สวัสดีค่ะเราเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่ฝันอยากแต่งงานอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นในชีวิต เราคบกับแฟนมาปีนีปีที่ 8 แล้ว ยังไม่แต่งงาน ยังไม่อยู่ด้วยกัน อายุ 23 ปีทั้งคู่ แต่เราเป็นคนชอบวางแผนชีวิต ทุก ๆ เรื่อง ไม่ว่าจะไปไหนทำอะไร จัดการงานใด ๆ เราก็จะวางแผน และมีแผนสำรองอยู่เสมอ
เข้าเรื่อง เราคบกับแฟนมาค่อนข้างนานทำให้ได้รับรู้นิสัยกันพอสมควร เรื่องมารยาทใด ๆ ทั้งครอบครัวตัวเค้าดีมาก ๆ คบกันแรก ๆ ปี 2 ปรก็ทะเลาะกันตามภาษาเด็กน้อย เค้าเป็นคนขี้โมโหมากค่ะ แต่พอเริ่มโตก็เหมือนว่าจะดีขึ้นมีเหตุผลขึ้น เค้าบอกว่าไม่เคยคิดจะเลิกกันสักครั้งไม่ว่าจะทะเลาะกันหนักขนาดไหน เรื่องผู้หญิงก็ไม่ค่อยมี จะมีก็สาว ๆ ในเฟสตามสไตล์แอดบ้างไรบ้าง แต่เราไม่ได้สนใจแล้ว ถึงจะไม่ชอบแต่ก็ปลงแล้ว
แต่มันมีเรื่องของทัศนคตินี่แหละค่ะ หลายอย่างที่ไม่เข้ากันมาก ๆ คบกันเราก็ต้องคุยเรื่องอนาคตวางแพลนต่าง ๆ ใช่ไหมคะเมื่อก่อนเราค่อนข้างมั่นใจมากว่าต้องเป็นคนนี้ต้องแต่งกับคนนี้ แต่ ณ ตอนนี้เราคิดว่าอาจจะยังไม่ใช่ หลายครั้งที่คุยเรื่องสร้างครอบครัวเราอยากได้ลูกชายเป็นคนแรก เหมือนกันเราคุยกันอยากมีกี่คน ผู้หญิงหนุ่งก็ดีนะอะไรประมาณนี้ แต่แฟนเราเคยพูดออกมาว่า ถ้าลูกเป็นสาวประเพศสองหรือเป็นเพศที่สาม แฟนเราจะไม่เอาเลย ไม่เลี้ยงไม่ดู ให้เราดู ตอนแรกคิกว่าเล่น ๆ หลัง ๆ มาเวลาเจออะไรที่เกี่ยวกับสาวสองเค้าก็พูด เราก็เลยคิดว่าน่าจะจริงแล้วแหละ เรารู้สึกผิดหวังมากเลยค่ะ เราเริ่มไม่อยากจะสร้างชีวิตคู่กับคนนี้เพราะเรื่องนี้ เพราะเราเองคิดว่ามันไม่ผิดที่หากว่าวันนั้นต้องเป็นแบบนั้น โลกเราเปลี่ยนแปลงตลอดดวลา ถ้าหากเป็นเช่นนั้นยังไงก็คือลูกเราเหมือนเดิมเราก็คงรักเหมือนเดิม เราออกจะชอบซะด้วยซ้ำมันน่าจะเหมือนมีเพื่อนสาวอ่ะค่ะ หลังจากนั้นเราก็เริ่มคิดว่าเราจะอยู่กับเค้าจริง ๆ หรออยู่ตลอดชีวิตนั่นเลยหรอ?
ถ้าหากมันเกิดขึ้นจริงเราจะมีความสุขหรอ?
เราผิดหรือเปล่าคะที่มีความคิดแบบนี้ ทั้งที่เค้าก็ดีกับเรานะคะ อาจจะมีบางเรื่องที่เราไม่ชอบบ้าง เมื่อมันเกิดความคิดแบบนี้มันก็มีความคิดอื่น ๆ ตามมา เราเริ่มเหนื่อยกับความสัมพันธ์ เหนื่อยที่จะคอยคิดคอยแำลนทุกอย่างให้เค้า เพราะเราเองก็มีเรื่องให้คิดเยอะ (เพราะเป็นช่วงฝึกงานพอดี) เราเริ่มไม่อยากจะแพลนอะไรให้ใครอีกต่อไป เราหมดแพชชั่นในการวางแผนทำสิ่งต่าง ๆ เราไม่อยากใช้ความคิด เราเริ่มอยากให้เค้าคิดให้เราแทนบ้าง รู้สึกว่าเริ่มออกทะเลแล้วค่ะ
ก็คือเราควรไปต่อกับเค้าหรือเปล่าคะ เอาจริง ๆ คือเราลังเลแหละค่ะ กลัวว่าครอบครัวจะไม่อบอุ่นหากว่าลูกอาจจะเป็นเพศที่สามขึ้นมา เพราะตอนเด็ก ๆ เรามีครอบครัวที่ไม่อบอุ่น เรากลัวมาก เราไม่อยากแต่งงานหลายครั้งแบบแม่ของเรา กลัวว่าถ้าไม่ใช่แต่งไปอยู่ไปก็เลิกกัน เราควรจัดการกับความคิดตัวเองยังไงดีคะ จะให้เลิกคิดถึงอนาคตมันก็ค่อนข้างยากมาก ๆ เลย เพราะเรากลัวว่าจะเป็นแบบนั้น หลังจากที่ได้ฟังที่เค้าพูด เรากลัวครอบครัวเรามีปัญหาเรากลัวครอบครัวเราไม่อบอุ่น และเรารู้สึกเสียเวลาค่ะถ้าหากมันต้องเป็นแบบนั้น ที่แต่งไปแล้วต้องเลิกมันสร้างรอยร้าวในใจให้ลูก ๆ มาก จากประสบการณ์ของคนเป็นลูก...
