คือต้องเล่าก่อนคะว่าบ้านเรามีกัน4คน พ่อแม่ พี่ชายแล้วก็เราคะ เราเป็นลูกผู้หญิงคนสุดท้อง  เรื่องมันมีอยู่ว่า คุณพ่อของเราท่านค่อนข้างเป็นคนเจ้าระเบียบมากๆคะ  ตั้งแต่เราเล็กจนโตคุณพ่อจะคอยบังคับให้ชีวิตเรากับพี่ชายเป็นแบบที่ท่านต้องการ เรากับพี่ชายก็ทำตามที่ท่านบอกทุกอย่างคะ ไม่เคยนอกลู่นอกทาง จนพี่ชายเรามีครอบครัวแต่งงานแล้วย้ายไปใช้ชีวิตกับแฟนของเขาแล้วพี่สะใภ้ก็ย้ายข้าวของมายุกับครอบครัวเรา ได้สักประมาณ6เดือน ค่ะเราก็เรียนหนังสือ จนกระทั่งเราเรียนจบ ปวส. แล้ว บังเอิญเราเห็นคุณพ่อกับคุณแม่เราทำงานหนักมามากแล้วอยากช่วยท่านทั้งสองทำงานบ้างจะได้ช่วยเหลือท่าน เราเลยหยุดเรียนได้แค่วุฒิปวสมาหางานทำคะ แล้วบังเอิญว่าเจอสถานการณ์โควิด ระบาดหนักมากงานก็หาค่อนข้างยากคะ คุณแม่เราสงสารเราท่านจึงบอกว่า กลับมาเรียนต่อเถอะลูกต่ออีกสัก2ปีให้จบปริญญาตรีค่อยหางานทำก็ได้ ให้เรียนไปก่อน แล้วคุณพ่อเราก็พูดขึ้นมาเสียงดังมากค่ะว่า เรียนไปทำไม ห๊ะ จะเรียนอะไรหนักหนา เรียนไปก็เปลืองค่าเทอม เอาเงินไปใช้สิ้นเปลือง พอเราได้ยินคำนั้นคือน้ำตาไหลเลยคะ ทำไมต้องพูดกับเราแบบนั้นอะคะ  บอกกับเราดีๆก็ได้คะ  แม่เราเลยบอกว่าลูกมันหางานทำแล้วนะพ่อแต่งานหายาก ให้ลูกมันเรียนต่อเถอะ พ่อได้ยินแม่พูดแบบนั้นก็ ขว้างจานข้าวแตกกระจายเลยคะ แล้วก็สบถคำด่า yes แม่ม  ลูกคนอื่นเขาทำงานได้ดิบได้ดี ร่ำรวยกัน นี่อะไรจะเรียนต่ออีก แล้วก็เดินเข้าห้องไปเลยคะ หลังจากนั้นพ่อก้ไม่พูดกับเราเลยคะนี่ก็จะ 3เดือนแล้ว จริงๆๆเราไม่อยากมาตั้งกระทู้ถามอะไรแบบนี้นะคะเลยอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมพ่อถึงทำกับเราแบบนี้ ปล.เราก็เรียนได้เกรด3.60ขึ้นทุกเทอมนะค่ะ