สวัสดีค่ะพี่ๆ หนูอายุ 18 ปีนะคะบอกก่อนเลยค่ะว่าเป็นคนที่ไม่สนิทกับแม่มากตั้งแต่แม่มีแฟนใหม่ ไม่ค่อยคุยกันกับแม่ค่ะไม่กล้าพูดไม่กล้าเล่นกับแม่แต่ในใจอยากสนิทกับแม่เหมือนคนอื่นค่ะแต่แม่ก็ไม่ค่อยจะอะไรกับเราเพราะแม่เป็นคนขรึมๆอ่ะค่ะเวลาเราแกล้งไปหอมแก้มงี้แม่จะว่าเราทันทีว่าบ้าหรอโดยสีหน้าแบบไม่ยิ้มเลยค่ะจนหนูเสีความรู้สึกมากและไม่กล้าเล่นอะไรกับแม่อีกตลอดมาและบวกกับความที่หนูโตขึ้นด้วยมั้งคะแม่เลยตีห่างเวลาแม่ดุคือจะดุแรงมากจนร้องไห้เลยเรื่องมีอยู่ว่าหนูมีแฟนเวลาหนูคุยโทรศัพท์กับแฟนเวลาทะเลาะกันหนูจะร้องไห้ค่ะแต่ไม่คิดว่าแม่จะได้ยินแล้วแม่ก็จะมาว่าว่าแบบร้องทำไมมันเป็นพ่อ ... หรอไร้สาระและอื่นๆอีกมากมายเข้าใจและไม่ว่าแม่ค่ะเพราะแม่ด่าแบบนี้ก็ไม่ได้ผิดอะไรเพราะหนูไร้สาระจริงๆด้วยความที่ไม่สนิทกับแม่ค่ะ เวลาโดนว่าแบบนี้แล้วไม่กล้าออกจากห้องไปเจอแม่ค่ะ ประเด็นคือ หนูอายแม่ค่ะที่ร้องไห้เวลาทะเลาะกับแฟนแล้วแม่ด่าเวลาแม่ด่าเรื่องที่ทะเลาะกับแฟนคือหนูรู้สึกอายแม่ค่ะหนูไม่รู้ว่าหนูควรทำยังไงไม่กล้าสบตาแม่เวลาแม่ด่าเรื่อง ผช มันเป็นเรื่องที่ควรอายมั้ยคะหนูจะจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงคะ หนูรู้สึกสึว่าความรู้สึกนี้มันไม่ใช่เลยค่ะ พยายามช่างมันแล้วแต่ก็ไม่กล้าสบตาแม่อยู่ดีค่ะไม่ได้กลัวโดนด่านะคะคือแม่จะด่าหนูก็ได้แต่หนูรู้สึกอายเหมือนเค้าไม่ใช่แม่เหมือนหนูอายคนอื่นที่ไม่ใช่คนรู้จักอ่ะค่ะ หนูควรทำยังไงดีคะ