เราเชื่อว่าจะเป็นประโยชน์กับตัวเยาวชนเองมากๆ หากผู้ปกครอง มีความเข้าใจที่ถูกต้อง และใช้วิธีการแก้ปัญหาที่ถูกต้องอย่างชาญฉลาดกับบุตรในเเต่ละช่วงวัยได้ โดยเฉพาะ หัวเลี้ยวอย่างช่วงวัยรุ่น ที่เด็กหลายๆคนดื้อกันบ้านสะนั่น เรามองว่าหากเรามีความเข้าใจในกระบวนการเติบโตพวกนี้ เราจะสามารถรับมือกับมันได้ค่ะ อย่างเช่น ไม่ระเบิดอารมณ์ใส่กัน ไม่ทุบตีจนเกินเหตุ ไม่ตามใจหรือเพิกเฉย(ปลง)ใดๆค่ะ เชื่อว่ามีพ่อแม่/ผู้ปกครองหลายคนที่ไม่รู้จิตวิทยาแต่ก็สามารถรับมือได้อย่างเหมาะสม แต่ก็มีไม่น้อย ที่ไม่มีความเข้าใจและทำให้เกิดความผิดพลาดที่อาจจะมองว่าเป็นเรื่อง'ปกติ' เป็นผู้ปกครองก็ต้องทำแบบนี้สิ ฉันถูกแล้ว 
           ไม่อยากเปรียบเทียบเลย เเต่เหมือนเราเลี้ยงหมาหนะค่ะ เอาไปให้คนที่ชอบหมาแต่ไม่ได้เข้าใจ พอถึงวัยที่เค้าเริ่มดื้อเริ่มซนก็ทุบตี ขังกรงล่ามโซ่ หมาก็ก้าวร้าว ซึมเศร้า แต่ในคนที่รู้ และเข้าใจหมาดี เค้าจะไม่ทุบตีหรือตะคอก จะใช้วิธีแก้ปัญหาอื่นๆ หมาพวกนี้ก็มักจะโตมาร่างเริง เรียบร้อยค่ะ อืม? ประมาณนี้ค่ะ คนอื่นมองว่ายังไงกันบ้าง เหมือน/ต่างจากนี้ยัง แลกเปลี่ยนกันได้นะคะ
           จริงๆเชื่อการเลี้ยงดูบุตรไม่จำเป็นต้องท่องตำรา ใช้ความรู้สึกดูแลเค้าได้ เเต่เราก็ยังมองว่าความรู้สึก ความคิดอ่านของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน การมีข้อมูลพื้นฐานมาอ้างอิง จะเป็นฐานที่มั่นคงให้กับผู้ปกครองได้ไม่มากก็น้อยค่ะ