.

           วันนี้ฉันกับออกัสเรานัดกันว่าจะไปตามล่าหาความจริงอีกเรื่อง เรื่องราวของออมจะได้จบลงสักที และ ฉันก็จะได้กลับมาเป็นตัวเองด้วย กลับมาเป็นอาร์มนีรนารถสักที ฉันลงทุนดรอปเรียนเอาไว้เพื่อมาเป็นออมกันเลย เพราะว่าฉันสงสัยในอุบัติเหตุของออมนั่นแหละ ความจริงฉันก็แอบเผื่อใจเอาไว้แล้วตั้งแต่แรก ว่ามันอาจเป็นการฆ่าตัวตายของออมเอง เพราะก่อนจะเกิดอุบัติเหตุ ออมโทรมาร้องไห้กับฉัน

            แล้ววันนี้ฉันก็ได้รู้ความจริงเกือบจะร้อยเปอร์เซ็นต์ เหลือแค่รู้แค่ว่าใครเป็นคนปล่อยคลิป ใครคือต้นตอ ณิชาได้คลิปมาจากใคร ฉันกับออกัสเราจะต้องรู้ให้ได้ จะต้องรู้ภายในเร็ววันนี้ ฉันไม่อยากยื้อเวลาอีกต่อไปแล้ว

            “อาร์มเรารออยู่ข้างล่างแล้ว รีบลงมาเร็ว” ออกัสส่งข้อความหาฉัน จากนั้นฉันก็ผละออกจากรูปของออม ฉันกำลังมองรูปของออมคุยกับรูปของออมอยู่ ก่อนจะหยิบเสื้อแขนยาวพร้อมกับโทรศัพท์มือถือเดินลงมาหาออกัสที่หน้าบ้าน

            “ปะ! เราพร้อมแล้ว” ฉันตอบพร้อมยิ้มให้กับคนตรงหน้า ฉันมุ่งมั่นที่จะรู้ความจริงให้ได้ ถึงแม้จะแอบฟันธงไปแล้วว่าเป็นเอวาก็ตาม ทว่าการกล่าวหาใครจำเป็นต้องมีหลักฐาน

            “เดี๋ยวสิ! คิดจะช่วยออมแค่สองคนได้ไง เราก็เพื่อนออมเหมือนกันนะ เราก็รักและหวังดีกับออมเหมือนกัน เพราะฉะนั้นภารกิจนี้จะขาดเราไม่ได้” จู่ ๆ มนัสก็โผล่มา ขอไปด้วยคน

            “อือ! ได้สิมนัส” ฉันพูด ทว่าคนที่ดูจะขัดใจอย่างเห็นได้ชัด เห็นจะเป็นออกัสนั่นแหละ แต่ก็ยอมให้มนัสร่วมภารกิจด้วยโดยดี จากนั้นพวกฉันสามคนจึงเดินทางไปหาณิชา

            พวกเราแอบมารอณิชาที่หอพัก ฉันทำการบ้านมาอย่างดี มนัสกับออกัสบอกความเป็นออมกับฉัน ฝึกซ้อมฉันเป็นอย่างดี วันนี้ฉันจะเล่นเป็นออมคนเดิม จะเล่นเป็นออมที่ความจำกลับมาแล้วนั่นเอง พวกเราแอบรอณิชากันจนเย็น และแล้วเป้าหมายก็มาจนได้ เมื่อพวกเราเห็นณิชาลงมาจากรถเก๋งคันหนึ่ง แล้วรถคันนั้นก็ขับออกไป

            ณิชากำลังจะเดินขึ้นตึก ฉันก็รีบเดินไปดักหน้าเอาไว้ ตามด้วยมนัสกับออกัสเดินตามมา “อะไรออม นี่แกมาทำไม มาดักหน้าฉันทำไม ถอย! ฉันจะขึ้นห้อง”

            “ณิชาแกเป็นคนปล่อยคลิปฉัน! แกทำแบบนี้ทำไม” ณิชาเลิ่กลั่ก อ้าปากค้างคงไม่คิดว่าออมหรือฉันจะรู้ แต่ถึงรู้ณิชาคงไม่คาดคิดว่าความจำของออมจะกลับมา ฉันว่าเป็นอย่างหลังมากกว่า ณิชาคงไม่คิดว่าความจำของออมจะกลับมาในวันนี้ “ฉันจำทุกอย่างได้แล้ว คลิปฉันกับออกัสหลุดไปทั่ว เพราะแกใช่มั้ย! แกเป็นคนปล่อยคลิปของฉัน”

