คือเราขอแม่เลี้ยงสัตว์ค่ะ หมากับแมวอะไรแบบนี้ หรืออื่นๆ ขอมาตั้งแต่อยู่ประถมเลย(จริงๆก็ตั้งแต่อนุบาลแต่ตอนนั้นพ่อยังอยู่ด้วยก็จะได้เลี้ยงสัตว์เล็กๆบ้าง กระรอกกับนกค่ะ) จนตอนนี้ม.ปลายแล้ว แม่ให้ไปตรวจภูมิแพ้ก่อนค่ะ ผลสรุปคือแพ้ขนแมวค่ะTT
ตอนแรกๆคือมั่นใจมากว่าไม่แพ้แน่นอน ถึงได้ทำให้กำเนิดกระทู้ก่อนหน้านี้ เพราะไม่เคยมีอาการอะไรเลย เล่นกับแมวบ่อยมาก ไม่จาม ไม่ตาแดง หายใจปกติ ผื่นก็ไม่ขึ้น ตอนผลออกคืองงมากๆ ไปแพ้ตอนไหนอะ? แล้วก็นอยมากด้วยเพราะรู้ว่าคงไม่ได้เลี้ยงอะไรสักอย่างแน่ๆ เผลอๆถ้าแฮมๆตัวที่เลี้ยงอยู่เสียก็คงไม่ได้เลี้ยงอะไรอีกแล้ว (แต่ถ้าอาการดีขึ้นก็...อาจจะได้มั้ง?) ที่บ้านมีแฮมๆอยู่ลองของอกเพิ่มดูก็ไม่ได้ค่ะ
แต่กับหมาคือผลตรวจไม่ขึ้นค่ะ ไม่แพ้ แล้วพอกลับจากคลินิกแวะบ้านยาย ที่นั่นจะเลี้ยงหมาหลายตัวมาก มีตัวนึงซี้กับเราอยู่เราเล่นด้วยทุกครั้งที่ไป รอบนี้แม่ก็ดุเลย เค้าบอกมันเหมือนแมวนั่นแหละ แพ้แมวก็แพ้หมา ก็เลยงงว่าแบบ แต่ผลเทสมันไม่ออก แล้วตอนหมอพูดแม่ก็ฟังอยู่ด้วย หมอแค่แนะนำว่าไม่ควรเลี่ยงสัตว์เพราะอาจกระตุ้นภูมิแพ้ตัวอื่นๆได้ แต่ไม่ได้ห้ามเล่นด้วยอะ แต่แม่ก็คือห้ามเลย
อ๋อแล้วก็มีแพ้ไรฝุ่นด้วยค่ะ
ตอนนี้คือแม่ห้ามสัตว์มีขนทุกชนิดเลย แล้วก็จะเอาตุ๊กตาออกจากห้องด้วย ขนาดบอกว่าจะซักทุกเดือนแม่ก็บอกต้องทุกอาทิตย์อะ มีไม่เยอะค่ะแค่3ตัวแล้วเรารักมากก
คือที่ตั้งกระทู้นี้ไม่ใช่ว่าจะเลี้ยงให้ได้นะคะ แค่เล่นๆก็ยังดี เล่นกับหมาอะค่ะหรือสัตว์อื่นๆ ที่เราไม่แพ้ ส่วนแมวก็ตั้งใจรักษาไปเผื่อมันจะเบาลงหรือหายไป อีกสักหลายๆปีจะได้เลี้ยงได้
เพราะว่าเรารักสัตว์มากๆ พอแม่ห้ามขนาดนี้ก็เซงอะค่ะ แบบ ปกติตอนไม่มีโควิดทุกครั้งที่ออกจากบ้านจะพกอาหารหมาอาหารแมว หรือขนมติดตัวตลอดเลย เวลาไปรร.จะมีหมารร.ก็จะเอาให้น้อง แล้วพอมีโควิดไปไหนมาไหนก็ต้องไปกับแม่ แม่ห้ามขนาดนี้มันก็อึดอัดอะค่ะ
อยากรู้ว่าแม่เราห้ามเกินไปมั้ยคะ คือเลี้ยงเลี้ยงทนได้ค่ะเพราะขอมาเป็นสิบปีพึ่งจะมีโอกาส50-50ก็ตอนนี้ แต่ตอนนี้กลายเป็นไม่100%แล้ว แต่เรื่องเล่นด้วยนี่.... มันไม่ควรห้ามมั้ยอะ กับสัตว์อื่นที่ไม่ใช่แมวด้วย
ส่วนวิธีแก้เหงาคือถามไปเพราะเราเรียนhomeschoolค่ะ+พรีดีกรีราม อยู่บ้านยาวไปอีกหลายปีเลย อยู่คนเดียวด้วยช่วงกลางวัน(07.00-18.00) เพราะแม่ไปทำงานค่ะ โควิดก็ไปไหนไม่ค่อยได้ก็เลยเหงามากๆ โซเชียลก็ไม่ชอบเล่น เพื่อนก็มี3-4คนซึ่งพอเค้ากลับจากรร.กันก็เหนื่อยก็ไม่มีใครคุยด้วยเลยค่ะTT ทุกวันนี้คือนั่งหน้ากรงแฮมๆแล้วก็คุยกับนางทั้งวันเลย
