เริ่มแรกตอนเราอายุ 12 ปี เราคิดฆ่าตัวตายครั้งแรก ด้วยการกรีดข้อมือ แล้วก็มีความคิดฆ่าตัวตายมาเรื่อยๆ แต่ไม่เคยลงมือทำจริง พอมาตอน15เราคิดอยากโดดตึก ทิ้งเงินทั้งหมดไว้ ทิ้งมือถือไว้ แล้วก็เตรียมตัวจะโดด แต่มีคนมาเห็นก่อน พออยู่มหาลัยเราคิดจะโดดน้ำ เราไปจอดรถไว้ นั่งคิดทั้งวันแต่ก็ไม่ได้ทำ พอเราทำงานผ่านมาสัก5-ปี เราก็คิดจะผูกคอตาย เราลงมือทำแล้ว แต่มันไม่สำเร็จ เราทำหลายรอบมาก แล้วเราก็มีกินยาไป200กว่าเม็ด แต่อ้วกออกมาหมด เราจิตหลุดไปนึงวันเต็มๆหัวสมองมันว่างเปล่า แต่ตอนนี้ปกติแล้ว แบบนี้ต้องไปหาหมอไหมคะ ตั้งแต่อายุ12 จนถึง 30 ปี ความพยายามอยากฆ่าตัวตายของเรายังมีอยู่ วันไหนที่โดนสิ่งรบกวนใจมากระตุ้นมันก็ทำให้เราอยากลงมือทำจริงๆ แต่ก็ไม่เคยทำสำเร็จนะคะ คิดว่าตัวเองไม่น่าจะเป็นซึมเศร้า เพราะความรู้สึกแบบนี้มันเป็นทุกปีตั้งแต่12 แล้วค่ะ 

**เวลาที่อยากตาย ความรู้สึกจะว่างเปล่าค่ะ มันไม่มีความคิดอะไรมากมาย จดจ่อแค่จะตายๆ หน้าพ่อหน้าแม่ คนที่อยากตายจริงๆคิดไม่ได้ค่ะ ในหัวมันโล่งๆ เหมือนจิตหลุดค่ะ คนที่ไม่เคยคิดจะฆ่าตัวตายไม่น่าจะเข้าใจค่ะ มันเหมือนมีหลุมดำว่างๆอยู่ในหัว ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นในโลกนี้ แล้วก็คิดแต่แค่ว่าตายเถอะๆ ไม่รู้ว่าทำไมรอดทุกครั้งนะคะ ไม่รู้ว่าเป็นความโชคดีหรือเปล่าที่รอดมาจนทุกวันนี้ค่ะ