จากประสบการณ์การออมเงินของตัวเองตลอดระยะเวลา 20 กว่าปีครับ ทำให้เห็นถึงพลังของดอกเบี้ยทบต้น  เพื่อนๆมาร่วมแสดงความคิดเห็นได้ครับ

จบ ปริญญาโท ครับ ปี 2540 เริ่มทำงานที่แรก เงินเดือน 14,000 อยู่ กทม โดยพักอยู่บ้านญาติ จึงไม่มี คชจ ด้านที่อยู่อาศัยครับ

จากนั้น ปี 2544 ก็ย้ายงานที่ 2 เงินเดือน 22,000 บาท 
ปี 2545 ย้ายงานที่ 3 เงินเดือน 32,000 บาท รวมทำงานบริษัทเอกชนใน กทม ประมาณ 6 ปี ช่วงที่ทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือน พอเงินเดือนออก จะหักเก็บออมในธนาคารทุกเดือนครับ เรียกว่าเป็นนิสัยติดตัวที่ทำมาตลอดระยะเวลา 6 ปีที่ทำงานบริษัทใน กทม จนเงินเก็บครบ 1 ล้าน แรกเมื่ออายุ 28 ปีครับ 

ตุลาคม ปี2546 ตัดสินใจย้ายงาน เหตุผลคือไม่อยากอยู่ กทม แล้ว จึงสมัครงานตำแหน่งใหม่เพื่อย้ายกลับบ้านที่ ตจว โดยใช้วุฒิปริญญาโท สมัครงานสายวิชาการ เงินสตาร์ทที่หมื่นต้น ๆ เท่านั้น ตอนนั้นยอมรับว่าตกใจเงินเดือนใหม่ที่ได้มาก แต่ก็ยอมแลกมากับการได้กลับมาทำงานที่บ้าน ถึงแม้ว่าเงินเดือนจะลดลง แต่นิสัยการออมก่อนใช้ ก็ยังติดเป็นนิสัยประจำตัวอยู่ ก็ยังคงออมเรื่อยๆมา ถึงแม้ว่าเงินเดือนจะน้อยลงก็ตาม 

ขอเล่าเรื่อง เงินออมที่เก็บได้จากเงินเดือนของตัวเองในแต่ละเดือน ต้องบอกก่อนว่าเป็นการออมจากเงินเดือนตัวเองล้วนๆ ไม่ได้มีธุรกิจ หรือรายได้อื่นๆจากการค้าขาย คือมีรายได้ทางเดียวครับ เงินออมส่วนใหญ่ฝากธนาคารครับ เลือก บช ที่ให้ดอกเบี้ยสูงที่สุด จากนั้นเริ่มศึกษาการลงทุน แบ่งซื้อกองทุนรวม(ซื้อไม่เยอะเพราะเป็นครั้งแรกที่ลงทุนในกองทุนรวม) ฝากสลากออมสิน(ซื้อไว้เยอะมาก สมัยหน่วยละ 30 บาท และซื้อเรื่อยมา เคยถูกทุกรางวัลมาแล้วตั้งแต่ ท้าย 4 ตัว จนถึงรางวัลที่ 2  ยกเว้นรางวัลที่ 1 ไม่เคยถูกครับ)  ความรู้สึกตอนนั้น คือสนุกมาก กับการออมเงิน และลงทุน ถึงแม้ว่า รูปแบบการลงทุนจะยังไม่ใช่สินทรัพย์เสี่ยง เช่น หุ้น หุ้นกู้  ณ ตอนนั้นอายุประมาณ 30 กลางๆครับ เงินออมก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นจนมี 3 ล้านกว่า เริ่มลงทุนใน หุ้นครับ แต่ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จในการลงทุนช่องทางนี้ครับ มีขาดทุนด้วยหลายแสนเลย 

จากนั้น ชะตาชีวิตทำให้มีโอกาส ได้ทุนไปศึกษาต่อต่างประเทศครับ มีความตั้งใจอย่างแรงกล้าที่จะไปศึกษาให้จบปริญญาเอก พร้อมทั้งหางานพิเศษทำ วันแรกที่ไปเหยียบแผ่นดิน ตปท ได้ไปสมัครงานร้านอาหารไว้ และได้ทำงานสมใจอยาก ชีวิตที่ ตปท ต้องบาลานส์ทั้งการเรียน และการทำงานพิเศษครับ ใช้เวลาอยู่ ตปท จนเรียนสำเร็จ 4 ปีครึ่ง โดยทำงานพิเศษมาเรื่อยๆ ควบคู่กับการเรียน (ทำงานพิเศษ 4 ปีเต็ม 6 เดือนสุดท้ายไม่ได้ทำแล้วเพราะใกล้จบ ต้องใช้เวลาปั่น  thesis  ครับ)  ชีวิตช่วงที่เรียนสามารถเก็บเงินได้ 3 ล้านครับ ส่วนเงินเดือนที่เมืองไทยก็ยังคงได้รับตามปกติครับ แต่ให้ แม่ไว้ใช้โดยให้ ATM บช เงินเดือนไว้กับแม่

