ตอนแรกว่าจะโพสต์เรื่องรถยนต์ แต่เห็นข่าวแม่ชีแล้วขอRIPแม่ชีก่อน เมื่อสัก10ปีก่อนก็เคยได้เจอแม่ชี เลยทำบุญกับท่าน ท่านยังได้สนทนาด้วยเลย มาเล่าให้พ่อฟัง พ่อก็บอกว่าแม่ชีก็เคยมาเจอพ่อเพื่อขอให้ช่วยเรื่องการติดตั้งอุปกรณ์ในวัดเช่นกัน ขอให้แม่ชีไปสู่สุคติ.. กลับมาที่เรื่องรถยนต์ พออยู่ต่างประเทศเห็นเพื่อนๆทุกคนใช้รถยนต์ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะมีรถไฟใช้ แต่จะยังไงก็ตาม ระเบียบรถยนต์และวินัยจราจรที่นี่ คงไม่ปวดหัวเท่าที่เมืองไทยเป็นแน่แท้ สมัยอยู่ที่เมืองไทย เคยขับรถอยู่ดีๆเจอรถคันอื่นมาเบียดจนกระจกข้างพับ 3 ครั้ง , เคยขับรถติดไฟแดงอยู่ดีๆ รถเมล์เลนข้างๆสะบัดท้ายรถมาชนรถเราไฟหน้าแตก พยายามขับตามแต่รถเมลล์หนี ก็เลยไปโรงพัก ตำรวจบอกให้ไปแจ้งอีกเขต พอไปแจ้งตำรวจอีกเขต ตำรวจบอกให้กลับไปแจ้งเขตแรก พอไปเขตแรก ตำรวจพูดว่า”มาแจ้งทำไม?” ก็เลยบอกว่าเพื่อเอาใบแจ้งความไปเคลมประกัน ตำรวจถึงได้ยอมรับการแจ้งความ , อีกครั้งนึง นับเป็นความซวยของเราเป็นแน่แท้ กำลังจะขับรถออกจากวัดกลับบ้าน เจอพระจะไปธุระ เลยรับท่านไปส่ง ทำให้ต้องอ้อม ทั้งๆที่อีกนิดเดียวก็ถึงบ้านแล้ว แต่พออ้อมไปส่งพระเสร็จ กำลังเลี้ยวขวาที่สี่แยก ซึ่งเลนขวาสุดกับเลนถัดมา(คือเลนเรา)พอไฟเขียวคือต้องเลี้ยวขวา แต่เจอรถยนต์เลนข้างๆที่อยู่ขวาสุดพอไฟเขียวดันขับตรงไปข้างหน้า
รถคันนั้นก็เลยชนรถเราอย่างจัง  ,อีกกรณีนึงที่สี่แยก(อยู่สุดถนนของสี่แยกตะกี้) โดนรถกระบะเบียดมาชน เราต้องขับจี้เขาถึงยอมจอด ถึงได้ลงมาคุยกัน …ทุกกรณีที่ว่ามาเราไม่เคยเอาผิดกับคู่กรณีได้เลยเพราะสมัยนั้นรถยนต์ยังไม่มีกล้อง ..ที่เจ็บใจที่สุดคือตอนเราจอดติดไฟแดงอยู่แถวพระราม9 รถคันหน้าไหลถอยมาชนรถเรา และรถคันข้างๆก็เปิดกระจกออกมาหัวเราะ …เพื่อ…….. 
ทุกวันนี้เราอยู่ต่างประเทศแต่ไม่มีรถยนต์ใช้เรากลับสุขภาพจิตดีขึ้นหน่อยที่ไม่ต้องปสด กับเรื่องพวกนี้