ขอเกริ่นก่อนนะครับ ผมเป็นเด็กมหาลัย introvert ธรรมดาคนนึงที่ชอบฟังมากกว่าพูด เวลามีเพื่อนมาระบายปัญหาชีวิตให้ฟังผมก็แค่นั่งฟังเป็นเพื่อนเค้า ฟังจบก็อาจจะพูดมุมมองของตัวเองบ้างบางครั้ง ยิ่งพอทำอย่างนี้+ฟังพอดแคสจิตวิทยาบ่อยๆ ก็ยิ่งรู้สึกช่ำชองขึ้นเรื่อยๆ ถึงกับคิดว่าจะซิ่วไปเรียนจิตวิทยาเลยครับ 555

       หลังๆ มานี้ เพื่อนเก่ามาปรึกษาผมเยอะมากครับ อาจจะโดนแนะนำมา ผมก็เวลาว่างเยอะด้วย เลยรับบทเป็นนักจิตบำบัด1ea. ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องปัญหาความรักครับ แฟนบอกเลิก,หมดรักแฟนบ้าง แฟนไม่เหมือนเดิมบ้าง อกหักจากคนในทินเด้อบ้าง พอเค้าเล่าเสร็จผมก็อาจเสนอมุมมองตัวเองไปนิดหน่อย แล้วก็ชวนเค้าคุยสนุกๆ ให้คลายเครียด หรือเล่าเรื่องที่ตัวเองเคยเจอมาคล้ายๆ กัน... คือไม่ได้บอกว่า "เออเลิกเลย คนแบบนี้", "แกต้องทำอย่างงี้ๆๆๆดิ" เพราะผมถือคติว่า เราไม่ได้เจอสถานการณ์เดียวกับเค้า ไม่ได้โตมาเหมือนกัน ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เค้าเจอมันเจ้มจ้นกับเค้ามากแค่ไหน

       ส่วนใหญ่ก็เลยเห็นกลับมาใช้บริการรอบสอง,รอบสาม อยู่เรื่อยๆ อาจจะเพราะว่าเค้าสบายใจที่จะมาเล่าให้เราฟังครับ

       ปัญหาเริ่มขึ้นตรงที่เพื่อนคนสองคน (บางคนมีแฟนแล้ว) เริ่มมีพฤติกรรมเปี้ยนไป๋.. อย่าง ชอบทำเสียงสองตอนโทรมาหาเรา หรือทักมาด้วยสติ้กเกอรูปหัวใจทั้งๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อน หรือเริ่มพาคุย small talk ทำไรอยู่ นอนยัง

       ช่วงแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะครับ คิดว่าอาจจะเป็นปกติมั้ง ที่เรารับฟัง เค้าก็อาจจะรู้สึกดีเป็นธรรมดา แต่พอผ่านไปซักพักก็คงเป็นปกติ...แต่มันไม่ปกติซักทีนี่สิครับ 1อาทิตย์ 1เดือน เค้าก็ยังมาใช้บริการผมเรื่อยๆ ล่าสุดถามว่าปีใหม่มีแพลนไปไหนมั้ย จะชวนไปเที่ยว ไม่เจอกันนาน จะชวนไปนอนเล่นที่ห้อง 😔

       ผมอึดอัดมากเลยครับทุกคน ผมมีคนที่ชอบแล้วด้วยครับ แต่ผมไม่รู้จะบอกยังไงให้เค้ากลับไปเป็นปกติเถอะ สภาพจิตใจบางคนกำลังเปราะบางอยู่ด้วย ถ้าเป็นเพื่อนๆ เจอแบบนี้จะรับมือยังไงกันครับ ผมไม่อยากทำเค้ารู้สึกแย่อีก