เกริ่นเรื่อง ฉันแต่งงานกับสามี มา4ปี มีลูกสองคน ก่อนหน้าคบกันมา7ปีรวม11ปีที่รักกันมา
ฐานะสามีค่อนข้างลำบาก เขาดิ้นรนมาตลอด ส่วนฉันถือได้ว่ามีฐานะพอสมควร
มีครอบครัวคอยสนับสนุนทุกอย่าง แต่ก็รักกัน ฝ่าด่านครอบครัวเนื่องจากฐานะ และ สังคม ต่างกันมาก
ก็เพราะ พี่สาวที่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ช่วยเหลือ ให้คำปรึกษา และช่วยพูดกับที่บ้านให้
จนที่บ้านยอมให้แต่งงานกัน ฉันทำธุรกิจช่วยที่บ้าน เมื่อแต่งกันก็พากันเข้ามาช่วยกันทำมาหากินปกติ
พี่สาวฉันโสด ฉันกับพี่สาว สนิทกันรักกันมาก และอยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิต
ไม่เคยแยกจากกัน แม้ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ไกลกัน คนละจังหวัด
ยังไปมาหาสู่กันตลอด ฉันและพี่สาวรู้จักนิสัยกันดี
เมื่อฉันแต่งงาน ฉันกลัวพี่สาวเหงา ประกอบกับ ฉันแต่งสามีเข้ามาหวังใจให้อยู่กันอย่างมีความสุขและสามัคคี
ในทุกๆการกระทำของสามีที่ทำให้ฉัน ฉันจึงขอให้ทำให้พี่สาวด้วย ไม่ว่าจะเป็น
ทำกับข้าวให้กิน เพราะพี่ไม่มีเวลา ต้องทำงานหนักตลอด
ตากผ้าให้ (แต่พี่สาวปฏิเสธ) เปลี่ยนผ้าปูเตียงให้ บางทีไปรับไปส่ง
ดอกไม้ หรือ ของขวัญ ซื้อให้ฉันก็ต้องซื้อให้พี่ด้วย
ข้อความหลับฝันดีก่อนนอนทุกคืนที่ฉันได้ พี่สาวฉันก็ต้องได้ด้วย
แม้แต่บางครั้งที่ต้องถึงเนื้อถึงตัวฉันก็ไม่ว่าหากจำเป็น ยกเว้นก็แต่ หน้าที่เมียเท่านั้น
ทั้งหมด ฉันไม่ได้คิดอะไร ขอแค่ความปรองดอง สามัคคีในครอบครัว รักกันดี
แต่ในมุมพี่สาวฉัน เขาไม่ต้องการ เขามักจะบ่นเสมอ ว่าสามีฉันเขาไม่เอาไหน ไม่ได้เรื่อง
และอยากจะต่อว่าหลายต่อหลายที และอยากไล่สามีฉันไปให้พ้น เพราะเขาเอาแต่ใจขี้โมโห โวยวาย
แต่ฉันก็ขอร้องไว้เพราะกลัวเขาทะเลาะกัน และบ้านจะไม่เป็นบ้าน
เมื่อสามีถาม ฉันแต่งเรื่องว่าพี่สาวพูดถึงเขาดีแค่ไหน ทั้งที่จริงมีแต่คำด่า ความเกลียดทั้งนั้น
จนสามีฉันสารภาพรักกับพี่สาวฉัน ส่งข้อความตื้อเป็นสิบๆวัน
พี่สาวมาบอกฉันทันที แต่ฉันปกป้องว่า เขาเจตนาดีไม่มีอะไร
จนกระทั่งพี่สาวทนไม่ได้ หลังจากที่บอกฉันมาหลายครั้ง จึงพูดกับฉันตรงๆว่าสามีฉันไม่ซื่อ
