ประเด็นเกิดขึ้น จนเราจะแตกสลายอยู่แล้ว คือพยายามทำดีกับใคร ก็มักจะได้อคติกลับมา ได้คำพูดเหน็บแนมกลับมา
จนกลายเป็นว่าได้รับคำว่าตอแxลบ้าง เสแสร้งบ้าง คือเรารับรู้อยู่คนเดียว โดนอยู่คนเดียว

จนไปลองปรึกษาจิตแพทย์
จิตแพทย์บอกเราเป็นหนักกว่าซึมเศร้า คือเป็นจิตเภท ซึ่งเรามีเวลาปรึกษาหมอแค่15นาทีในแอป รักษา เสียเงินไป300
ก็คิดว่าจะได้เพื่อนคุยที่จะรู้จักเรามากกว่านี้ แต่พอปรึกษาไปหมอก็แบบJustมาเลยว่า เออคุณเป็นหนักนะรักษาไม่หายต้องกินยา

แต่ๆๆ ปัจจัยหลักเราคือ เรารับรู้จริง ได้ยินจริงๆ ซึ่งไม่ใช่เสียงในหูที่เขาชอบบอกคนป่วยจิตเภทจะหูแแว่ว
แต่มันคือคำพูดของคนจริงๆ ไม่ใช่แบบเสียงพลายกระซิบอะไรทำนองนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้น

บางคนคงรู้สึกถ้าเขาเกลียดคงไม่คุย หรือถ้าสงสัยทำไมไม่ถาม
เราตอบแค่ว่ามันไม่ใช่ว่าคนเราจะเดินเข้าไปถามกันง่ายๆขนาดนั้น ไม่ได้สนิทเหมือนเพื่อน ไม่ใช่รุ่นเดียวกัน คือต่างวัยต่างขั้ว

จนทุกวันนี้เราเหนื่อยมากไม่อยากจะรับรู้เรื่องราวคนรอบข้างรู้สึกปัญหาเยอะอยากอยู่เงียบๆ แต่สถานที่เราอยู่ก็คือห้องติดๆกัน
ซึ่งปัจจุบันเรื่องเกิดกับคนห้องใกล้กัน แต่บางครั้งก็เกิดกับคนที่เพิ่งรู้จัก

แต่ที่มาลงในพันทิปเนี่ยไม่ใช่จะเอาความดีเข้าตัวหรืออะไร แค่รู้สึกว่าหลายคนจัดการกับความเครียดเหล่านี้ยังไง

ขอแบบเพื่อนชวนกันคุยนะ ไม่เอาแบบอ่านแล้วหมั่นไส้ตอบกระทู้ด่า หรือจบแบบง่ายๆว่าปล่อยวาง
จริงๆมันไม่ง่ายขนาดนั้นถ้าเจอกับตัวเอง