            “นี่ออมแกอย่ามากล่าวหาฉันลอย ๆ นะ คลิปแกหลุดมันเกี่ยวอะไรกับฉัน ถอยไป! ฉันจะขึ้นห้อง” ณิชาจะเดินหนีทว่าฉันไม่ยอม ยังดักหน้าณิชาไม่ให้เดินหนีไปได้

            “แกอย่ามาแถข้าง ๆ คู ๆ เลยณิชา ใคร ๆ ก็รู้ เพื่อน ๆ รู้กันหมดว่าแกปล่อยคลิปเรา เธอทำแบบนี้ทำไม แล้วเราก็มีหลักฐานด้วย เราจ้างไอทีสืบมาหมดแล้ว ว่าคลิปมันถูกปล่อยมาจากเธอณิชา” ฉันพูด พร้อมชูเอกสารให้ณิชาดู เจ้าตัวตกใจอ้าปากค้าง “เธอจะดูมั้ยว่าเป็นเธอจริง ๆ เธอทำให้เราอายเพื่อน อายคนอื่น จนเราไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน จนทำให้เราต้องคิดสั้นฆ่าตัวตาย เธอทำแบบนี้ทำไมณิชา” ฉันพูดทั้งน้ำตา พร้อมเควี้ยงเอกสารในมือใส่หน้าณิชาด้วย ฉันสงสารออมที่สุด

            “ออมใจเย็น ๆ ค่อย ๆ พูดกันนะ” ออกัสเข้ามาห้ามฉัน โดยที่มนัสยืนดูเฉย ๆ

            “เธอเกลียดเราขนาดนั้นเลยเหรอ เราไปทำอะไรให้เธอณิชา ทำไมเธอถึงทำกับเราแบบนี้ ทำไมณิชา!” ฉันพูด นึกไปถึงออมที่นอนไม่รู้สึกตัวที่บ้านกับพ่อ ณิชาเองก็ร้องไห้ มองหน้าออกัสสลับกับมนัส

            “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำแบบนั้น คิดสั้นแบบนั้น ก็ออมเป็นคนที่ไม่กลัวใคร เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว ฉันไม่คิดว่าออมจะ…” ณิชาหยุดพูด “เราขอโทษนะกัส เรารู้เท่าไม่ถึงการณ์เอง เราคิดเพียงอยากแกล้งออมโดยลืมคิดไปว่าออมกับกัสจะเดือดร้อนแค่ไหน กัสก็รู้ว่าเรา… เรารู้สึกยังไงกับนาย เราขอโทษนะ” ณิชาร้องไห้รู้สึกผิด ฉันไม่รู้ว่าณิชารู้สึกผิดจริง ๆ หรือเพราะจำนนต่อหลักฐาน ทว่าจะอย่างไรฉันก็ไม่สนใจหรอก ฉันอยากรู้แค่เพียงว่า ใครเป็นคนส่งคลิปนั้นให้ณิชา

            “เราจะยกโทษให้เธอ ถ้าเธอยอมบอกว่าใครเป็นคนส่งคลิปเรามาให้” ฉันถาม แต่ณิชาก็ปฏิเสธว่าไม่รู้ “ณิชาเราจะให้โอกาสเธออีกรอบ เราถามว่าใครส่งคลิปเราให้เธอ ๆ คิดดูนะ ถ้าหลักฐานนี้ถึงมือตำรวจจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ พ่อแม่เธอจะเสียใจขนาดไหน เธอเป็นลูกคนโตและพ่อแม่หวังในตัวเธอมาก บ้านเธออยู่ต่างจังหวัด คิดดูถ้าเธอติดคุกขึ้นมา ใครคือคนที่เสียใจมากที่สุด กับการกระทำโดยที่ไม่คิดของเธอ” ฉันพูด ที่ฉันรู้ว่าณิชามีภูมิลำเนาที่ไหน เพราะฉันสืบมาหมดแล้ว ข้อมูลต้องเป๊ะที่สุด กับการกลับมาเป็นออมตัวจริง

