ขอเล่ารายละเอียดคร่าว ๆ นะคับ
จขกท. เป็นทอม อายุ 30 กว่าปี อาชีพรับราชการ แม่เป็นข้าราชการเกษียณอายุราชการอายุ 70 กว่าปี แยกทางกับพ่อ ตั้งแต่สาว ๆ เราเป็นลูกคนเดียว ตอนนี้เรามีแฟน เป็นข้าราชการเหมือนก้น อายุ 20 ปลาย ๆ แต่แม่เราไม่ชอบเลย ร้องไห้ฟูมฟาย พอรู้ว่ามีแฟน ก่อนหน้านี้ก็มีแฟนมาแล้ว แกก็รับไม่ได้เหมือนกัน แต่คนก่อน ๆ เราไม่ได้อะไรมาก แต่อยากให้แฟนคนปัจจุบัน เป็นคนสุดท้ายไม่อยากมีใหม่แล้ว
แม่ของ จขกท. ชอบทำตัวให้น่าสงสาร ร้องไห้ ชอบว่าเราจะทิ้งแม่ ทั้ง ๆ ที่เราอยู่กับแม่ตั้งแต่บรรจุไม่เคยย้ายไปไหนเลย นอนบ้านทุกวัน มีบางวันที่ไปประชุม ต้องไปนอนค้างที่อื่น แม่ทำตัวเหมือนหวงลูก ไม่อยากให้ลูกมีแฟนเคยทะเลาะกันหนักจนเราไม่กินข้าวร้องไห้ แม่ก็ร้องไห้เหมือน น้าก็ว่าเราว่าอกตัญญู ทำแม่ร้องไห้ซึ่งเราไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นเลย แต่แม่ทำกับเราเกินไป กลับบ้านค่ำก็ไม่ได้ 18.00 น. แม่ก็จะโทรจิกให้กลับบ้าน ซึ่งเราว่ามันไม่ใช่ จนเรารู้สึกอึดอัดในการใช้ชีวิต เหล้าบุหรี่เราไม่แตะ
- เราเชื่อฟังแม่มาตั้งเด็ก แม่ให้เรียนสายวิทย์เราก็เรียน ให้เราไปสมัครเรียนคณะนี้เราก็ทำ ให้เราทำงานใกล้บ้านเราก็ทำ เราไม่ปฏิเสธว่าสิ่งที่แม่แนะนำให้เรามันดี แต่พอมาเรื่องหัวใจเราก็อยากทำตามใจเราบาง
- เราเคยคุยกับแม่ ว่าทำไมไม่อยากให้เรามีแฟน แม่เราก็อ้างบอกว่ากลัวแฟนเราจะทิ้งเพราะแฟนเราสวย (จริง ๆ หน้าตาธรรมดา) กลัวเราจะเสียใจ ซึ่งเราว่ามันเป็นธรรมดา ถ้าคนสองคนอยู่ด้วยกันไม่ได้ก็เลิก เหมือนญกับช ไม่ต่าง
- เราถามว่าจะให้เราอยู่คนเดียวไปจนตายหรอ แม่บอกว่า จะมีญาติจากกทม.จะมาอยู่ด้วยตอนเราอายุเยอะ (ซึ่งก็ไม่รู้จริงไหมแม่มโนไปก่อน)
- เราถามว่าแฟนเราไม่ดีตรงไหน แม่บอกว่า แม่ไม่ชอบให้เรามีแฟนคบเพศเดียวกัน ประมาณอายคน กลัวผญ. แล้วก็บอกให้เรารักผช.ได้ไหม? จะได้มีครอบครัวปกติ
- แต่เรารู้สึกว่า แม่กลัวการถูกทิ้ง กลัวการอยู่คนเดียว รับไม่ได้ที่ลูกรักเพศเดียวกัน แล้วพอจะพาไปเที่ยวทั้งแม่ แล้วก็แฟน แม่ก็ไม่เอาแม่บอกว่าไม่อยากนั่งปั้นหน้า ส่วนแฟนไม่มีปัญหา
ทำยังไงให้แม่ยอมรับ แม่แฟนก็รับไม่ได้เหมือนกันที่คบเพศเดียวกัน ง่าย ๆ หัวโบราณทั้งคู่ ในขณะที่เราสองกับแฟน ไม่ได้แคร์อะไร เพราะมีงานทำ มีเงินเดือน ไม่ได้ขอใครกิน
