ก่อนอื่นขอเล่าก่อนนะคะทุกคน เราจมดิ่งกับความรู้สึกนี้มาหลายวัน จนเราไปต่อไม่ได้ค่ะ
ไม่รู้จะปรึกษาใครดี เสพกระทู้พันทิบมาบ้าง เลยลองมาปรึกษาในนี้ค่ะ
ครอบครัวเรามี 3 คนพ่อ แม่ ลูก ค่ะ เรารักและสนิทกันมาก เพราะเราเป็นลูกสาวคนเดียว
ตอนนีเราอายุ 30 เรายังไม่แยกห้องนอนเลย เค้าค่อนข้างหวงเรามาก และไม่เคยเข้าใจโลกส่วนตัวเลย
เราตัวติดกับแม่ตลอด ไปไหนแพ้คคู่เป็นปลาท่องโก๋
เรารู้สึกว่าเราไม่อยากให้แม่ต้องไปไหนคนเดียวค่ะ
เรากับแฟน คบกันมา 10 ปี แฟนเข้าออกบ้านเรา ตลอด ในฐานะเพื่อน แต่จริงๆคือแฟนอะค่ะ
เวลาจะออกไปไหนด้วยกัน 2 คน จะต้องหาข้ออ้าง ต้องโกหกตลอด ถึงจะได้ไป
ไม่อย่างนั้น แม่ไม่ให้ไปเลยค่ะ เวลาแฟนจะมาหาเรา ก้ต้องหาข้ออ้างมา เพื่อเข้าบ้านตลอด
เค้าดีกับเรามาก แคร์เราทุกอย่าง ยอมมีชีวิตแบบไม่มีตัวตน ไม่มีสถานะกับครอบครัวเรามา 10 ปี
ในส่วนของเรา
เราไม่กล้าบอกแม่ ว่าเรามีแฟน เรากลัวเค้าจะเสียใจ เค้าจะมองว่าเราทอดทิ้งเค้ามั้ยคะ
เราไม่รู้ว่าเค้า ได้คิดถึงอนาคตที่เราต้องแต่งงาน มีครอบครัวบ้างมั้ย
เราเลยเลือก ที่จะเสียสละ ทำทุกอย่างให้อยู่ในกรอบของแม่ อยู่แต่บ้าน
คิดว่าจะอยู่ดูแลแม่ไปจนแก่ ถึงวันนั้นถ้าเรายังไม่ตาย คงได้ออกไปใช้ชีวิตค่ะ 555
แต่เราลืมไปว่าา ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัดค่ะ
วันนึงแฟนเราเค้ามาบอกว่า เค้าจะไม่ทนแล้วนะ เค้าอยากมีครอบครัว
เค้าจะไปต่อแล้ว ในขณะที่เราตอบเรื่องอนาคตให้เค้าไม่ได้เลย
แค่สถานะแฟน ในครอบครัว เรายังไม่มีให้เค้าเลยค่ะ
ถ้าเราชัดเจนกับเค้าไม่ได้ เค้าก็จะเดินหน้าต่อกับคนอื่นแล้ว
ตลอดเวลา 10 ปี เรายัง งงๆ เลยค่ะ ว่ารักเค้ามั้ย
แต่วันที่เค้าบอกจะไป เราน้ำตาแตก เป็นบ้าไปเลย
ลองทบทวนดูว่า ถ้าไม่มีเค้าในชีวิต เราอยู่ไม่ได้แน่ๆ
เค้าบอกกับเราว่า จริงๆ เค้าอยากมีเราในชีวิตนะ
ถ้าจะให้เค้าอยู่ต่อ เราต้องชัดเจนกับเค้าแล้ว ที่บ้านต้องรู้ว่าคบกันอย่างเปิดเผย
และวางแผนอนาคตกัน ซึ่งถ้าเราให้เค้าไม่ได้ เราก็จะไม่มีเค้าในชีวิตแล้วค่ะ
เค้าจะไปจริงๆ แล้ว
สิ่งที่เรากังวลที่สุดคือเรื่องแม่ค่ะ
ในสายตาแม่ เรายังคงเป็นเด้กน้อยตลอดเวลา
และถ้าเราบอกว่า เรามีแฟน วันนึงเราจะไปมีครอบครัว
เค้าจะเสียใจมั้ยคะ เราจะเป็นลูกอกตัญญูรึป่าว
ถ้าไม่มีเรา แม่จะต้องอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไปไหนคนเดียว
เราทำใจไม่ได้จริงๆ ค่ะ
เราควรจะทำยังไงดีคะ
1 ปล่อยเค้าไป ทั้งๆ ที่รักกัน
2 ขอโอกาสแก้ไขอีกครั้ง
การที่เราเกิดมา โตขึ้น ไปมีครอบครัว แท้ที่จริงแล้วเป็นธรรมชาติของมนุษย์ใช่มั้ยคะ
แล้วคนที่เค้าให้เราเกิดมา เค้าจะต้องอยู่โดดเดี่ยวในบั้นปลายชีวิตหรอคะ
เค้าจะคิดมากมั้ย จะทุกข์มั้ยคะ
อายุจะ 30 คบกับแฟนมา 10 ปี แต่ไม่กล้าบอกที่บ้าน จนแฟนทนไม่ไหว ทำยังไงดีคะ ?