            “ออมก็ฉันบอกว่าไม่รู้ไง เนี่ยเฟซบุ๊กของคนนี้ส่งมาให้ฉัน และ ฉันก็เช็กดูแล้วเหมือนกัน มันเป็นแอ็กเคานต์ปลอม ฉันก็ติดต่อเขากลับไปไม่ได้เหมือนกัน” ณิชายอมเอาให้ดู เพราะไม่อยากโดนจับ ถึงอย่างไรก็ขอบคุณณิชาล่ะ

           “ไหน!” ฉันขอดู อีกทั้งมนัสกับออกัสก็เข้ามาดูด้วย พอกดเข้าไปเช็กดูกลับไม่มีข้อมูลอะไรเลย ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ทั้งสิ้น เหมือนต้องการสมัครมาเพื่อส่งคลิปนี้ให้ณิชาเท่านั้น “ขอบคุณนะณิชา เราให้อภัยเธอ เราสัญญาว่าเราจะไม่เอาผิดเธอ แต่ว่าต่อไปเธออย่าทำแบบนี้อีก ไม่ว่าจะกับเราหรือกับใคร เพราะเธอรู้แล้วใช่มั้ยว่าผลลัพธ์มันเป็นยังไง”

            “ออม! เราขอบคุณนะ ที่ไม่เอาผิดเรา เธอหายดีแล้วจริง ๆ ใช่มั้ย ความจำเธอกลับมาแล้ว” ณิชาถาม

            “อือ! สักวันเราจะบอกอะไรกับเธอนะณิชา” ฉันพูดเพียงเท่านี้ แล้วขอตัวจากไป ณิชาเองก็ยังไม่รู้ว่าฉันไม่ใช่ออม ทีแรกฉันก็เตรียมใจไว้แล้วกับการเปิดเผยตัวจริง ไป ๆ มา ๆ ณิชากลับไม่ได้สงสัยอะไรในตัวฉันเลย

            ฉันให้อภัยณิชานะ ไม่รู้ออมจะให้อภัยหรือเปล่า แค่ฉันได้หลักฐานชิ้นนี้มาก็พอแล้ว ฉันให้อภัยณิชาได้ ณิชาแค่ตกเป็นเครื่องมือของคนที่คิดร้ายกับออมเท่านั้น เพราะเห็นว่าณิชาไม่ถูกกับออม และ ชอบออกัสด้วย

            พวกเราสามคนนำแอ็กเคานต์นี้ไปหาไอทีอีกรอบ ให้สืบหาข้อมูลให้ว่าเป็นใคร ทว่าไอทีก็ทำให้ไม่ได้ เพราะเมลล์ที่ใช้สมัครเป็นเมลล์ปลอมเหมือนกัน ฉันถอนหายใจ จะเอาอย่างไรต่อ

            “ใจเย็น ๆ นะออม เอ่อ… อาร์ม มันต้องมีทางออกดิ มันต้องมีทางที่จะรู้ว่าเป็นเอวาจริงหรือเปล่า” มนัสพูด ฉันพยักหน้าให้กับมนัส ส่วนออกัสอยู่เงียบ ๆ ไม่พูดอะไร

            “ลองถามเมญ่าดูดีมั้ย เผื่อจะรู้ อีกอย่างเราจะได้รู้ว่าแท้จริงแล้ว เมญ่ามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรือเปล่า” ฉันนึกถึงเมญ่า อีกทั้งอยากรู้ด้วยนั่นแหละ ว่าเพื่อนคนนี้ของออมมีส่วนรู้เห็นด้วยไหม

           “เอางั้นก็ได้ เราไปหาเมญ่ากัน” มนัสพูด ออกัสก็ยังเงียบอยู่เหมือนเดิม ฉันสังเกตได้ตั้งแต่มนัสมาแล้ว

            “กัสว่าไงเหรอ” ฉันถาม ฉันแคร์ความรู้สึกออกัสนะ ไม่ได้แคร์ความรู้สึกแบบคนรัก แคร์แบบเพื่อน แคร์ความรู้สึกแทนออม เข้าใจความรู้สึกของออกัสในตอนนี้