เมื่อฉันไปคาดคั้น เขายอมรับและร้องไห้ ว่ารักพี่สาวฉัน เล่า สารภาพจนหมดเปลือก
พี่สาวฉันให้บอกความจริงไป ว่า เกลียดแค่ไหน ไม่ต้องมารัก ทำตัวไม่ได้เรื่องไม่มีสาระ
ซวยที่ต้องมีน้องเขยแบบนี้ สามีฉันทราบความจริงว่าพี่สาวเกลียดมาตลอดและไม่เคยว่าเขาดี
เขาจึงโกรธพี่สาวฉัน และบอกกับฉันในหลายสัปดาห์ต่อมาว่า
เขาแค่หลงผิดจินตนการไปเอง ไม่ได้รักจริงๆ จริงๆแล้วรักฉันกับลูกมาก
ไม่เคยคิดทอดทิ้ง จนตอนนี้เขาบอกว่าเขาจะไม่ยุ่งกับพี่สาวฉันอีก
แต่เขาก็โกรธที่ไม่เคยเห็นความดี และเสียใจ
เรื่องนี้ รู้กันแค่สามคน พี่สาวว่า ถ้าเขาปรับนิสัยให้ดีขึ้นได้ ก็จะกลับมาเป็นครอบครัวได้
เรื่องมารักมาชอบพี่สาวฉันไม่ได้สนใจแต่ขอให้หยุด
เพราะพี่สาวบอกว่าสามีฉันมีเรื่องอื่นที่น่าจะปรับตัวมากกว่า
แต่สามีฉันก็ยังคงไม่เข้าใจ ยังคงมีอารมณ์โกรธพี่สาวอยู่ และบอกว่าไม่อยากยุ่งขอห่างๆ
ตอนนี้สามียังคงดูแลฉันกับลูก ตั้งใจหาเงินอย่างดี
ถ้าเป็นคุณ
1.จะให้อภัยเขาไหม จะเลิกไหม หรือให้อภัยเหมือนฉัน
2.สำหรับคุณยังสามารถเชื่อสามีคนนี้ได้ต่อไปอีกไหม
3.เรื่องนี้ใครผิดบ้าง
4.ถ้าฉันผิด ฉันควรทำอย่างไรเพื่อแก้ไข
เป็นครอบครัว?
ฐานะสามีค่อนข้างลำบาก เขาดิ้นรนมาตลอด ส่วนฉันถือได้ว่ามีฐานะพอสมควร
มีครอบครัวคอยสนับสนุนทุกอย่าง แต่ก็รักกัน ฝ่าด่านครอบครัวเนื่องจากฐานะ และ สังคม ต่างกันมาก
ก็เพราะ พี่สาวที่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ช่วยเหลือ ให้คำปรึกษา และช่วยพูดกับที่บ้านให้
จนที่บ้านยอมให้แต่งงานกัน ฉันทำธุรกิจช่วยที่บ้าน เมื่อแต่งกันก็พากันเข้ามาช่วยกันทำมาหากินปกติ
พี่สาวฉันโสด ฉันกับพี่สาว สนิทกันรักกันมาก และอยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิต
ไม่เคยแยกจากกัน แม้ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ไกลกัน คนละจังหวัด
ยังไปมาหาสู่กันตลอด ฉันและพี่สาวรู้จักนิสัยกันดี
เมื่อฉันแต่งงาน ฉันกลัวพี่สาวเหงา ประกอบกับ ฉันแต่งสามีเข้ามาหวังใจให้อยู่กันอย่างมีความสุขและสามัคคี
ในทุกๆการกระทำของสามีที่ทำให้ฉัน ฉันจึงขอให้ทำให้พี่สาวด้วย ไม่ว่าจะเป็น
ทำกับข้าวให้กิน เพราะพี่ไม่มีเวลา ต้องทำงานหนักตลอด
