ผมคบกับแฟนคนนี้มา4ปีแล้ว
คบกันมาตั้งแต่ตอนเรียน ปวช ปีหนึ่ง แฟนผมเป็นพี่ผม1ปี
แฟนผมเป็นคนชอบกินเหล้ากับเพื่อนและพี่ ผมก็รักเข้าทั้งๆที่ผมไม่ชอบผู้หญิงดื่มเหล้า เราสองคนก็คบกันมาพูดดีทุกอย่างรักกันมาก แต่ก่อนจะเข้าปีที่3ก็เริ่มมีปากเสียงทะเลาะกันบอกเลิกกันด่ากันเกือบทุกวันเราสองคนเป็นคนอารมณ์ร้อนทั้งคู่ วันนั้นเราบอกเลิกกันต่างคนต่างหายไปทั้งคู่พอผ่านมา1วันตอนนั้นผมทำงานคนส่งพิซซ่าละที่ทำงานผมติดกลับถนนใหญ่วันนั้นผมได้เดินออกไปหน้าที่ทำงานกำลังจะออกไปส่งของให้ลูกค้าละแฟนผมได้นั่งซ้อนมอไซร์มากับผู้ชายคนหนึ่งจังหวะที่ผมออกไปมันไปพอดีกับเขาที่ผ่านไปที่ไหนไม่รู้พอผมเห็นผมก็เลยขี่มอไซร์ตามไปละก็มีเรื่องกับผู้ชายคนที่มากับเข้าผมเลยขี่รถตามถีบมอไซร์เข้าทั้งๆที่แฟนผมนั่งมากับเข้าตอนนั้นผมย้อมรับว่าผมคุมสติตัวเองไม่อยู่พอมีเรื่องเสร็จ
ผมได้ลางานละกลับมานั่งที่บ้านกับมาคิดว่าทำไมเอาไปมีคนอื่นไว้จังทั้งที่บอกเลิกผมได้แค่วันเดียวผมคิดเขาคงหักหลังเราย้อมรับว่าตอนนั้นเครียดหนักมาตอนพอแม่ของแฟนรู้ว่ามีเรื่องกันเข้าก็เลยมาที่บ้านกับแฟนผมพอเขาเจอผมเขายังผู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือเพื่อนเขาบอกกับพ่อแม่ของเขาว่าเพื่อนพอคุยกับพ่อแม่แฟนรู้เรื่องพ่อแม่ของแฟนก็กลับไปบ้านแต่ตัวแฟนยังอยู่ที่บ้านผมต้องขี่รถไปส่งแฟนที่บ้านเสร็จผมไล่เขาผมไม่อยากได้อะไรแล้วผมก็บอกเขาเราจบกับแค่นี้เพราะผมรู้ว่าคนนั้นไม่ใช้เพื่อนเพราะไหนแชตเขายังบอกรักกันอยู่สุดท้ายผมก็ถามกับเขาไปตรงๆว่าเป็นใครเข้าบอกพึ่งคุยกันได้2วันความรู้สึกตอนนั้นผมย้อมปล่อยทุกอย่างแต่เขาก็ยือเราไว้พอนั่งคุยกันสักพักเขาเป็นคนพูดออกมาว่าได้กันแล้วตอนเขาบอกผู้ชายพาไปบ้านและก็เลยมีอะไรกันผมถ้าเขาถ้าแฟนผมไม่ย้อมให้เขามันจะไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นแน่นนอนถ้าแฟนผมไม่อยากเอาผมรู้ว่าแฟนผมก็ผิดไม่ได้ผิดที่ผู้ชายผมรู้สึกทุกอย่างแต่พูดอะไรไม่ได้เลยเก็บมาคนเดียว
ตลอดพอคิดน้ำตาก็จะไหลพอกลับมาเริ่มใหม่กับแฟน
เวลาผมทะเลอะกันผมก็คิดคำที่เขาผู้กับผมว่าได้กันมันกับมาย้อนตลอดเวลาพยามจะลืมเเต่มันลืมไมได้จริง
ตอนนี้แฟนผมทำดีทุกอย่างนานๆที่ไปกินเหล้าส่วนตัวผมก็ไม่เคยลืใเรื่องที่ผ่านมาได้เลย
ทำดี100ครึ่งมันคงไม่ลบความชั่วแค่ครั้งเดียวได้
