เรากับแฟนอายุห่างกันเกือบ10ปีแฟน34ส่วนเรา25เรารักแฟนเรามากถึงเราจะเด็กก่วาแต่เราไม่เคยเห็นแก่ตัวกับแฟนรักและดูแลเขาดีตลอดไม่เคยให้ขาดตกไรแต่ติดตรงที่แฟนเรามีผัวหรือคนดูแลเขาและครอบครัวทางบ้านเขามาก่อนพอเรารู้เราก็ค่อนข้างรับได้ก็รักเขาไปแล้วคือเรารู้ตัวเราว่าเราไม่มีปัญญาที่จะรับผิดชอบหรือซัพพอร์ตเขาได้มากขนาดนั้น ตอนนี้เราก็คบกันเรื่อยๆบางที่เราก็เจ็บนะที่เห็นเขาต้องคุยต้องไปหาผู้ชายบางครั้ง แต่เวลาเราอยู่กับเขาเรามีความสุขมาก คือสุขบ้างทุกข์บ้างปนกันแบบนี้เรื่อยๆบางครั้งก็อยากตัดใจนะแต่เพราะความรักความผูกพันธ์มันทำให้เราจมอยู่กับแบบนี้เรื่อยๆ #ใครที่เจอแบบเราแล้วถอนตัวได้คงดีดีมากด้วย