            “เราว่าโทรชวนเมญ่าออกมาดีกว่า หรือ ถ้าเอวามาด้วยก็จะดีเลย” ออกัสพูด

            “กัสมีแผนเหรอ” ฉันถาม

            “อือ” ออกัสตอบพร้อมพยักหน้าให้

            “นายมีแผนอะไรเหรอ” มนัสถามบ้าง

            “ไม่บอก! จำเป็นต้องบอกนายด้วยเหรอ” ออกัสกวนประสาทมนัส ถึงแม้ฉันคิดว่าออกัสควรจะบอกแผนแก่พวกเรา ทว่าฉันก็อดที่จะยิ้มให้กับสองคนนี้ไม่ได้ ไม่ค่อยถูกกันแต่ก็ยังมาด้วยกัน

            “นายจำเป็นต้องบอกฉันกับออม เอ้ยไม่ใช่! กับอาร์ม เพราะเราต้องช่วยออมเข้าใจมั้ย นี่เราสงบศึกกันสักวันไม่ได้หรือไง ให้เรื่องของออมมันจบลงก่อน นายค่อยมากัดฉัน” มนัสต่อว่าออกัสคืน

            “นี่นายหาว่าฉันเป็นหมาเหรอไอ้นัส” ออกัสจะเอาเรื่องมนัสให้ได้

            “นี่ทั้งสองคนหยุดก่อนได้มั้ย อย่าพึ่งทะเลาะกันเองเลย เราขอรู้ความจริงก่อนค่อยทะเลาะกันได้มั้ย” ฉันพูดกึ่งเอ็ดทั้งสองคน ทั้งมนัสและออกัสต่างก็ขอโทษฉันเป็นการใหญ่ จากนั้นฉันก็โทรชวนเมญ่าออกมาข้างนอก บอกมีเรื่องจะคุยด้วย แต่เมญ่าไม่ว่างออกมาหาเลย พวกเราจึงต้องไปหาที่บ้าน ก็ดีเหมือนกันสำหรับฉัน เพราะไม่อยากให้เอวารู้ อาจจะผิดแผนของออกัสก็ตาม

            พวกเรานั่งรถเมล์มาหาเมญ่าที่บ้าน ไม่นานก็มาถึง เมญ่าออกมายืนยิ้มต้อนรับกันเลย เหมือนดีใจที่พวกเรามาหาที่บ้าน

            “ฮื้อ! สองคนคิดไงมาด้วยกัน ปกติกัดกันทุกวัน” เมญ่าแซวออกัสกับมนัส ฉันเองก็หัวเราะด้วย ฉันสัมผัสได้ถึงความจริงใจของเมญ่า ไม่อยากคิดด้วยซ้ำว่าจะเป็นเพื่อนคนนี้ที่ทำ หรือ มีส่วนเกี่ยวข้อง

            “สองคนนี้สงบศึกกันหนึ่งวันน่ะ นี่เมญ่าที่เรามาหาที่บ้านเพราะเรามีเรื่องจะบอก ความจำฉันกลับมาแล้วเว้ย” ฉันแกล้งพูดแบบตื่นเต้น เมญ่าเองก็ดีใจและตื่นเต้นไปกับฉันด้วย

            “ดีใจจังเลยออม! ความจำกลับมาสักทีเถอะ คิดถึงออมคนนี้จะแย่ ถึงจะขี้เหวี่ยงไปหน่อยก็ตาม ออมคนนั้นเรียบร้อยไป มันก็ดีนะแต่ฉันอยากได้ออมคนนี้มากกว่า ปะเข้าบ้านกันก่อน เอวาคงดีใจแน่เลย ได้เพื่อนกลับมาแล้ว” เมญ่าพูดด้วยความตื่นเต้น พร้อมเชิญพวกฉันเข้าบ้าน

           พวกเราเข้ามาในบ้านของเมญ่า นั่งคุยกันในห้องรับแขกไปเรื่อย ๆ ก่อน “เออออมความจำแกกลับมาแล้วอ่ะ แกไม่ต้องคิดมากนะ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แกไม่ต้องไปใส่ใจอะไรทั้งนั้น แกยังมีฉัน เอวา มนัสกับออกัสนะ” เมญ่าพูดเป็นนัย ๆ ทว่าฉันกลับเข้าใจสิ่งที่เมญ่าพูด “เอ่อ… เรื่องคลิป” เมญ่าพูดพร้อมมองหน้าออกัส

