำดื่มต่ำๆก็ 30 พอสั่งจานกลางมาเพื่อนก็กินไวมาก ไม่รอเราตักเลยบางทีเรากินไม่ทัน
จนเพื่อนเริ่มอิ่มถึงทิ้งไว้ เหมือนเราได้กินเศษที่เหลือ แต่ต้องหารกันเรารู้สึกไม่ดี
รู้สึกเหมือนเพื่อนหาคนไปแก้เหงาและช่วยหารค่าอาหารมากกว่า
คุยด้วยได้แต่บอกตามตรงเราไม่ค่อยอยากไปไหนด้วยแล้ว หลักๆเพราะปัญหาเรื่องเงิน
เราไม่สบายใจและลำบากใจ พูดตามตรงไปแล้วเพื่อนก็ตอบแบบข้างบน
อยากถามว่า
เราคิดมากเกินไป เราดูขึ้เหนียวเกินไปไหม เราคิดไม่ดีกับเพื่อนหรือป่าวแบบนี้ ???