เป็นทอม แต่แม่รับไม่ได้ แล้วไม่อยากให้เรามีแฟน ให้อยู่กับแม่ไปจนตาย แก้ไงดี
จขกท. เป็นทอม อายุ 30 กว่าปี อาชีพรับราชการ แม่เป็นข้าราชการเกษียณอายุราชการอายุ 70 กว่าปี แยกทางกับพ่อ ตั้งแต่สาว ๆ เราเป็นลูกคนเดียว ตอนนี้เรามีแฟน เป็นข้าราชการเหมือนก้น อายุ 20 ปลาย ๆ แต่แม่เราไม่ชอบเลย ร้องไห้ฟูมฟาย พอรู้ว่ามีแฟน ก่อนหน้านี้ก็มีแฟนมาแล้ว แกก็รับไม่ได้เหมือนกัน แต่คนก่อน ๆ เราไม่ได้อะไรมาก แต่อยากให้แฟนคนปัจจุบัน เป็นคนสุดท้ายไม่อยากมีใหม่แล้ว
แม่ของ จขกท. ชอบทำตัวให้น่าสงสาร ร้องไห้ ชอบว่าเราจะทิ้งแม่ ทั้ง ๆ ที่เราอยู่กับแม่ตั้งแต่บรรจุไม่เคยย้ายไปไหนเลย นอนบ้านทุกวัน มีบางวันที่ไปประชุม ต้องไปนอนค้างที่อื่น แม่ทำตัวเหมือนหวงลูก ไม่อยากให้ลูกมีแฟนเคยทะเลาะกันหนักจนเราไม่กินข้าวร้องไห้ แม่ก็ร้องไห้เหมือน น้าก็ว่าเราว่าอกตัญญู ทำแม่ร้องไห้ซึ่งเราไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นเลย แต่แม่ทำกับเราเกินไป กลับบ้านค่ำก็ไม่ได้ 18.00 น. แม่ก็จะโทรจิกให้กลับบ้าน ซึ่งเราว่ามันไม่ใช่ จนเรารู้สึกอึดอัดในการใช้ชีวิต เหล้าบุหรี่เราไม่แตะ
- เราเชื่อฟังแม่มาตั้งเด็ก แม่ให้เรียนสายวิทย์เราก็เรียน ให้เราไปสมัครเรียนคณะนี้เราก็ทำ ให้เราทำงานใกล้บ้านเราก็ทำ เราไม่ปฏิเสธว่าสิ่งที่แม่แนะนำให้เรามันดี แต่พอมาเรื่องหัวใจเราก็อยากทำตามใจเราบาง
- เราเคยคุยกับแม่ ว่าทำไมไม่อยากให้เรามีแฟน แม่เราก็อ้างบอกว่ากลัวแฟนเราจะทิ้งเพราะแฟนเราสวย (จริง ๆ หน้าตาธรรมดา) กลัวเราจะเสียใจ ซึ่งเราว่ามันเป็นธรรมดา ถ้าคนสองคนอยู่ด้วยกันไม่ได้ก็เลิก เหมือนญกับช ไม่ต่าง
- เราถามว่าจะให้เราอยู่คนเดียวไปจนตายหรอ แม่บอกว่า จะมีญาติจากกทม.จะมาอยู่ด้วยตอนเราอายุเยอะ (ซึ่งก็ไม่รู้จริงไหมแม่มโนไปก่อน)
- เราถามว่าแฟนเราไม่ดีตรงไหน แม่บอกว่า แม่ไม่ชอบให้เรามีแฟนคบเพศเดียวกัน ประมาณอายคน กลัวผญ. แล้วก็บอกให้เรารักผช.ได้ไหม? จะได้มีครอบครัวปกติ
- แต่เรารู้สึกว่า แม่กลัวการถูกทิ้ง กลัวการอยู่คนเดียว รับไม่ได้ที่ลูกรักเพศเดียวกัน แล้วพอจะพาไปเที่ยวทั้งแม่ แล้วก็แฟน แม่ก็ไม่เอาแม่บอกว่าไม่อยากนั่งปั้นหน้า ส่วนแฟนไม่มีปัญหา
ทำยังไงให้แม่ยอมรับ แม่แฟนก็รับไม่ได้เหมือนกันที่คบเพศเดียวกัน ง่าย ๆ หัวโบราณทั้งคู่ ในขณะที่เราสองกับแฟน ไม่ได้แคร์อะไร เพราะมีงานทำ มีเงินเดือน ไม่ได้ขอใครกิน