ไปตรวจภูมิแพ้มาแล้วแพ้ขนแมว แม่เลยห้ามเลี้ยงสัตว์ทุกชนิดเลยค่ะ ห้ามเล่นด้วย แม่ห้ามเกินไปมั้ยคะ +(ขอวิธีแก้เหงาที)
ตอนแรกๆคือมั่นใจมากว่าไม่แพ้แน่นอน ถึงได้ทำให้กำเนิดกระทู้ก่อนหน้านี้ เพราะไม่เคยมีอาการอะไรเลย เล่นกับแมวบ่อยมาก ไม่จาม ไม่ตาแดง หายใจปกติ ผื่นก็ไม่ขึ้น ตอนผลออกคืองงมากๆ ไปแพ้ตอนไหนอะ? แล้วก็นอยมากด้วยเพราะรู้ว่าคงไม่ได้เลี้ยงอะไรสักอย่างแน่ๆ เผลอๆถ้าแฮมๆตัวที่เลี้ยงอยู่เสียก็คงไม่ได้เลี้ยงอะไรอีกแล้ว (แต่ถ้าอาการดีขึ้นก็...อาจจะได้มั้ง?) ที่บ้านมีแฮมๆอยู่ลองของอกเพิ่มดูก็ไม่ได้ค่ะ
แต่กับหมาคือผลตรวจไม่ขึ้นค่ะ ไม่แพ้ แล้วพอกลับจากคลินิกแวะบ้านยาย ที่นั่นจะเลี้ยงหมาหลายตัวมาก มีตัวนึงซี้กับเราอยู่เราเล่นด้วยทุกครั้งที่ไป รอบนี้แม่ก็ดุเลย เค้าบอกมันเหมือนแมวนั่นแหละ แพ้แมวก็แพ้หมา ก็เลยงงว่าแบบ แต่ผลเทสมันไม่ออก แล้วตอนหมอพูดแม่ก็ฟังอยู่ด้วย หมอแค่แนะนำว่าไม่ควรเลี่ยงสัตว์เพราะอาจกระตุ้นภูมิแพ้ตัวอื่นๆได้ แต่ไม่ได้ห้ามเล่นด้วยอะ แต่แม่ก็คือห้ามเลย
อ๋อแล้วก็มีแพ้ไรฝุ่นด้วยค่ะ
ตอนนี้คือแม่ห้ามสัตว์มีขนทุกชนิดเลย แล้วก็จะเอาตุ๊กตาออกจากห้องด้วย ขนาดบอกว่าจะซักทุกเดือนแม่ก็บอกต้องทุกอาทิตย์อะ มีไม่เยอะค่ะแค่3ตัวแล้วเรารักมากก
คือที่ตั้งกระทู้นี้ไม่ใช่ว่าจะเลี้ยงให้ได้นะคะ แค่เล่นๆก็ยังดี เล่นกับหมาอะค่ะหรือสัตว์อื่นๆ ที่เราไม่แพ้ ส่วนแมวก็ตั้งใจรักษาไปเผื่อมันจะเบาลงหรือหายไป อีกสักหลายๆปีจะได้เลี้ยงได้
เพราะว่าเรารักสัตว์มากๆ พอแม่ห้ามขนาดนี้ก็เซงอะค่ะ แบบ ปกติตอนไม่มีโควิดทุกครั้งที่ออกจากบ้านจะพกอาหารหมาอาหารแมว หรือขนมติดตัวตลอดเลย เวลาไปรร.จะมีหมารร.ก็จะเอาให้น้อง แล้วพอมีโควิดไปไหนมาไหนก็ต้องไปกับแม่ แม่ห้ามขนาดนี้มันก็อึดอัดอะค่ะ
อยากรู้ว่าแม่เราห้ามเกินไปมั้ยคะ คือเลี้ยงเลี้ยงทนได้ค่ะเพราะขอมาเป็นสิบปีพึ่งจะมีโอกาส50-50ก็ตอนนี้ แต่ตอนนี้กลายเป็นไม่100%แล้ว แต่เรื่องเล่นด้วยนี่.... มันไม่ควรห้ามมั้ยอะ กับสัตว์อื่นที่ไม่ใช่แมวด้วย
ส่วนวิธีแก้เหงาคือถามไปเพราะเราเรียนhomeschoolค่ะ+พรีดีกรีราม อยู่บ้านยาวไปอีกหลายปีเลย อยู่คนเดียวด้วยช่วงกลางวัน(07.00-18.00) เพราะแม่ไปทำงานค่ะ โควิดก็ไปไหนไม่ค่อยได้ก็เลยเหงามากๆ โซเชียลก็ไม่ชอบเล่น เพื่อนก็มี3-4คนซึ่งพอเค้ากลับจากรร.กันก็เหนื่อยก็ไม่มีใครคุยด้วยเลยค่ะTT ทุกวันนี้คือนั่งหน้ากรงแฮมๆแล้วก็คุยกับนางทั้งวันเลย