.

            ไดอารี่ความคิดถึง

            “แพรวซื้อตุ๊กตาหมีมาให้กูแหน่ เอาตัวอิหยังกะได้ที่มืงคิดว่าตะฮัก ๆ อ่ะ บ่อเกินสองร้อย นี่เงินซื้อมาให้กูแหน่ กูจะเอาไปจับฉลากวันคริสต์มาส” เย็นวันที่ 23 ธันวาคม หลังเลิกเรียนบอสเดินไปที่บ้านของพี่สาวฝาแฝด นำเงินไปฝากซื้อตุ๊กตามาจับฉลากของขวัญปีใหม่ในวันคริสต์มาส ทางโรงเรียนของบอสก็ได้จัดกิจกรรมนี้ขึ้นทุกปี

               “เค! บ่อเกินสองร้อยนะ กูบ่อออกให้มืงเด้อขั้นบ่อพอ กูกะบ่อมีเงินคือกัน” แพรวรับฝากจากนั้นก็รับเงินจากเธอไป

              “อื้อ! เอาตุ๊กตาหยังมากะได้ เอาที่งามมืงนั่นล่ะ เอามาจับฉลากซือ ๆ แหมะ วันที่ 24 กูจะห่อของขวัญ” เธออะไรก็ได้ ขอแค่แพรวได้ของขวัญมาให้

              …………………………………………..

             เช้าวันที่ 25 ธันวาคม เรียกอีกชื่อคือคริสต์มาส นักเรียนทุกคนต่างมีกล่องของขวัญติดมือมาด้วย เมื่อวานพวกเธอห้อง ม.2/5 ต่างช่วยกันจัดตกแต่งห้องให้เข้ากับบรรยากาศ เพื่อจะทำการจับฉลากในเช้าวันนี้ ปีนี้ทางโรงเรียนให้จับฉลากแยกห้องใครห้องมัน ไม่จัดรวมชั้นเหมือนปีที่แล้ว

              ที่กระดานดำเขียนเป็นภาษาอังกฤษเอาไว้ว่า ‘Merry Christmas 2007’ ด้วยชอล์กสีขาว คนเขียนคือเล็กอณุชาเอง เขียนตวัดเล่นหางอย่างสวยงาม คนนี้เก่งเรื่องศิลปะ พร้อมวาดรูปต้นสน ตัวซานตาคลอสด้วย สวยมาก ๆ แค่วาดด้วยชอล์กสีขาวเล็กก็สามารถทำให้มันสวยและมีมิติได้

             ที่หน้าห้องพวกเธอนำโต๊ะเรียนบางส่วนมาตั้งเรียงกัน เพื่อเอาไว้วางของขวัญ หลังเลิกแถวเคารพธงชาติ พวกเธอทั้งห้องต่างนำของขวัญมาวางเรียงกัน ตามลำดับความสูงและรูปทรง พวกเธอสร้างข้อตกลงขึ้นมาว่า ‘ห้ามนำของกินมาจับฉลากเด็ดขาด’ งบตั้งแต่หนึ่งร้อยบาทถึงสองร้อยบาทก็พอ

             แต่ละคนไม่ว่าผู้ชายผู้หญิง ห่อของขวัญกันมาอย่างลุ้นระทึกมาก ๆ บางคนกล่องใหญ่เบ้อเริ่ม บางคนกล่องเล็ก ๆ ทำให้แอบลุ้นว่าข้างในจะเป็นอะไร ส่วนของเธอเป็นตุ๊กตาหมี ไม่อยากจะคิดถ้าเพื่อนผู้ชายได้ไปจะทำอย่างไร เธอแอบคิดและยิ้มคนเดียว

              “ซูนี่อยู่ซือ ๆ กะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ฮั่นบาดหนิ เป็นบ้าแล้วบ่เฮ้ย” กล้วยธัญรดาทักเธอพร้อมหัวเราะ ซูนี่เป็นอีกฉายาของเธอ ที่ผันมาจากสุนิหรือสุนิสา เวลาเรียนภาษาจีนครูภาษาจีนชอบออกเสียงเป็นซูนี่ซา เพื่อนบางคนก็เลยเรียกซูนี่ตาม และ เธอก็ชอบชื่อนี้ด้วย