ไม่รู้จะปรึกษาใครดี เสพกระทู้พันทิบมาบ้าง เลยลองมาปรึกษาในนี้ค่ะ
ครอบครัวเรามี 3 คนพ่อ แม่ ลูก ค่ะ เรารักและสนิทกันมาก เพราะเราเป็นลูกสาวคนเดียว
ตอนนีเราอายุ 30 เรายังไม่แยกห้องนอนเลย เค้าค่อนข้างหวงเรามาก และไม่เคยเข้าใจโลกส่วนตัวเลย
เราตัวติดกับแม่ตลอด ไปไหนแพ้คคู่เป็นปลาท่องโก๋
เรารู้สึกว่าเราไม่อยากให้แม่ต้องไปไหนคนเดียวค่ะ
เรากับแฟน คบกันมา 10 ปี แฟนเข้าออกบ้านเรา ตลอด ในฐานะเพื่อน แต่จริงๆคือแฟนอะค่ะ
เวลาจะออกไปไหนด้วยกัน 2 คน จะต้องหาข้ออ้าง ต้องโกหกตลอด ถึงจะได้ไป
ไม่อย่างนั้น แม่ไม่ให้ไปเลยค่ะ เวลาแฟนจะมาหาเรา ก้ต้องหาข้ออ้างมา เพื่อเข้าบ้านตลอด
เค้าดีกับเรามาก แคร์เราทุกอย่าง ยอมมีชีวิตแบบไม่มีตัวตน ไม่มีสถานะกับครอบครัวเรามา 10 ปี
ในส่วนของเรา
เราไม่กล้าบอกแม่ ว่าเรามีแฟน เรากลัวเค้าจะเสียใจ เค้าจะมองว่าเราทอดทิ้งเค้ามั้ยคะ
เราไม่รู้ว่าเค้า ได้คิดถึงอนาคตที่เราต้องแต่งงาน มีครอบครัวบ้างมั้ย
เราเลยเลือก ที่จะเสียสละ ทำทุกอย่างให้อยู่ในกรอบของแม่ อยู่แต่บ้าน
คิดว่าจะอยู่ดูแลแม่ไปจนแก่ ถึงวันนั้นถ้าเรายังไม่ตาย คงได้ออกไปใช้ชีวิตค่ะ 555
แต่เราลืมไปว่าา ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัดค่ะ
วันนึงแฟนเราเค้ามาบอกว่า เค้าจะไม่ทนแล้วนะ เค้าอยากมีครอบครัว
เค้าจะไปต่อแล้ว ในขณะที่เราตอบเรื่องอนาคตให้เค้าไม่ได้เลย
แค่สถานะแฟน ในครอบครัว เรายังไม่มีให้เค้าเลยค่ะ
ถ้าเราชัดเจนกับเค้าไม่ได้ เค้าก็จะเดินหน้าต่อกับคนอื่นแล้ว
ตลอดเวลา 10 ปี เรายัง งงๆ เลยค่ะ ว่ารักเค้ามั้ย
แต่วันที่เค้าบอกจะไป เราน้ำตาแตก เป็นบ้าไปเลย
ลองทบทวนดูว่า ถ้าไม่มีเค้าในชีวิต เราอยู่ไม่ได้แน่ๆ
เค้าบอกกับเราว่า จริงๆ เค้าอยากมีเราในชีวิตนะ
ถ้าจะให้เค้าอยู่ต่อ เราต้องชัดเจนกับเค้าแล้ว ที่บ้านต้องรู้ว่าคบกันอย่างเปิดเผย
และวางแผนอนาคตกัน ซึ่งถ้าเราให้เค้าไม่ได้ เราก็จะไม่มีเค้าในชีวิตแล้วค่ะ
เค้าจะไปจริงๆ แล้ว
สิ่งที่เรากังวลที่สุดคือเรื่องแม่ค่ะ
ในสายตาแม่ เรายังคงเป็นเด้กน้อยตลอดเวลา
และถ้าเราบอกว่า เรามีแฟน วันนึงเราจะไปมีครอบครัว
เค้าจะเสียใจมั้ยคะ เราจะเป็นลูกอกตัญญูรึป่าว
ถ้าไม่มีเรา แม่จะต้องอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไปไหนคนเดียว
เราทำใจไม่ได้จริงๆ ค่ะ
เราควรจะทำยังไงดีคะ
1 ปล่อยเค้าไป ทั้งๆ ที่รักกัน
2 ขอโอกาสแก้ไขอีกครั้ง
การที่เราเกิดมา โตขึ้น ไปมีครอบครัว แท้ที่จริงแล้วเป็นธรรมชาติของมนุษย์ใช่มั้ยคะ
แล้วคนที่เค้าให้เราเกิดมา เค้าจะต้องอยู่โดดเดี่ยวในบั้นปลายชีวิตหรอคะ
เค้าจะคิดมากมั้ย จะทุกข์มั้ยคะ