เรื่องราวมีอยู่ว่าเมื่อ3ปีก่อนเราทำงานที่บริทที่หนึ่งเราได้ไปสนิทกับเพื่อนที่ทำงานด้วย1คนมันก็เป็นคนดีคนนึงเวลาทุกมันก็จะอยู่ด้วยเวลาสุขก็อยู่ด้วย วันนึงเรามีแฟนที่ทำงานเดียวกันพออกหักมันก็คอยรับฟังไปส่งบ้านเวลาเมาคอยปลอบใจเวลาเศร้า นั่นเป็นครั้งแรกที่รู้สึกแปลกไปบ้างว่าหลายครั้งมันดูแลเรามากกว่าที่เพื่อนเขาทำกันคนที่ทำงานก็พากันพูดว่ามันมีใจให้ เราก็เฉยๆและพูดตลอดว่าแค่เพื่อนกัน พอแยกย้ายกันไปได้งานใหม่เรามีแฟนอีกครั้ง ครั้งนี้จะย้ายไปอยู่กับแฟนแบบจริงจังก็มีทักคุยเล่นกับเพื่อนคนนี้อยู่นัดกันดื่มด้วยกันบ่อยๆเหมือนปกติ ทักชวนมาช่วยขนของมันก็มาตามช่วย แต่แฟนเราก็เริ่มพูดว่าไม่รู้จริงเหรอ!! ว่าเพื่อนคนนี้มันชอบเรา เราก็บอกว่าเขาคิดมากไปเอง แต่เราก็รู้สึกได้แหละว่ามันต้องมากกว่านั้นแน่ๆ ผ่านไปปีกว่าๆเราเลิกกับแฟนอีกครั้งคราวนี้เพื่อนของเพื่อนเราแอดเฟสมาเหมือนจะจีบแต่เราก็ปฎิเสธไปจนวันนึงประจวบเหมาะชวนเพื่อนคนนั้นออกมาดื่มด้วยกันมันก็พาเพื่อนคนที่เคยจีบมาด้วยเราก็โอเคเพราะไม่ได้คิดอะไร แต่คนที่เคยจีบเรากับพูดแปลกๆทำนองว่า นี่ไงไอ้ จ.มันดีนะลองเปิดใจให้มันสิพูดย้ำๆซ้ำๆ เราก็บอกปัดไปว่าไม่อะเป็นเพื่อนกันมันนี่แหละดีแล้ววันนั้นก็จบไป เราพอมั่นใจได้แล้วแหละว่ามันคงชอบเราจริงๆ พอผ่านไปสักครึ่งปีเพื่อนเราคนนี้มันทักกลับมาเมื่อ2วันก่อน แรกก็คุยปกติ จนมันพูดขึ้นว่าาา "เจ้ไหนๆก็ไหนๆละ ผมมีอะไรจะสารภาพ อีก2วันวันเกิดผม " จากคำพูดนี้รู้เลยว่าโครตแปลก เราเลยใจแข็งคิดในใจว่าอย่าพูดอะไรบ้าๆออกมานะกูรับไม่ได้แน่ๆ แต่สุดท้ายใช่มันพูด "จริงๆแล้วผมอยากมีแฟนผมชอบเจ้ชอบมานานแล้วตั้งแต่รู้จักกันแรกๆ" - ่- โครตอึ้ง!!เลย เราเลยใจแข็งบอกไปว่า "เป็นเพื่อนกันดีแล้ว เป็นคนดีนะ เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ก็รู้กูไม่เคยเป็นเพื่อนกับเเฟนเก่าได้เลย ถ้าวันนึงไปกันไม่รอด กูไม่อยากเสียคนดีๆแบบไป ช่วยเข้าใจกูหน่อยนะ" นั้นแหละคำตอบของเรา มันก็บอกว่า "ก็ดีแล้วที่ปฎิเสธ ดีกว่าหลอกกันว่ารัก" จากนั้นเราก็ทำเป็นเปลี่ยนเรื่องคุยกับมันแบบปกติ แต่ในใจโครไม่ปกติ คือความรู้สึกเรามันไม่เหมือนเดิมเลค่อนข้างเหมือนจะสร้างกำแพงขึ้นมาด้วย ถ้าให้เจอกันอีกก็คงไม่สนิทใจเหมือนเดิม มองหน้ามันไม่ติดเหมือนเดิมแน่ๆ เราควรทำยังไงดี เราพอจะรู้มาก่อนแต่สบายใจมากกว่าตอนที่มันไม่ได้สารภาพออกมา แต่พอมันพูดออกมาแล้วเรารู้สึกเราไม่เหมือนเดิมเราไม่โอเค เราควรทำตัวยังไง จนผ่านมาครบสองวันแล้ววันนี้วันเกิดมัน เรายังไม่เข้าไปอวยพรให้มันด้วยซ้ำไม่รู้เพราะอะไร รู้แค่ไม่สนิทใจที่จะทำอะไรที่เหมือนจะเป็นเรื่องปกติให้มันเป็นปกติแล้ว เราจะจัดการกับความรู้สึกของเรายังไงดีไม่รู้เรากังวนเรื่องอะไร กงวนเรื่องคำตอบที่เราอยู่แล้วงั้นหรอ