เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดประการณ์ใดต้องขอโทษพี่ๆด้วยนะคะ

          ตอนนี้หนูอายุ16ย่าง17ค่ะ ถ้าเทียบกันชั้นเรียน ก็ม.5 ต้องเกริ่นก่อนค่ะ ว่าช่วงวัยประถมกับม.ต้น หนูมีภาวะซึมเศร้ารุนแรงถึงขึ้นฆ่าตัวตาย แต่ตอนนี้หายดีแล้วค่ะ มีความสุขขึ้นเยอะเลย(เดี๋ยวกระทู้หน้าจะมาเล่าให้ฟังนะคะ)  ต้องบอกก่อนว่าที่บ้านมีต้นทุนค่อนข้างสูง ช่วงม.4ที่ผ่านมา หนูใช้เวลาตรงนี้ในการรักษาตัวเองด้วยหลักสูตรNLP ด้วยเงินที่จำนวนเยอะมากๆในช่วงเวลาไม่กี่เดือน(เกือบๆครึ่งล้าน) ต้องยอมรับว่ามันทำให้หนูมีเกราะมากขึ้น หนูดีขึ้นจากเมื่อก่อนมากๆ แล้วด้วยอะไรก็แล้วแต่ มันทำให้หนูมีความคิดที่เปลี่ยนไป หนูเริ่มสนใจธุรกิจของที่บ้าน พอหนูเริ่มจับจุดตัวเองถูก เริ่มรู้จักตัวเอง รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร หนูเลยตัดสินใจลาออก เพื่อมาสอบเทียบ แล้วจะได้รีบเข้ามหาลัยเร็วๆ
          ช่วงเดือนพฤษภาที่ผ่านมา หนูทำกำไรได้เดือนละ2แสน ตอนนั้นหนูคิดว่าตัวเองเก่งมากๆสำหรับเด็ก17 และบวกกับเป็นช่วงโควิด เลยทำให้หนูยังไม่ได้ไปสอบเทียบ หนูชะล่าใจในตัวเอง หามากใช้หมด ไม่มีเงินเก็บ เปย์ที่บ้าน จองรีสอร์ท หนูคิดว่ามันหาใหม่ได้ ไม่เกินแรง เงินแสนทำได้ เงินล้านทำได้ จนจู่ๆ ก็เหมือนฟ้าผ่ามากลางหน้า เจอวิกฤต ทำให้หนูต้องหมดเงินไปกับการแก้ปัญหา งานไปต่อไม่ได้ เกิดขาดตอน กราฟชีวิตหนูดิ่งลงจากหน้ามือเป็นหลังมือ หนูพยายามพยุงตัวเองมา2-3เดือน จนมาถึงตอนนี้ และเหมือนเดิม หนูก็ยังไม่ได้ไปสอบ😢
          และตอนนี้ ปัญหาคือ หนูขาดรายได้ ค่าสอบหลักหมื่น หนูมีเวลาไม่ถึง3เดือน ที่ต้องรีบหาเงินให้ทัน หนูคิดโปรเจคใหม่ออกมาได้ แต่หนูขาดเงินทุน เป็นเพราะตอนมีหนูไม่เก็บ มันเป็นบทเรียนหนูมากๆ ละตอนนี้ ธุรกิจที่บ้าน ก็โดนภาษีเยอะมาก หนูไม่อยากเป็นภาระใคร หนูไม่อยากอ่อนแอให้ใครเห็น หนูมีน้องอีก2คน หนูตั้งใจจะเป็นคนส่งน้องเรียนเอง ประเด็นไม่ใช่ว่าหนูควรเลือกอะไรดี เพราะหนูอยากเรียน และหนูต้องเรียน ไม่ใช่แค่เพื่อปริญญา แต่การอยู่มหาลัยมันทำให้หนูได้ประสบการณ์ ได้คอนเนคชั่น หนูอยากเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในระบบ เพื่อจะได้เอาประสบการณ์มาบริหารทั้งธุรกิจที่บ้านและลูกน้องของตัวเอง และหนูก็ทิ้งงานไม่ได้ หนูเคยมีความคิด ใ่าความสามารถของตัวเองมันน้อยไปหรือป่าว ทำไมคนอื่เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยได้ ละยิ่งโควิดอีก ปัญหาหลายๆอย่างก็เข้ามา หนูก็ไม่อยากขอที่บ้าน เพราะตั้งแต่โควิด ที่บ้านก็มีแต่ค่าใช้จ่าย น้องๆไม่ไปเรีนนค่าไฟก็เพิ่มขึ้น หนูเห็นพ่อกับแม่ทำงานหนักแล้วหนูรู้สึกไม่ดี หนูควรจัดการกับความคิดตัวเองยังไงดีคะ

  

         ใจหนูตอนนี้ หนูอยากทำงาน เก็บเงินซักก้อน ทำธุรกิจของตัวเองก่อนซักพัก แล้วค่อยกลับไปเรียน แต่พ่อกับแม่ก็ถามหนูตบอด ว่าสรุปหนูจะเข้ามหาลัยมั้ย แต่หนูก็ได้แต่พูดว่าเข้า ยังไงหนูก็ต้องเข้า แต่ทุกครั้งที่ถาม มันกดดันทุกครั้ง ในใจหนูมีแต่ความคิดที่ว่า ที่ยังไม่ไปสอบ เพราะเรื่องเงิน แต่หนูพูดไม่ได้ เพราะหนูไม่อยากทำให้เค้าเหนื่อย แล้วตอนนี้อยู่ๆหนูก็มีแฟน ทั้งๆที่หนูไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย เค้าเป็นคนแรก เค้าห่างกับหนูเกือบ10ปี เค้าเป็นข้าราชกาล เหมือนเค้าเข้ามาเป็นที่ปรึกษาให้หนู หนูคุยกับเค้าทุกอรื่อง ปรึกษาเค้าทั้งหมด พ่อแม่รับรู้ เค้าไปมาบ้านหนูตลอด ตอนหนูปรึกษาเค้า เค้าก็บอก เราเอาเงินพี่มั้ย พี่ให้ยืม พี่อยากให้หนูเรียนนะ  ลงทุนกับความรู้ดีที่สุด แต่พี่ก็ตามใจน้องแล้วแต่น้อง พี่ไม่กดดัน  ตอนนี้เหมือนหนูกำลังสับสน หนูควรทำยังไงดี ความจัดลำดับความคิดยังไง ควรวางตัวยังไง ควรจัดการกับความรู้สึกยังไง ควรเลือกทางแบบไหนดี หรือพี่ๆคนไหนมีไอเดียเพิ่มเติม ให้หนูมีความคิดที่กว้างขึ้น หนูอยากฟังความเห็นของหลายๆคน เพื่อเป็นแนวทางตัดสินใจ ส่วนตอนนี้ หนูก็อ่านหนังสือ ควบคู่กับเริ่มทำโปรเจคใหม่ แต่มันก็ยากกว่าเดิม สมาธิอ่านหนังสือก็น้อยลง เพราะมัวแต่เอาใจไปจดจ่อกับงาน หนูควรทำยังไงดีคะ😢