เรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่คบกันแรกๆก็ดูเหมือนจะไม่ชอบเราอยู่แล้วค่ะ เหมือนจะชอบเมียเก่าแฟนเรามากกว่าเรา แต่เราก็พยามทำตัวน่ารักไม่เถียง ทั้งๆที่เราเป็นคนใจร้อนมาก

เราหยอกแฟนว่ามีกิ๊กป่าว แม่แฟนก็จะพูดประมารว่า หอบผ้ามาเฝ้าเลยสิ แม่เราก็ได้ยินซึ่งไม่โอเคอย่างแรงที่มีคนพูดกับเราแบบนี้ แต่เราก็พยามพูดให้แม่ไม่โกรธแม่แฟนนะ

ตั้งแต่คบกันมาเราเคยไปบ้านแฟน1ครั้งตอนสิ้นปีวางตัวดีทุกอย่างแม้แต่มือก็ยังไม่ให้จับ พอโควิคมาเลยไม่ได้เจอกัน1ปีกว่าได้คะเราต่างคนต่างรอกัน แต่คุยกันตลอด แฟนคาสายตลอด ไม่ให้คาก็โกรธ

แม่แฟนเข้าโรงบาลเราก็ค่อยโทรหาแฟนเป็นห่วงตลอด เพราะเราก็ไปเยี้ยมไม่ได้ ได้แต่โทรคุย แฟนเป็นคนอารมณ์ร้อนมาก เราเป็นคนห้ามทุกครั้งพี่ๆที่ทำงานแฟนหลายคน บอกตลอดว่า อย่าทิ้งมันไปนะเพราะตั้งแต่มีเรามีดีขึ้นมากจริงๆ

ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันทุกครั้งแฟนจะโยนโทรศัพท์ทิ้งตลอดแต่ไม่แตก

ทะเลาะกันล่าสุดแฟนโยนโทรศัพท์ดันหน้าจอแตก เราก็ยังอยู่ในสาย

แม่แฟนพูดกับแฟนว่า มันทำอะไร ผู้หญิงเลวๆแบบนี้จะเอามาทำไม กลางคืนไม่หลับไม่นอน เสพยาหรือป่าวก็ไม่รู้ถ้าไม่เลิกคบกับมันกูจะส่งไปอยู่กับมัน พอเราได้ยินเท่านั้นน้ำตาไหลเลย เราไม่ได้โกรธแม่แฟนนะแต่เสียใจมากกว่าคะ

เพราะตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยขออะไรเลยสักอย่าง แฟนไม่เคยซื้ออะไรให้เลยสักอย่าเราก็ไม่เคยว่าอาจน้อยใจนิดๆ เราเหล้าไม่กินบูหรี่ไม่สูบยายิ่งแล้วใหญ่ไม่เคยแตะ ต่างจากแฟนทั้งเหล้าทั้งยูหรี่

เราเคยบอกแฟนว่าแม่แฟนไม่ชอบให้คุยดึกๆสียงดัง ไม่ต้องคาสายก็ได้แฟนก็ไม่ยอม  เพราะแฟนทำงานเลิกงานก็ดึก เราจะมีเวลาคุยกันตอน4/5ทุ่ม แล้วก็คาสายนอน แฟนนอนเราก็จะปิดเสียงทิ้งเลยค่ะกลัวว่าจะเสียงดัง

ส่วนฝ่ายเราพ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรเลยค่ะ แม่เราเห็นเราทะเลาะกันจะบอกเสมอค่ะว่าค่อยๆคุยกัน

ป.ลยาวไปหน่อย อยากถามความคิดเห็นค่ะว่าควรเลิกหรือไปต่อค่ะ