            “แต่ฉันไม่ได้ดูแกกับออกัสหรอกนะ สาบานได้! แต่ว่าฉันก็รู้เรื่องทั้งหมดแหละ ว่าคลิปแกหลุดมีคนแอบปล่อย พอแกประสบอุบัติเหตุพวกเราเสียใจมากเลยนะออม เพื่อน ๆ คิดว่าแกฆ่าตัวตาย จากนั้นเพื่อน ๆ ก็พร้อมใจกันลบคลิปแก แต่ก็นั่นแหละ ไม่รู้คลิปแกว่อนไปถึงไหนแล้ว พอแกกลับมาพวกเราดีใจมากที่แกไม่เป็นอะไร ฉันก็เลยกำชับกับเพื่อน ๆ ว่าห้ามพูดเรื่องนี้อีก สงสารแก แค่นี้ชีวิตแกก็เจ็บมากพอแล้ว” เมญ่าพูด ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ถาม

           ฉันร้องไห้ ฉันเชื่อว่าเมญ่าไม่รู้ไม่เห็นกับเรื่องนี้ด้วย คนทำจะต้องเป็นเอวา “ขอบคุณนะ”

          “แกอย่าร้องดิ ผ่านมาแล้วผ่านไปเนอะกัส คนเป็นแฟนกันเค้าก็ทำกันแบบนั้นแหละเนอะ แกมีอะไรต่อไปแกอย่าเก็บไปคิดมากคนเดียวอีกนะ แกยังมีฉันกับออกัสไง” เพราะเมญ่ายังไม่รู้ความจริงที่ฉันไม่ใช่ออม จึงพูดไปแบบนั้น จบเรื่องนี้ฉันก็กะจะบอกเมญ่าเหมือนกัน อยากขอโทษด้วย หวังว่าเมญ่าคงไม่โกรธ ฉันพยักหน้าทั้งร้องไห้ก่อนจะเช็ดน้ำตาออก

           “เมญ่าแกมีเฟซบุ๊กคนนี้มั้ย” ฉันเข้าเรื่องในทันที พร้อมยื่นให้เมญ่าดู โพรไฟล์ไม่มีรูป ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ทั้งสิ้น ชื่อโพร์ไฟล์พิมพ์ว่า ‘เกลียดแก’ นอกนั้นไม่มีข้อมูลใด ๆ ทั้งสิ้น ฉันยังไม่ได้บอกข้อมูลอะไรทั้งนั้นว่าทำไมถึงเอามาถาม อยากลองเชิงดูเมญ่าก่อน

            เมญ่าขมวดคิ้ว แล้วส่ายหัวว่าไม่รู้จัก “คนอะไรตั้งชื่อเฟซบุ๊กว่าเกลียดแก” บ่นอุบอิบเบา ๆ จากนั้นเมญ่าก็ทำตาโตเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ “มี ๆ ออม คนนี้ขอเพิ่มเพื่อนฉันมาด้วย แต่ฉันไม่รับเพื่อนหรอกนะ ใครก็ไม่รู้” ไม่พูดเฉยเมญ่ายังเปิดเฟซบุ๊กของตนเองให้ดูอีกด้วย โพร์ไฟล์นี้ขอเพิ่มเพื่อนเมญ่ามาจริง ๆ และเมญ่าก็ยังไม่กดรับด้วย “นี่อย่าบอกนะว่าคนปล่อยคลิปแกคือคนนี้” เมญ่าสงสัยได้ตรงจุดมาก

            ฉันพยักหน้า “คนนี้ส่งคลิปของฉันให้กับณิชา ใช้ณิชาเป็นเครื่องมือ ให้ณิชาเป็นคนปล่อยคลิปฉัน แล้วคลิปนั้นแค่ฉันคนเดียวที่มี อยู่ในเครื่องโทรศัพท์ของฉันคนเดียว แกคิดว่าใครจะสามารถใช้โทรศัพท์ฉันได้” ฉันเข้าเรื่องในทันที