แฟนบอกว่าถ้าลูกเป็นเพศที่สามจะไม่เลี้ยงไม่ส่งไม่สนใจ
เข้าเรื่อง เราคบกับแฟนมาค่อนข้างนานทำให้ได้รับรู้นิสัยกันพอสมควร เรื่องมารยาทใด ๆ ทั้งครอบครัวตัวเค้าดีมาก ๆ คบกันแรก ๆ ปี 2 ปรก็ทะเลาะกันตามภาษาเด็กน้อย เค้าเป็นคนขี้โมโหมากค่ะ แต่พอเริ่มโตก็เหมือนว่าจะดีขึ้นมีเหตุผลขึ้น เค้าบอกว่าไม่เคยคิดจะเลิกกันสักครั้งไม่ว่าจะทะเลาะกันหนักขนาดไหน เรื่องผู้หญิงก็ไม่ค่อยมี จะมีก็สาว ๆ ในเฟสตามสไตล์แอดบ้างไรบ้าง แต่เราไม่ได้สนใจแล้ว ถึงจะไม่ชอบแต่ก็ปลงแล้ว
แต่มันมีเรื่องของทัศนคตินี่แหละค่ะ หลายอย่างที่ไม่เข้ากันมาก ๆ คบกันเราก็ต้องคุยเรื่องอนาคตวางแพลนต่าง ๆ ใช่ไหมคะเมื่อก่อนเราค่อนข้างมั่นใจมากว่าต้องเป็นคนนี้ต้องแต่งกับคนนี้ แต่ ณ ตอนนี้เราคิดว่าอาจจะยังไม่ใช่ หลายครั้งที่คุยเรื่องสร้างครอบครัวเราอยากได้ลูกชายเป็นคนแรก เหมือนกันเราคุยกันอยากมีกี่คน ผู้หญิงหนุ่งก็ดีนะอะไรประมาณนี้ แต่แฟนเราเคยพูดออกมาว่า ถ้าลูกเป็นสาวประเพศสองหรือเป็นเพศที่สาม แฟนเราจะไม่เอาเลย ไม่เลี้ยงไม่ดู ให้เราดู ตอนแรกคิกว่าเล่น ๆ หลัง ๆ มาเวลาเจออะไรที่เกี่ยวกับสาวสองเค้าก็พูด เราก็เลยคิดว่าน่าจะจริงแล้วแหละ เรารู้สึกผิดหวังมากเลยค่ะ เราเริ่มไม่อยากจะสร้างชีวิตคู่กับคนนี้เพราะเรื่องนี้ เพราะเราเองคิดว่ามันไม่ผิดที่หากว่าวันนั้นต้องเป็นแบบนั้น โลกเราเปลี่ยนแปลงตลอดดวลา ถ้าหากเป็นเช่นนั้นยังไงก็คือลูกเราเหมือนเดิมเราก็คงรักเหมือนเดิม เราออกจะชอบซะด้วยซ้ำมันน่าจะเหมือนมีเพื่อนสาวอ่ะค่ะ หลังจากนั้นเราก็เริ่มคิดว่าเราจะอยู่กับเค้าจริง ๆ หรออยู่ตลอดชีวิตนั่นเลยหรอ?
ถ้าหากมันเกิดขึ้นจริงเราจะมีความสุขหรอ?
เราผิดหรือเปล่าคะที่มีความคิดแบบนี้ ทั้งที่เค้าก็ดีกับเรานะคะ อาจจะมีบางเรื่องที่เราไม่ชอบบ้าง เมื่อมันเกิดความคิดแบบนี้มันก็มีความคิดอื่น ๆ ตามมา เราเริ่มเหนื่อยกับความสัมพันธ์ เหนื่อยที่จะคอยคิดคอยแำลนทุกอย่างให้เค้า เพราะเราเองก็มีเรื่องให้คิดเยอะ (เพราะเป็นช่วงฝึกงานพอดี) เราเริ่มไม่อยากจะแพลนอะไรให้ใครอีกต่อไป เราหมดแพชชั่นในการวางแผนทำสิ่งต่าง ๆ เราไม่อยากใช้ความคิด เราเริ่มอยากให้เค้าคิดให้เราแทนบ้าง รู้สึกว่าเริ่มออกทะเลแล้วค่ะ
ก็คือเราควรไปต่อกับเค้าหรือเปล่าคะ เอาจริง ๆ คือเราลังเลแหละค่ะ กลัวว่าครอบครัวจะไม่อบอุ่นหากว่าลูกอาจจะเป็นเพศที่สามขึ้นมา เพราะตอนเด็ก ๆ เรามีครอบครัวที่ไม่อบอุ่น เรากลัวมาก เราไม่อยากแต่งงานหลายครั้งแบบแม่ของเรา กลัวว่าถ้าไม่ใช่แต่งไปอยู่ไปก็เลิกกัน เราควรจัดการกับความคิดตัวเองยังไงดีคะ จะให้เลิกคิดถึงอนาคตมันก็ค่อนข้างยากมาก ๆ เลย เพราะเรากลัวว่าจะเป็นแบบนั้น หลังจากที่ได้ฟังที่เค้าพูด เรากลัวครอบครัวเรามีปัญหาเรากลัวครอบครัวเราไม่อบอุ่น และเรารู้สึกเสียเวลาค่ะถ้าหากมันต้องเป็นแบบนั้น ที่แต่งไปแล้วต้องเลิกมันสร้างรอยร้าวในใจให้ลูก ๆ มาก จากประสบการณ์ของคนเป็นลูก...