ตอนนี้เราอยู่ม.3 ตอนแรกพ่อถามว่าอยากเป็นอะไร อยากเรียนอะไร คือบอกตามตรงเราไม่รู้เลยว่าตัวเองอยากเป็นอะไร พ่อเลยเเนะนำให้ไปทางข้าราชกาลก่อน เเต่ตอนนี้เรามารู้เองเเล้วว่า อยากเรียนสายศิลป์ภาษาสเปน ซึ่งพ่อไม่ว่าอะไรเลย แต่ตายายไม่เห็นด้วยเลยสักนิด เขาบอกว่าทางที่เราเลือกมันไม่เห็นอนาคต แต่คือเราอยากเรียนตรงนี้ อีกอย่างงานมันไม่ได้มีเเค่ในประเทศ อีกอย่างภาษาเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ แล้วภาษาสเปนก็เป็นภาษาที่หลายๆประเทศใช้เป็นภาษาราชกาล และเป็นภาษาอันดับที่2ของโลก รองจากจีนแต่เขาแบบหัวเก่าก็ว่าได้ ทางบ้านเอาแต่ยุให้เราไปทางสายวิทย์คณิต ไม่ก็ศิลป์คำณวน ทางบ้านหาว่าสายที้ราเลือกใครๆก็เรียนได้ จะให้เราเรียนเป็นพยาบาล ครู ไม่ก็บัญชี ซึ่งเราไม่ชอบเลย ทำไปก็ไม่มีความสุข เขาพูดขึ้นมาว่างานอะมันไม่มีว่าความสุขหรอกนะ มันเหนื่อยทุกงาน ซึ่งเราก็ไม่รู้จะพูดไงแล้วอะ เขาหัวเก่ามาก เราเหนื่อยจะพูด ตอนนี้เราไม่รู้เลยชีวิตจะเอายังไงดี จะไปทางที่เราชอบเราถนัด ก็โดนพูดตัดกำลังใจ