มีความเชื่อโดยทั่วไปว่า  หากทำบุญใส่บาตร  เลี้ยงอาหารเพลพระสงฆ์  อุทิศบุญกุศลให้ผู้ล่วงลับด้วยอาหารที่คนตายชอบ   เขาเหล่านั้นที่อยู่บนสวรรค์  หรือไปเกิดที่ใดก็ตาม ที่เขายังรับบุญนั้นได้   เขาจะได้ทานอาหารนั้น     แต่เวลาบนสวรรค์  หรือนรก  สั้นยาว ไม่เท่ากับบนโลกมนุษย์   ถ้าอย่างนั้นต้องทำบ่อยแค่ไหน  ผู้ตายจึงจะมีอาหารครบ 3  มื้อในแต่ละวันในภพภูมิของเขา 

 บางคนบอกว่า   ถ้าไม่ทำบุญใส่บาตรไปให้  เขาจะไม่มีอาหารรับประทาน

บ้างก็ว่า  ถ้าใส่บาตรให้    จริง ๆ เขาทานไม่ได้   แต่ถ้าเขารับรู้  เขาจะทำได้แค่ดีใจ  อนุโมทนาบุญ     แต่ปกติ เขาจะมีอาหารในภพภูมิของเขาอยู่แล้ว

บ้างก็บอกว่า  เทวดานึกอยากทานอะไร   อาหารก็ลอยมาให้ทานต่อหน้า

บ้างก็บอกว่า  เทวดาอิ่มทิพย์ตลอดเวลา

บ้างก็ว่า  คนตาย  ต้องไปอยู่ดินแดนบางแห่ง    รอการตัดสิน หลัง  49  วัน บ้าง   100 วันบ้าง  กำหนดว่าจะไปสวรรค์  ไปนรก  ฯลฯ

บ้างก็บอกว่า   คนตายแล้ว  ก็ไปเกิดทันที   ไม่ได้รอ  49  หรือ  100  วัน

พระสงฆ์บางรูป   บ้างก็บอกว่า   การเผากงเต๊ก  กระดาษเงินกระดาษทอง   คนตายจะได้รับ   จะได้มีใช้       พระสงฆ์บางรูปบอกว่า     คนตายไม่ได้รับอะไรจาการเผาของพวกนั้นเลย