               “ฮะ! เฮาคิดอิหยังตลก ๆ ตั้วเฮ้ย” เธอตอบเพื่อนแบบเขิน ๆ ที่โดนจับได้ “เฮ้ยกล้วยเอาหยังมาจับฉลากมื้อหนิ” ทำเป็นถามแก้เขินไปอีก

            “บ่อบอก!” กล้วยตอบ จากนั้นก็เดินยิ้มแฉ่งไปหากลุ่มเพื่อนตนเอง บอสแอบค่อนขอดให้เบา ๆ แค่นี้ก็บอกกันไม่ได้ จากนั้นบอสก็ยกกล่องของขวัญของตนเองขึ้นมาดู กระตุกยิ้มตนเองก็จะไม่บอกเหมือนกัน

             “ทุกคนเอากล่องของขวัญมาวางรวมกันเร็ว ๆ ป๊าด! ชินพงศ์คือห่อกล่องใหญ่แท้” ครูทศพลแซวหัวหน้าห้อง ทุกคนหันไปให้ความสนใจกับกล่องของขวัญของชินพงศ์กันหมด กล่องใบใหญ่จริง ๆ น่าจะนำลังเบียร์มาห่อ บอสมองกล่องของขวัญของเพื่อนพร้อมแอบวิเคราะห์ในใจ

            “ซำโตคนครับจารย์ ฮา” ชินพงศ์ตอบปนเสียงหัวเราะ ชินพงศ์มีรูปร่างอ้วนและสูง “เบิ่งของซุมน้ำเผิ่งกับสุนิสาแหน่ครับ โตน้อย ๆ กะห่อกล่องแอ๊ะแย๊ะมาน่ะ” ไม่พอยังหันมาแซวพวกเธออีก

             “บักอ้วน! กล่องแอ๊ะแย๊ะตะของดีเด้อในหนิ” น้ำผึ้งต่อปากต่อคำด้วย จะมาว่ากล่องของขวัญพวกเธออันเล็กไม่ได้

             “น้ำเผิ่งใส่หยังมาหวา สุนิสาใส่หยังมา” ครูทศพลถามพวกเธอ ถามทุกคนด้วย ตอนนี้บรรยากาศตอนเช้าแต่ละห้องครึกครื้นกันมาก เสียงดังไปด้วยการพูดคุยของสมาชิกในห้อง พูดถึงของขวัญที่นำมาจับฉลากกันใหญ่

              “หนูบ่อบอกอาจารย์เด้อค่ะ ผู้ใดจับได้กะจังถ่าเบิ่งเอา” บอสเองก็เล่นตัวเหมือนกัน ไม่บอกหรอกว่าใส่อะไรเข้าไปข้างใน ของขวัญที่บอสนำมาจับฉลาก ใครได้ไปไม่เสียดายแน่นอน ไม่เสียหน้า ไม่เสียความรู้สึกแน่นอน

               “พุ่นน่ะเพิ่น! ทำเป็นมีลับลมคมใน หื้ย! ครูฮู้กะบ่อได้น้อ” ครูทศพลพูดกับพวกเธอ พวกเธอก็ยิ้มปนหัวเราะอย่างพอใจ และ มีความสุขสำหรับวันคริสต์มาสในปีนี้ อยากให้ทุกคนได้ลุ้นไปด้วยกัน

               “ครูค่า ครูทศค่า ครูเอาอิหยังมาจับฉลากค่ามื้อหนิ” ช่อทิพย์ร้องถามครูทศพลอยู่ไกล ๆ

              “เหวย! ครูกะบ่อบอกมูเจ้าเด้อ ตะมูเจ้ายังบ่อบอกครูน้อ ครูมาสิบอกฮั่น พุ่นแหล่วถ่าจับได้พุ่นแหล่วจังฮู้” ครูทศพลก็ไม่ยอมบอกเหมือนกัน พวกเธอก็พากันหัวเราะกับท่าทางที่ทำเหมือนมีลับลมคมในของคุณครูกันใหญ่ ตลกมาก ๆ

              “หนูจองของครูทศแล้วเด้อค่า” ช่อเอื้องออกตัวแรงมาก

              “เจ้ามาสิดวงดีแท้ช่อเอื้อง เทือครูใส่เม็ดบักขามมาเฮ็ดแนวใด” ครูทศพลเล่นไปกับพวกเธอ ตอนนี้พวกเธอห้อง ม.2/5 หัวเราะพูดคุยกันเสียงดังมาก ไม่มีใครว่าอะไร ต่างคนต่างมีความสุข และ หัวเราะไปกับกิจกรรมวันนี้

              “ไนบักขามหนูเอาคือเก่าค่า” ช่อเอื้องพูด คราวนี้ครูทศพลก็หัวเราะใหญ่เลย

             “เทือครูทศใส่ในบักขามมาอิหลิ พวกหนูกะจะแบ่งกันย่ำเมิดห้องหนิล่ะค่า ฮา” ปุ้ยสินจัยพูดปนยิ้ม ไม่ว่าใครจะห่ออะไรมา จับได้ของใครก็เอาทั้งนั้นล่ะ เพราะมันเป็นกิจกรรม ไม่ถือสาอยู่แล้ว ถ้าไม่มีกิจกรรมแบบนี้สิ พวกเธอร้องไห้แน่ ๆ เนื่องจากรอคอยมานานแสนนาน

              “มา! มาเฮ็ดฉลาก ห้องเฮามี 32 คน รวมของครูนำ เป็น 33 คน กะ 33 เบอร์” ครูทศพลไม่รอให้เสียเวลา ชวนพวกเธอทำฉลากช่วยกัน คนทำฉลากก็จะเป็นพวกนิลาวรรณ ช่อเอื้อง ธัญรดา และ วราพรกับชินพงศ์

             เธอ น้ำผึ้ง มาริสา โสรญา สินจัย วิสาชล และ พิศมัยเป็นคนเขียนเบอร์มาแปะที่กล่องของขวัญ ปิยะพร เตือนใจ จันทรา และ ปาริฉัตร ต่างนำของขวัญที่พวกเธอแปะหมายเลขเสร็จแล้ว ไปจัดเรียงบนโต๊ะนักเรียนที่ตั้งเรียงกันเอาไว้ ปูด้วยผ้าปูโต๊ะอีกทีหนึ่ง พวกเธอแบ่งงานกันทำจะได้เสร็จเร็ว ๆ  คนอื่น ๆ นอกเหนือจากนี้ก็อยู่กันตามอัธยาศัย รอจับฉลากของขวัญปีใหม่

             ฉลากของขวัญทำขึ้นง่าย ๆ ตัดกระดาษเป็นแผ่นสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ เขียนหมายเลขหนึ่งถึงสามสิบสามเอาไว้ จากนั้นก็พัน ๆ เป็นแท่งเล็ก ๆ นำแก้วมาใส่เอาไว้ ง่าย ๆ พวกเธอไม่ทำต้นสนให้มันยุ่งยากเหมือนห้องอื่น ทำฉลากสุ่มจับกันแบบเรียบง่าย แต่สนุกก็พอ

              “สถานที่พร้อมยัง ของขวัญติดเบอร์เสร็จยัง ฉลากเสร็จแล้ว พร้อมจับฉลากแล้วหนิ” ครูทศพลถาม ประเมินสถานการณ์แล้ว ทุกอย่างพร้อมมาก

             “ก่อนเราจะจับฉลาก ครูขอเก็บภาพก่อน มาถ่ายรูปหมู่กับของขวัญเร็วพวกเรา” ครูทศพลชวนถ่ายรูปกับของขวัญวันคริสต์มาสในปีนี้ “พวกเธอเข้าไปยืนรวมกันเลย เดี๋ยวครูถ่ายรูปให้”

              พวกเธอแยกกันยืนคนละฝั่งสำหรับคนตัวสูง ไปยืนหลังโต๊ะวางของขวัญ แต่ห้ามบังกระดานดำ ห้ามบังตัวหนังสือที่เขียนเอาไว้ ‘Merry Christmas 2007’ คนตัวเล็กก็แยกกันนั่งคนละฝั่งเช่นกัน นั่งคุกเข่าหน้าโต๊ะวางของขวัญ เธอกับโสรญาและมาริสาได้นั่งเพราะตัวเล็ก

             พอจัดฉากจัดท่าถ่ายรูปได้แล้ว ครูทศพลก็กดชัตเตอร์รูปรัว ๆ กันเลย “ครูครับ ครูเข้ามาถ่ายรูปครับ เดี๋ยวผมเป็นคนถือกล้องเอง” ชินพงศ์พูดกับครูทศพล ขอเปลี่ยนให้ครูเข้ามาถ่ายรูปร่วมกับพวกเธอ

             “กะได้ ๆ“ จากนั้นครูทศพลก็เข้ามายืนร่วมถ่ายรูปไปกับพวกเธออีกรอบ โดยคนกดชัตเตอร์คือหัวหน้าห้องชินพงศ์เอง

            “มา ๆ ถึงเวลาอันสมควรแล้ว เรียงตามเลขที่เลยครับผม” ครูทศพลกล่าวเปิดงาน โดยให้พวกเธอเข้าแถวเรียงตามเลขที่เพื่อมาจับฉลาก บอสได้อยู่ต้น ๆ แถว “ใครได้หมายเลขอะไรถือของขวัญไว้ก่อนนะ อย่าพึ่งแกะ เราจะแกะพร้อมกัน” ครูทศพลกล่าว

             ทุกคนล้วนหมายตากล่องของขวัญของครูทศพลคนเดียว แม้แต่เธอก็ภาวนาขอให้จับได้ของคุณครู พวกเธอเดินต่อแถมต่อคิวมาจับฉลากในแก้วที่วางไว้บนโต๊ะครู

              “สาธุขอให้ได้ของครูทศ ครูฮู้เด้สุนิสาเจ้าภาวนาในใจนั่น ฮา” ครูทศแซวเธอไปอีก

              เธอหันไปหัวเราะให้ครูกับเพื่อน ๆ “ครูคือฮู้ดีแถะค่า ฮา” พอโดนแซวแบบนี้เธอก็เล่นตามมุกเสียเลย โดยการพนมมือเป่าคาถามันเสียเลย ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในแก้ว แล้วควานหากระดาษฉลาก็ของขวัญ ก่อนจะหยิบขึ้นมาหนึ่งอัน ทว่าต้องผิดหวังเมื่อเธอจับได้หมายเลข 23

            “หืมม์! คือบ่อเป็นเบอร์ 33 น้อ” เธอพูดออกมาอย่างตลกด้วยความเสียดาย ทุกคนหัวเราะแม้กระทั่งคุณครูก็หัวเราะไปด้วย พอทราบหมายเลขแล้ว เธอก็เดินไปหยิบกล่องของขวัญหมายเลข 23 เป็นกล่องยาว ๆ แอบสั่นดู ได้ยินเสียงกระดึก ๆ อยู่ข้างใน ใครใส่อะไรมานะ

              “เฮ้ยบอส! เฮ้ยบอสได้ของเขา บ่อผิดหวังแน่นอน” คณิตพูดอยู่นอกแถว เพราะคณิตจับฉลากไปก่อนแล้ว เรียงตามเลขที่ ตามตัวอักษร

              “เฮ้ยหรั่งใส่หยังมา มันคือดังกระดึก ๆ อยู่ข้างใน” บอสตัดสินใจถามเสียเลย ออกมายืนคุยด้วย ครูทศยังไม่ให้แกะของขวัญ จนกว่าเพื่อนคนสุดท้ายจะจับฉลากเสร็จ

              “บ่อบอก! เฮ้ยต้องถ่าเบิ่งเอง” คณิตเล่นตัวไปอีก

              “กะได้!” บอสตอบด้วยรอยยิ้ม พร้อมยืนลุ้นไปกับเพื่อน ๆ ว่าใครจะจับฉลากได้ของครูทศพล

             “พี่นิ๊ค! เฮ้ยนิ๊ค! เฮ้ยจับได้ของเฮา ฮา” บอสตื่นเต้นที่เห็นเพื่อนจับได้ของตัวเอง ดันเป็นเพื่อนผู้ชายเสียอย่างนั้น เมื่อธวัชชัยจับฉลากได้ของขวัญของตนเอง “เสียใจด้วยนะ ฮา”

