เราอยากปรึกษาทุกคนในพันทิปมาก แล้วก็เราไม่รู้จะทำไงด้วย คือ ครอบครัวเราแยกทางกัน ก่อนแยกทางกันพ่อแม่เคยทะเลาะหนักมากตอนช่วงเรากำลังขึ้นม.ปลาย รร.ใหม่ เราเครียดมากเลยที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้เราก็ทำร้ายตัวเองด้วย น้องก็อยู่เตรียมอนุบาล น้องชายเราไปอยู่กับพ่อ เราอยู่กับแม่ แม่ก็มีคนใหม่เป็นฝรั่ง เราก็ไม่ได้ว่าอะไร ถ้ามันรู้สึกดีกว่าคนเก่า แล้วตอนช่วงแยกทางกันเริ่มแรกๆพ่อไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่บอกว่าแม่ไม่สนใจลูก(น้อง)แต่แม่ก็ซื้อของต่างๆให้น้องตลอด พ่อชอบบอกว่าแม่ไม่โทรหาน้อง เราก็คิดว่าแทนที่จะเอาน้องมาหาไรงี้ เราทะเลาะกับพ่อบ่อยมาก เราก็เข้าข้างแม่ แม่คุยกับฝรั่งคนนั้นได้3ปีกว่าๆ แต่ไม่ค่อยเจอกันเลย ที่นี้แม่ไปเจอฝรั่งคนใหม่ในแอพหาคู่ ฝรั่งคนใหม่นี้อยู่ไทยพอดีอยู่ที่เดียวกัน แม่ก็เริ่มเจอเขาบ่อยๆกับบ้านดึกทุกวัน ช่วงนั้นแม่ก็พึ่งมาบอกเรามาแม่เจอคนใหม่เขาดีมากให้เกรียรติแม่ไรงี้แม่บอก ตอนนี้เราก็ขึ้นปี1ได้หลายเดือนละ เราเครียดมากด้วยช่วงนั้นจนถึงตอนนี้ ตอนม.6ก็เครียดเพราะต้องเข้ามหาลัย เราเป็นคนที่เครียดบ่อยมากๆคนหนึ่ง แล้วทีนี้มหาลัยเริ่มเรียนหนักเราเครียด แล้วแม่ก็เริ่มไม่ค่อยกลับบ้านละเราก็ไม่อยากว่าแม่เลย เราก็ได้แต่เงียบ เราสังเกตุแม่เห็นว่าแม่เปลี่ยนไป ปกติแม่จะทำอาหารบ้างไม่ทำบ้าง แต่แม่เป็นแบบนี้คือไม่ค่อยทำเลย ช่วงนั้นมันบวกกับเราเครียดเราเลยไปปรึกษาหมอ ผลคือเราเป็นซึมเศร้า หมอนัดให้เอาแม่มา คือเราเครียดเราสบสนเร่ทำร้ายตัวเอง แล้วแม่ก็รู้ว่าเราทำร้ายตัวเอง แม่บอกเป็นอะไรก็พูดมาตรงๆ เราก็บอกว่าเราเป็นซึมเศร้า แม่บอกเราคิดไปเอง แล้วที่หมอนัดเราไม่เลย คือแม่เวลาเราพูดความจริงก็บอกเถียง เราพูดอะไรก็ไม่ยอมให้เราพูด แล้วแม่ชอบบอกกับตากับน้าสาวว่าเราชอบเถียงเขาก็เห็นด้วย ถ้าเรารู้ว่าเราผิดเราก็ไม่เถียง เราเลยไม่ชอบปรึกษาแม่ บ้างทีคุยก็ไม่ฟังคุยแชทกับฝรั่ง เราคิดว่าแม่เปลี่ยนไปเพราะตั้งแต่ฝรั่งคนแรกอะ คนที่สองแม่ก็เปลี่ยนไปมากๆเลย แม่เคยพาเราไปเจอฝรั่งคนใหม่แม่ไปกินข้าวด้วยกันสรุปคือ เอาเราไปทำไม เรานั่งเหมือนลม แบบ... พักหลังๆแม่ไม่กับบ้านเลย เรารู้สึกไม่โอเคเรารู้สึกตัวเราไม่ปลอดภัย ช่วงที่แม่ไม่กลับบ้านแม่บอกหาอะไรกินเองนะโตแล้ว เราก็พอทำอะไรกินเองได้ แต่ของในตู้มีแต่ไข่ เราจำเหตุการณ์นี้ได้ขึ้นใจเลย คือแม่เอาหม้อหุ้งข้าวไปบ้านฝรั่งไปทำกับข้าวอาหารให้เขากิน ซึ่งเขาก็ทำอาหารเป็น เราซื้อข้าวมันไก่หน้าบ้านกิน เรางอลมาก เราก็รู้ว่าโตแล้วทำเองได้ แต่เรารู้สึกว่าแม่เริ่มห่างๆกับเรา เราเลยคุยกับแม่ว่าแม่ไม่ค่อยทำอาหารให้เรา ทำให้แต่เขา แม่โมโหค่ะใช่แม่โมโห ทะเลาะกันแม่ก็ว่าเราเรื่องเล็กๆก็ทะเลาะว่าเราน้อยใจ ทำอะไรก็ผิดแค่น้ำหกยังด่าเราเลยผิดพลาดนิดหน่อยหรือทำอะไรครั้งแรกโดนด่า แม่ชอบด่าตั้งแต่เด็กแต่หนักก็ฝรั่งคนแรก
อีกเรื่องที่เกิดไม่นานมานี้ อยู่ๆแม่กลับ้านแม่ คือเราเป็นว่าเราไม่ชิน งง วันนั้นแม่โทรหาเขาเลยถึงบ้านคุยกันสนุกมากแบบมากๆคุยไปคุยมาเราได้ยินประโยคหนึ่งพอดี "You happy?" ไอ่เราที่นั่งดูการ์ตูนก็อยากร้องไห้มาก ทำไม่แม่ไม่ถามเราแบบนี้ เราไม่เคยได้ยินคำนี้เรานี้จากปากแม่แม่ไม่เคยถาม เรารู้สึกโกรธน้อยใจมาก ทะเลาะกันเราคือเราไม่ไหวจริงๆ แล้วเช้ามาซื้อของมาทำอาหารเช้าให้ได้สองวันก็ไม่ทำให้ละ สรุปเป็นเหมือนเดิม บ้างครั้งเราก็รู้สึกผิดที่ทำอะไรไม่ดีทะเลาะกับ เราไม่กล้าปรึกษาใครเลยกลัวมากเพื่อนไม่ชอบหรือรำคาญ พ่อเราก็ยังไปกล้าโทรไปหาเรา คือเราก็รู้สึกผิดที่ทำกับพ่อตอนเมื่อก่อนเลยตอนมาเจอแม่เริ่มเปลี่ยนไป
แม่เปลี่ยนไป?? ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน