คือเราโดนบูลลี่หนักมากๆค่ะตั้งแต่ป.4จนตอนนี้ม.2แล้วเราเป็นตัวตลกของเพื่อนในห้องเราเคยโดนเพื่อนต่อยตบจนเขียว เอากระเป๋าเอาร้องเท้าไปแอบ เราเป็นคนที่ฟันเหยินเพื่อนไม่เคยเรียกชื่อเล่นของเราเลยเรียกเราว่าอีม้ามันทำให้เราเสียใจมากแม้แต่เพื่อนสนิทยังขำเราเลยเราไม่กล้าเล่ารเื่องนี้ให้ใครฟังเลย จนตอนนี้เราอยู่มัธยมย้ายรร.ใหม่แล้วค่ะรู้สึกดีขึ้นมีเพื่อนบางคนเข้าใจเราไม่ล้อเราและเราโดนบูลลี่น้อยขึ้นเราคิดว่ามันดีขึ้นแล้ว แต่พี่เขยเราก็มาบูลลี่เราซึ่งพี่เขยเราเป็นที่รักของทุกคนในบ้านแต่เราไม่สวย เราเหงือกเยอะมาก ขาลาย ฟันเหยิน สีผิวข่อนค้างดำ ผมฟู มีสิวเยอะ พี่เขยก็ชอบถามเราประมาณว่าเวลาเราขำเหงือกเราจะออก พี่เขยก็จะพูดประมาณว่าเหงือกเยอะจัง เวลาเราใส่กางเกงขาสั้นก็จะพูดว่า ขาลายจังเป็นเอดส์หรอ เราเสียใจมากค่ะควรทำไงกับคนแบบนี้ดีเราไม่กล้าบอกที่บ้านเพราะพี่เขยกับพี่สาวเราจะแต่งงานกันเดือนมกราค่ะเรากลัวเล่าให้ใครฟังจะมีปัญหา มันเป็นปมของเรามากๆค่ะ