ตอนนี้เราเรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง เราอยู่ปี4แล้ว เกริ่นก่อนเลยเราเป็นคนที่เรียนไม่เก่ง เรียนไปเรื่อยๆเอาที่เราไหว
หลักสูตรของเราคือ4ปี แต่เราทำใจและเปิดใจคุยกับพ่อแม่แล้วว่าเราอาจจะไม่จบพร้อมเพื่อนนะ พ่อแม่เราก็โอเคไม่มีปัญหาอะไร
แต่ปัญหาเราอยู่ที่อาจารย์ อาจารย์ที่ปรึกษาเราจะมองเราเป็นเด็กดื้อ เด็กเกเร เพราะเราติดfเยอะ ถอนวิชาเยอะบ้าง แล้วล่าสุด
เราไปปรึกษาเรื่องขอฝึกงานช่วงซัมเมอร์ เพราะรู้ตัวว่าหน่วยกิตยังไม่ครบ เราจะพยายามเก็บหน่วยกิตให้ครบแล้วให้จบภายในช่วงซัมเมอร์เพราะอาจารย์กดดันเรามาก พอเราเข้าไปพบแก แกบ่นเราว่าเราดื้อมาก ทำไมเป็นคนแบบนี้ พูดเชิงเราแย่มากๆที่เราไม่ตั้งใจเรียน เราก็ยอมรับว่าเราไม่ตั้งใจเรียนแต่สำหรับเรา เราเรียนไปเรื่อยๆตามที่เราไหวเราไม่อยากฝืนตัวเอง ติดfก็ลงเรียนใหม่แค่นั้น แต่เรื่องก้าวร้าวกับอาจารย์หรือเรื่องในมหาลัยเราไม่เคยมีเรื่องเสียหายเลยไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อน เราเลยสงสัยว่าการตัดสินว่าเด็กคนนี้ดีหรือไม่ดีมันอยู่ที่การเรียนหรอคะ เราแค่เรียนไม่เก่งไม่ใช่ว่าเราจะนิสัยแย่ รู้สึกทรมานหนักใจทุกครั้งเวลาเข้าพบอาจารย์ท่านนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนที่แย่มาก
เราแค่เรียนไม่เก่ง ทำไมอาจารย์ถึงมองเราเป็นเด็กไม่ดี?
หลักสูตรของเราคือ4ปี แต่เราทำใจและเปิดใจคุยกับพ่อแม่แล้วว่าเราอาจจะไม่จบพร้อมเพื่อนนะ พ่อแม่เราก็โอเคไม่มีปัญหาอะไร
แต่ปัญหาเราอยู่ที่อาจารย์ อาจารย์ที่ปรึกษาเราจะมองเราเป็นเด็กดื้อ เด็กเกเร เพราะเราติดfเยอะ ถอนวิชาเยอะบ้าง แล้วล่าสุด
เราไปปรึกษาเรื่องขอฝึกงานช่วงซัมเมอร์ เพราะรู้ตัวว่าหน่วยกิตยังไม่ครบ เราจะพยายามเก็บหน่วยกิตให้ครบแล้วให้จบภายในช่วงซัมเมอร์เพราะอาจารย์กดดันเรามาก พอเราเข้าไปพบแก แกบ่นเราว่าเราดื้อมาก ทำไมเป็นคนแบบนี้ พูดเชิงเราแย่มากๆที่เราไม่ตั้งใจเรียน เราก็ยอมรับว่าเราไม่ตั้งใจเรียนแต่สำหรับเรา เราเรียนไปเรื่อยๆตามที่เราไหวเราไม่อยากฝืนตัวเอง ติดfก็ลงเรียนใหม่แค่นั้น แต่เรื่องก้าวร้าวกับอาจารย์หรือเรื่องในมหาลัยเราไม่เคยมีเรื่องเสียหายเลยไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อน เราเลยสงสัยว่าการตัดสินว่าเด็กคนนี้ดีหรือไม่ดีมันอยู่ที่การเรียนหรอคะ เราแค่เรียนไม่เก่งไม่ใช่ว่าเราจะนิสัยแย่ รู้สึกทรมานหนักใจทุกครั้งเวลาเข้าพบอาจารย์ท่านนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนที่แย่มาก