บางครั้ง เราก็ มองว่า โลกนี้ใจร้ายกับเรามากจัง เเต่ลืมไปว่า โลกก็ส่งมาพร้อมกับใครบางคนที่รักเเละใจดีกับเรามากๆ เหมือนกัน      ในยุคที่ทุกอย่างหมุนเร็วเเบบนี้ ในบางครั้งก็เเทบจะไม่ได้ใส่

ท้อใจมากครับ

หนูอายุ 17ค่ะเรียนวิศวะพระจอมแห่งนึง รายได้ต่อเดือน20k-30k จากธุรกิจของตัวเอง แต่ดันรู้สึกว่าทำไมคนอื่นๆเค้ามีธุรกิจร้อยล้านพันล้านเก่งๆกันจังมันดูแล้วพอเปรียบเทียบกับตัวเองรู้สึกท้อมาก กำจัดความคิดนี

คือเรามีวันหยุดเสาร์-อาทิตย์เเละบางครั้งกะอยากแบบใช้ชีวิตด้วยกันเรื่องบนเตียงบ้างเเต่เเฟนจะชอลอ้สงตลอดว่าเหนื่อย ทั้งที่ทำงานเหมือนกัน งานบ้านส่วนมากคือเราทำให้เขาแทบทุกอย่างก็ว่าได้ เหนื่อยทำการบ้านเ

คือผมมีเรื่องที่ไม่สบายใจมากครับ แต่ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อนเลย ไม่รู้จะปรึกษาหรือพูดกับใครได้เลย ทำได้แต่เงียบ ในใจร้องแต่ไม่สามารถบอกใครได้ ผมอยากได้เพื่อนที่คอยให้ผมปรึกษาได้ครับ ผมอยากปรึกษา อยา

คือตอนนี้อยากเริ่มต้นใหม่ อยากรีเซ็ตตัวเองละไปเริ่ม ศูนย์อีกครั้ง ตอนนี้แย่มากเลย ค้นพบว่าตัวเองโง่ และขี้เกียจ เหนื่อยหน่ายกับชีวิต ไม่สามารถ จัดการปัญหาชีวิตได้อย่างที่ควรเป็น จะร้องไหแล้วว ท้อมากก

หนูเหนื่อยมากเลยค่ะคือครอบครัวบงการชีวิตหนูทุกอย่างเเถมยังบังคับให้คบกับคนที่ไม่ชอบไม่พอยังต้องคบกันให้เขาเห็นเเละยังต้องขึ้นสถานะให้เห็นว่าคบกันอยู่ต้องคบอยู่เเบบนี้จนจบม.6จนถึง มหาลัย 4ปีหนูเหนื่อยค

ทำไมเหนื่อยจังท้อจังท้อกับชีวิตมากๆระบายที่ไหนก็ไม่ได้คงไม่มีใครเข้าใจคงได้เเค่ในนี้สินะจนบางทีต้องร้องไห้คนเดียวทำไมต้องเป็นอย่างงี้นะไม่เข้าใจเลยชีวิตนี้ทำไมไม่มีไรเลยนะนี้แค่อายุ19ยังเป็นขนาดนี้ละโ