เราเป็นแม่ลูกสองค่ะ ลูกสองคนน่ารัก
ยังจำวันที่เขาเกิดมาได้เลย หลังจากเราคลอดลูกคนแรกเราเปลี่ยนไป ขี้โมโหเริ่มโหดร้าย ทั้งๆที่ก่อนแต่งงานเราพูดเพราะ ไม่โกรท ไม่พูดคำหยาบ อาการมาหนักสุดหลังมีลูกคนที่สองห่างจากคนแรกได้3ปี
เรารู้สึกแย่ในความเป็นแม่ของเราเหลือเกิน ผิดหวัง ฝันที่เคยอยากทำให้ลูกและดูแลเขาไม่ได้ตามที่หวัง  อยู่ดีๆบางทีลูกๆทะเลาะกันเราหลุดก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ การกระทำของเรากับลูกเราเสียใจที่ทำลงไป  เรามองน่าลูกแล้วเรารู้สึกผิดตลอดเวลา เราไม่ได้แจ่มใสกับสามีอีกแล้ว ภรรยาที่น่ารักคนเดิมมันหายไปไหนแล้ว

.....​เราคือข้อผิดพลาดในชีวิตของทุกคน.....​
ขอโทษนะลูก ของโทษสามีที่ดี เราคือตัวปัญหา ตัวปัญหาจะต้องไม่อยู่
อย่าดร่ามาใส่เราเลยนะ เราบอบช้ำมากเหลือเกิน