จากนั้นก็กลับไทยมาทำงานที่ต้นสังกัดเดิมจนถึงปัจจุบันครับ ตอนนี้อายุได้ 49 ย่าง 50 ปี คิดว่าอยากจะเกษียณในอีก 2-3 ปีข้างหน้านี้ละครับ มีเงินที่ตัวเองวางแผนเก็บออมมาเรื่อยๆ ตั้งแต่เริ่มทำงานที่แรกจนถึงปัจจุบันนี้ 13 ล้านครับ ซึ่งกระจายในการฝากเงินพอร์ตหุ้น หุ้นกู้บริษัทเอกชน และสัดส่วนที่มากที่สุดของเงินทั้งหมดอยู่ในประกันชีวิตแบบสะสมทรัพย์ครับ จะเห็นว่าสัดส่วนการออม ลงทุน ค่อนข้างคอนเซอร์เวทีฟ มากๆๆ เพราะไม่อยากเสี่ยงมากไปกว่านี้ครับ (มีพอร์ตหุ้นแล้วขาดทุน ปัจจุบันก็มีพอร์ตหุ้นอยู่ ทุกตัวแดงหมด 555 แต่ทุกตัวมีเงินปันผลครับ) จึงเลือกแนวทางการออม ลงทุนในสัดส่วนนี้ 

พูดเรื่องการทำประกันชีวิตครับ ทำไว้ 10 กธ โดย เบี้ยประกันจะชำระผ่านบัตรเครดิต ซึ่ง แฮปปี้มากๆ เพราะได้แต้มบัตรเครดิตไปแลกเป็นเครดิตเงินคืน อาหาร เครื่องดื่ม สิ่งของ ครับ แล้วผลจากการซื้อประกันชีวิต จึงทำให้ผู้ได้เป็นลูกค้า AUM ของธนาคารด้วยครับ มีสิทธิประโยชน์ของฟรีเยอะแยะมากมายจากการเป็นลูกค้า AUM ของธนาคารครับ

ผมมีความคิดเรื่องเกษียณอยู่ในหัวตลอดเวลาและดูจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆครับ เพราะการทำงานบางครั้งก็เครียด เหนื่อย ท้อ ครับ จึงคิดเรื่องเกษียณตลอดเวลาซึ่งสาเหตุที่คิดเรื่องเกษียณ เพราะมีเงินเก็บออมตลอดระยะเวลากว่า 20 กว่าปีที่สร้างวินัยในการออม ลงทุน ประกอบกับไม่มีหนี้สินครับ แต่มี  passive income  จากเงินออม ถึงแม้จะไม่เยอะเพราะเงินออม ส่วนใหญ่ไปลงทุนในสินทรัพย์ที่ไม่เสี่ยงครับ แต่คิดว่ามันก็เพียงพอต่อการใช้ชีวิตหลังเกษียณ 

พื้นฐานครอบครัวผม ปานกลางครับ คุณพ่อคุณแม่ไม่มีมรดก แต่ท่านก็ส่งเสียเรียนจบจบ ป ตรี ครับ ที่มีทั้งหมดมาจากการหาด้วยตนเอง บางทีผมกลับมามองย้อนหลังชีวิตตัวเอง ในแง่ของการมีวินัยในการออม ผมบอกได้เลยว่ารู้สึกภูมิใจในความอดทน อดออม ของตัวเอง ครับ ที่นำเรื่องตัวเองมาเปิดเผยเพราะอยากให้เป็นแนวทางสำหรับคนที่วางแผนการออม การใช้เงิน เพื่อบั้นปลายชีวิตวัยเกษียณครับ 

ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ หวังว่าจะเป็นประโยชน์ เป็นแรงบันดาลใจให้กับคนที่ตั้งเป้าหมายการออมไว้ใช้ยามเกษียณนะครับ