เรื่องมีอยู่ว่า เรากับคนคนหนึ่งขอให้ชื่อย่อว่าคุณNนะคะ
คือเรากับคุณNรู้จักกันมาได้3เดือนกว่า ช่วงเดือน สองเดือนแรก เราเข้าห้าเขาเพราะว่าเราจะจีบเขา มีวันหนึ่งเขาเมาแล้วโทรหาเรา แล้วก็ถามว่าทำไมถึงทักเขามา เราก็บอกความจริงไปว่าเราชอบเขา เขาก็บอกเราว่างั้นก็ลองดูๆกันไปก่อน คุยกันได้สักพักอะค่ะ เขาก็บอกเราว่าไม่อยากมีแฟนละ เราก็เลยอะ โอเคงั้นก็เป็นเพื่อนกัน แต่พอเข้าเดือนที่สาม เขาเปิดตัวแฟน ไอ้เราก็ช็อคเพราะเขาบอกว่า ไม่อยากมีแฟน เราก็เลยบอกตัวเองว่า งั้นก็คงเป็นไปไม่ได้แล้ว ก็เลยตั้งใจว่าจะหายไป แต่เขาก็ทักมาทุกวัน คุยทุกเรื่อง ตลอดเวลา มีเรื่องมาแชร์ได้ทุกวัน อะเราก็คิดว่สงั้นก็เป็นเพื่อนกันไปเลยละกัน จนตอนนี้ก็รู้จักกันมาสามเดือนกว่า ตลอดเวลาที่รู้จักกันมาก็คือคุยกันทุกวัน บางวันก็โทรคุยกันบ้าง บางวันก็ออกไปกินข้าวกันบ้าง ทุกครั้งที่เขาเจอร้านอาหารอร่อยก็จะถ่ายรูปแล้วก็ทักมาบอกว่า วันหลังไปกินด้วยกันนะ เราก็พยายามคิดว่าไม่มีอะไร แค่เพื่อนชวนไปกินข้าว แต่ครั้งล่าสุดที่เจอกัน เขาดันบอกกับเราว่าเราอะเป็นคนที่ได้กินข้าวกับเขาสองคนบ่อยที่สุดและได้กินร้านโปรดกับเขาทุกร้านแล้ว ขนาดแฟนเขายังไม่ทำขนาดนี้เลย (คือทุกวันนี้เราก็ยังรักเขาอยู่แต่ข่มอารมณ์ไม่ให้คิดไปเงอ ไม่ให้คิดเกินเลยไปกว่าเพื่อน พยายามไม่หวั่นไหวและเป็นเพื่อนกับเขาต่อไป) เราก็นิ่งฟังแล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อนไป แต่ที่เราสงสัยคือ เพื่อนกันมันมีเรื่องให้คุยได้ทุกวันจริงๆหรอคะ บางครั้งเราก็ตอบเขาน้อย หรือแค่ส่งสติกเกอร์ เขาก็จะหาเรื่องอื่นมาคุย เรื่องเพลงบ้าง ศิลปินคนโปรดบ้าง อาหารบ้าง ขนมบ้าง พอเราหายไปเขาก็บอกว่า เป็นไรทำไมหายไป แต่เขากับแฟนก็ดูรักกันดีไม่มีปัญหาอะไร และแฟนเขาก็รู้ว่าเราเป็นใคร  มันดูเป็นความสัมพันธ์ที่เป็นเพื่อนจริงๆใช่ไหมคะ