มือที่3
คบกันมาตั้งแต่ตอนเรียน ปวช ปีหนึ่ง แฟนผมเป็นพี่ผม1ปี
แฟนผมเป็นคนชอบกินเหล้ากับเพื่อนและพี่ ผมก็รักเข้าทั้งๆที่ผมไม่ชอบผู้หญิงดื่มเหล้า เราสองคนก็คบกันมาพูดดีทุกอย่างรักกันมาก แต่ก่อนจะเข้าปีที่3ก็เริ่มมีปากเสียงทะเลาะกันบอกเลิกกันด่ากันเกือบทุกวันเราสองคนเป็นคนอารมณ์ร้อนทั้งคู่ วันนั้นเราบอกเลิกกันต่างคนต่างหายไปทั้งคู่พอผ่านมา1วันตอนนั้นผมทำงานคนส่งพิซซ่าละที่ทำงานผมติดกลับถนนใหญ่วันนั้นผมได้เดินออกไปหน้าที่ทำงานกำลังจะออกไปส่งของให้ลูกค้าละแฟนผมได้นั่งซ้อนมอไซร์มากับผู้ชายคนหนึ่งจังหวะที่ผมออกไปมันไปพอดีกับเขาที่ผ่านไปที่ไหนไม่รู้พอผมเห็นผมก็เลยขี่มอไซร์ตามไปละก็มีเรื่องกับผู้ชายคนที่มากับเข้าผมเลยขี่รถตามถีบมอไซร์เข้าทั้งๆที่แฟนผมนั่งมากับเข้าตอนนั้นผมย้อมรับว่าผมคุมสติตัวเองไม่อยู่พอมีเรื่องเสร็จ
ผมได้ลางานละกลับมานั่งที่บ้านกับมาคิดว่าทำไมเอาไปมีคนอื่นไว้จังทั้งที่บอกเลิกผมได้แค่วันเดียวผมคิดเขาคงหักหลังเราย้อมรับว่าตอนนั้นเครียดหนักมาตอนพอแม่ของแฟนรู้ว่ามีเรื่องกันเข้าก็เลยมาที่บ้านกับแฟนผมพอเขาเจอผมเขายังผู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือเพื่อนเขาบอกกับพ่อแม่ของเขาว่าเพื่อนพอคุยกับพ่อแม่แฟนรู้เรื่องพ่อแม่ของแฟนก็กลับไปบ้านแต่ตัวแฟนยังอยู่ที่บ้านผมต้องขี่รถไปส่งแฟนที่บ้านเสร็จผมไล่เขาผมไม่อยากได้อะไรแล้วผมก็บอกเขาเราจบกับแค่นี้เพราะผมรู้ว่าคนนั้นไม่ใช้เพื่อนเพราะไหนแชตเขายังบอกรักกันอยู่สุดท้ายผมก็ถามกับเขาไปตรงๆว่าเป็นใครเข้าบอกพึ่งคุยกันได้2วันความรู้สึกตอนนั้นผมย้อมปล่อยทุกอย่างแต่เขาก็ยือเราไว้พอนั่งคุยกันสักพักเขาเป็นคนพูดออกมาว่าได้กันแล้วตอนเขาบอกผู้ชายพาไปบ้านและก็เลยมีอะไรกันผมถ้าเขาถ้าแฟนผมไม่ย้อมให้เขามันจะไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นแน่นนอนถ้าแฟนผมไม่อยากเอาผมรู้ว่าแฟนผมก็ผิดไม่ได้ผิดที่ผู้ชายผมรู้สึกทุกอย่างแต่พูดอะไรไม่ได้เลยเก็บมาคนเดียว
ตลอดพอคิดน้ำตาก็จะไหลพอกลับมาเริ่มใหม่กับแฟน
เวลาผมทะเลอะกันผมก็คิดคำที่เขาผู้กับผมว่าได้กันมันกับมาย้อนตลอดเวลาพยามจะลืมเเต่มันลืมไมได้จริง
ตอนนี้แฟนผมทำดีทุกอย่างนานๆที่ไปกินเหล้าส่วนตัวผมก็ไม่เคยลืใเรื่องที่ผ่านมาได้เลย
ทำดี100ครึ่งมันคงไม่ลบความชั่วแค่ครั้งเดียวได้