             “เฮ้ยบอสใส่หยังมาจ่า บอกมาซะดี ๆ!” ธวัชชัยถามด้วยรอยยิ้ม ไม่ได้ซีเรียสสักนิด

              “เฮาถามก่อนว่าพี่นิ๊คมีน้องสาวบ่อล่ะ” ก่อนจะตอบขอหาข้ออ้างให้สมเหตุสมผลก่อน นิ๊คจะได้ให้น้องสาวได้

               “เฮามีน้องชายจ่า! อิหยังอยู่ในหนิบอกมา!” ธวัชชัยรบเร้า ชอบเรียกเธอว่าจ่า เดี๋ยวก็หมอบ้าง บางครั้งก็ครูบา แต่ละสรรพนามที่เรียกของเพื่อน ๆ ไม่ซ้ำกันสักคน

               “ตุ๊กตาหมี อิอิ” บอสตอบพร้อมยิ้มแฉ่งให้เพื่อนไปเลย เพราะคนที่จับได้ดันเป็นเพื่อนผู้ชายเสียนี่

             “เอาคือเก่า!” ธวัชชัยไม่เรื่องมาก พูดปนยิ้มกับเธอ พร้อมยืนลุ้นไปกับเพื่อน ๆ

           “กรี๊ด! ฮา! หนูได้ของครูทศ หนูได้ของครูทศค่า” ศรัญญาร้องด้วยความตื่นเต้นและดีใจใหญ่เลย  เธออิจฉาทรายมาก ๆ ที่ดวงดีจับได้หมายเลข 33 ของขวัญของครูทศพล

            “ป๊าด! ทรายคือดวงดีแท้วะ” ช่อเอื้องพูด คนที่หมายปองต้องใจเอาไว้ก่อนแล้ว ทว่าตัวเองดันจับฉลากไม่ได้

             “อย่าฟ้าวแกะเด้อ ถ่ามูก่อน! ห้ามเฉลยบอกกันนำ ถ่าลุ้นเอามันจังมวน” ครูทศห้ามไว้ก่อน รอให้เพื่อนคนสุดท้ายจับครบก่อน

             และแล้วก็ถึงเวลาที่พวกเธอรอคอย คือ การเปิดกล่องของขวัญว่ามีอะไรอยู่ในนั้น “ทุกคนสัญญากับครูก่อนนะ แม้ว่าใครจะได้ของขวัญไม่สมกับที่เราลงทุนไปก็ตาม ครูขอให้คิดว่ามันเป็นกิจกรรม เราร่วมเล่นกิจกรรมด้วยกัน เราเพื่อนกัน ห้องเดียวกัน เราเต็มใจซื้อของขวัญใส่ลงไปในกล่องนี้ เราจะไม่โกรธกันเด้อครับ”

            “สัญญาครับ/ค่า” พวกเธอตอบรับพร้อมกัน

           “ถ้าอย่างนั้นเปิดได้!” ครูทศพลให้สัญญาณในการแกะกล่องของขวัญของแต่ละคน บอสลุ้นมาก ๆ ว่าคณิตใส่อะไรลงไปในของขวัญ พอแกะออกมาก็พบว่าเป็นนาฬิกาไขลาน รูปคนสองคนยืนคู่กัน

           “เป็นใด บ่อผิดหวังจ้า” คณิตเข้ามาคุยด้วย

           “งาม! เขามักอยู่” บอสตอบ ชอบของขวัญชิ้นนี้จริง ๆ แม้เตรียมใจแล้วว่าอาจได้ไม่คุ้มที่ลงทุนไป ทว่าผลปรากฏว่าสิ่งที่ได้มามันคุ้มสุด ๆ สวยมาก ๆ

           ชินพงศ์ห่อกล่องใหญ่ ๆ มา ข้างไหนเป็นนาฬิกาเหมือนกัน กลอบสี่เหลี่ยมสวยมาก ๆ แต่ที่ห่อกล่องใหญ่มา เพื่ออยากแกล้งเพื่อนคนที่จับฉลากได้ ชินพงศ์ลงทุนห่อไปตั้งหลายชั้น เทคะแนนให้ความขยันจริง ๆ คนที่จับฉลากได้คือน้ำผึ้ง