คิดถึงตอนเด็ก ครูที่โรงเรียนเก่าชั้นประถมตอน
มีกิจกรรม Xmas ครูให้เด็กจับคู่ร้องเพลง Jingle Bells จำได้ว่าผมมีความสุขมากที่อยู่ในวันนั้น ผมนั่งเขียนการ์ดตกแต่งระบายสีกับเพื่อน รู้สึกดีใจที่มีคนอยู่ด้วย ทุกคนไร้เดียงสา เป็นภาพที่งดงาม

แต่หลังจากนั้นพอเริ่มขึ้น ม.1 ผมกลายเป็นคนชอบเก็บตัว เพราะ ต้องย้ายไปเรียนที่อื่น เข้ากับใครไม่ได้ ถูกแกล้งจนเพลีย สุดท้ายเลิกเรียนแล้ว
ออกมาอยู่บ้านคนเดียว 

ไม่กี่คืนที่ผ่านมา อยู่ ๆ ผมก็ฝันถึงครูประถมที่สอนไทย/อังกฤษ พอเช้าตื่นขึ้นมา น้ำตามันก็ไหลเฉย คิดถึงครูคนที่เคยทำดีกับเรานะ
เค้ามอบความสุขให้ผมไง

ชีวิตมันต้องเดินไปข้างหน้าผมรู้
แต่ผมรับไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลง
ทุกคนโตกันหมด หลายคนก็เริ่มล้มหายตายจาก
อันที่จริงผมอยากมีช่วงเวลา High school เจอ
แต่คนดี ๆ มีเพื่อนสร้างความทรงจำใหม่บ้าง
คือ..พยายามแล้ว ย้ายไปมา 2-3 โรงเรียน ก็ถูกรังแกตลอด จนทนไม่ไหวต้องสวนกลับ สู้นะ ยอมเจ็บตัว (อยู่ไปก็เสียสุขภาพจิต) สุดท้ายต้องลาออก 
พื้นฐานผมก็ดีไม่ได้เรียนโง่หรอก

เรื่องราวงดงาม หาได้ยากจริง ๆ 
สรรพสิ่งเปลี่ยนไปหมด ตอนประถมยังเล่นกับเพื่อนเป็นลำยอง  เป็นตาแก่ ๆ หิวเป็ดพะโล้ 
ที่โรงเรียนอยู่เลย 5555+ ตอนเด็กตลกนะ
อดขำไม่ไหว (เวลาผ่านไปเร็วมาก)

หันมาดูชีวิตปัจจุบันนี้ ทำใจยากแหะ อารมณ์ประมาณเพลงนี้เลย

Večer pojď si se mnou hrát, 
nechci zůstat sám a plakat
Budem se dlouho stínům smát, za oknem se v dálce smráká. Říkáš Staň se, co má se nám stát! Štěstí stane se nám.



เหงาบางครั้ง 
บางทีอยู่คนเดียวสุขใจไม่มีใครยุ่ง