ตากผ้าให้ (แต่พี่สาวปฏิเสธ) เปลี่ยนผ้าปูเตียงให้ บางทีไปรับไปส่ง
ดอกไม้ หรือ ของขวัญ ซื้อให้ฉันก็ต้องซื้อให้พี่ด้วย
ข้อความหลับฝันดีก่อนนอนทุกคืนที่ฉันได้ พี่สาวฉันก็ต้องได้ด้วย
แม้แต่บางครั้งที่ต้องถึงเนื้อถึงตัวฉันก็ไม่ว่าหากจำเป็น ยกเว้นก็แต่ หน้าที่เมียเท่านั้น
ทั้งหมด ฉันไม่ได้คิดอะไร ขอแค่ความปรองดอง สามัคคีในครอบครัว รักกันดี
แต่ในมุมพี่สาวฉัน เขาไม่ต้องการ เขามักจะบ่นเสมอ ว่าสามีฉันเขาไม่เอาไหน ไม่ได้เรื่อง
และอยากจะต่อว่าหลายต่อหลายที และอยากไล่สามีฉันไปให้พ้น เพราะเขาเอาแต่ใจขี้โมโห โวยวาย
แต่ฉันก็ขอร้องไว้เพราะกลัวเขาทะเลาะกัน และบ้านจะไม่เป็นบ้าน
เมื่อสามีถาม ฉันแต่งเรื่องว่าพี่สาวพูดถึงเขาดีแค่ไหน ทั้งที่จริงมีแต่คำด่า ความเกลียดทั้งนั้น
จนสามีฉันสารภาพรักกับพี่สาวฉัน ส่งข้อความตื้อเป็นสิบๆวัน
พี่สาวมาบอกฉันทันที แต่ฉันปกป้องว่า เขาเจตนาดีไม่มีอะไร
จนกระทั่งพี่สาวทนไม่ได้ หลังจากที่บอกฉันมาหลายครั้ง จึงพูดกับฉันตรงๆว่าสามีฉันไม่ซื่อ
เมื่อฉันไปคาดคั้น เขายอมรับและร้องไห้ ว่ารักพี่สาวฉัน เล่า สารภาพจนหมดเปลือก
พี่สาวฉันให้บอกความจริงไป ว่า เกลียดแค่ไหน ไม่ต้องมารัก ทำตัวไม่ได้เรื่องไม่มีสาระ
ซวยที่ต้องมีน้องเขยแบบนี้ สามีฉันทราบความจริงว่าพี่สาวเกลียดมาตลอดและไม่เคยว่าเขาดี
เขาจึงโกรธพี่สาวฉัน และบอกกับฉันในหลายสัปดาห์ต่อมาว่า
เขาแค่หลงผิดจินตนการไปเอง ไม่ได้รักจริงๆ จริงๆแล้วรักฉันกับลูกมาก
ไม่เคยคิดทอดทิ้ง จนตอนนี้เขาบอกว่าเขาจะไม่ยุ่งกับพี่สาวฉันอีก
แต่เขาก็โกรธที่ไม่เคยเห็นความดี และเสียใจ
เรื่องนี้ รู้กันแค่สามคน พี่สาวว่า ถ้าเขาปรับนิสัยให้ดีขึ้นได้ ก็จะกลับมาเป็นครอบครัวได้
เรื่องมารักมาชอบพี่สาวฉันไม่ได้สนใจแต่ขอให้หยุด
เพราะพี่สาวบอกว่าสามีฉันมีเรื่องอื่นที่น่าจะปรับตัวมากกว่า
แต่สามีฉันก็ยังคงไม่เข้าใจ ยังคงมีอารมณ์โกรธพี่สาวอยู่ และบอกว่าไม่อยากยุ่งขอห่างๆ
ตอนนี้สามียังคงดูแลฉันกับลูก ตั้งใจหาเงินอย่างดี
ถ้าเป็นคุณ
1.จะให้อภัยเขาไหม จะเลิกไหม หรือให้อภัยเหมือนฉัน
2.สำหรับคุณยังสามารถเชื่อสามีคนนี้ได้ต่อไปอีกไหม
3.เรื่องนี้ใครผิดบ้าง
4.ถ้าฉันผิด ฉันควรทำอย่างไรเพื่อแก้ไข