เรื่องมีอยู่ว่า เราโดนบอกเลิกเมื่อประมาณ2ปีที่แล้ว อาการหนักมากๆ เราลืมเขาไม่ได้ move on ไม่ได้ซักที เราไม่กล้าเปิดใจให้ใครเข้ามาเลยหรือไม่กล้าแม้แต่จะไปชอบใคร เพราะเรายังรอเขากลับมา ทุกๆครั้งที่เราบังเอิญเห็นเขา มากับเเฟนใหม่ของเขา ใจเราก็คือเจ็บมากๆ แต่พอมาวันนึงเราเริ่มยอมรับและเข้าใจทุกอย่าง เราพร้อมแล้วที่จะเดินหน้าต่อ เราเริ่มรู้สึกกับใครคนนึง เริ่มชอบคนๆนึง และก็เป็นเราที่เริ่มเข้าหาเขาก่อนอีกเช่นเคย ตอนแรกก็กล้าๆกลัวๆหน่อย เพราะไม่ได้รู้สึกแบบนี้กับใครนานแล้วจริงๆ  เราคุยกันซักพัก มีวันนึง ปกติเราจะชอบหยอดเขา เเต่เขาก็ยังดูไม่สนใจเราเลย เฉยมาก แล้วมีวันนึงเขาถามเราว่า ทำไมถึงชอบ เราก็พูดๆไป แล้วเขาก็ดูเฉยๆอีกรอบ เราจึงถามเขากลับว่าแล้วจะยังไงต่อ ลองคุยกันดูไหม หรือถ้าคิดว่าไม่ใช่ก็ปฏิเสธได้เลย เเละใช่ เขาบอกลองดูก็ได้ เขาก็ขอไลน์เราเพื่อมาคุยไลน์ต่อ แรกๆก็คิดว่าเหมือนจะดีนะ แต่พอต่อมาก็คือเหมือนเดิม วันๆคุยกันไม่กี่ประโยค มีเเต่เราที่เป็นฝ่ายชวนคุย ไม่ค่อยอ่านไม่ค่อยตอบ เราก็ได้แต่คิดว่าเขาอาจจะไม่ว่างหรือเปล่า แต่เขาก็ยังลงสตอรี่ไอจี หรือมาดูสตอรี่ไอจีของเรา เหมือนทำทุกอย่างแต่แค่ไม่ตอบไลน์เรา เราก็ได้แต่คิดว่า เขาจะเอายังไงกันแน่ เขาดูไม่ชัดเจนกับเราเลยจริงๆ เราควรจะพอแล้วหายไปไหมหรือเราจะสู้จีบต่อหรือว่าการที่ไม่ชัดเจนนั่นแหละคือการชัดเจน ทำไมเวลาเราเริ่มจะมีความรักหรือเรามีรัก ทำไมต้องเป็นเราตลอดที่ต้องรู้สึกมากกว่าคนอื่นแบบนี้