มันควรพอรึยัง! กับเวลา9ปีที่ให้เขาได้พิสูจน์รัก
และให้ตัวเราเองได้เรียนรู้กับคำว่า "รัก" เป็น9ปีที่มั่นใจว่าตัวเองก็ทำดีที่สุดแล้วทุ่มเทที่สุดแล้วเสียสละที่สุดเข้าใจที่สุดอดทนที่สุดดูแลที่สุดรักเขาแล้วที่สุดมันที่สุดแล้วทุกอย่างสำหรับเราจริงๆแต่เราไม่รู้ที่เขาทำให้เราคือที่สุดรึยัง?เจ็บมาก็หลายครั้งแต่ก็ให้โอกาสเป็นคนให้มาโดยตลอดเพราะเราคิดว่าเขาต้องคิดได้สักวันแล้วปรับตัวได้เพื่อเราแต่เปล่าเลยเราคิดไปเองยิ่งนานวันยิ่งไม่รู้จัก เจ็บใจสุดๆก็ตรงที่เขาเคยเอามีดจะแทงคอเราถ้าเราหนีเขาไป เราคิดว่าผู้หญิงคนนึงเราต้องทนขนาดนี้เลยหรอมันสุดๆจริงนะเรากินไข่กินม่าม่าได้แต่เขายอมกินแบบนี้ไม่ใด้เราเหลือตังค์100ไม่มีแล้วเขายังเลือกเอาไปซื้อเบียร์แล้วให้เรากินแค่ม่าม่าอยู่ห้องอันนี้กินกับน้ำตาก็ผ่านมาแล้วเรานั้งรอเขากินเหล้าจนถึงตี1-2นอนรอในรถเผลอหลับแต่เขาเลือกที่ทิ้งเรานอนหลับยุแบบนั่นแล้วออกไปกับเพื่อนคือมันแบบจุกจริงๆนะเขาไม่เป็นห่วงเราสักนิดเลยหรอไม่กลัวเราเป็นอันตรายเลยหรอคำถามในหัววนไปหมดกี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่โดนอะไรแบบนี้ก้เลือกที่หาคำตอบให้เขาดูดีว่าเขาคงไม่นักคิด แต่ก็อย่างว่าแหล่ะเราหาเหตุผลเพื่ิอเข้าข้างตัวเองเรายอมรับความจริงไม่ใด้เองว่าเขาไม่ได้รักเราขนาดนั่นเป็นห่วงเราขนาดนั่น แต่เราก็คิดใงอยู่กันมาตั้งนานผ่านอะไรมาก็เยอะอย่างน้อยๆเขาก็ต้องเข้าใจสิว่าเรารักเขาแค่ไหนแต่เราก็อดทนมาตลอดจนเมลามีน9ปีเราก็มีคำถามในหัวแล้วว่าคนนี้แล้วใช่ไหมที่เราเลือกเป็นคู่ชีวิตเลือกที่จะให้เขาใาเป็นพ่อของลูกเราคือบอกตรงนี้เลยเราเองเพิ่งมามีคำถามนี้ตอนที่เราอยากมีลูกแต่เราก็อดคิดไม่ได้ใง9ปีที่ผ่านมาความสุขมีมากพอไหมคำถามมันคาใจไม่มั่นใจเลยว่ามากพอไหมเขาผ่านอะไรมากับเขาเยอะจริงๆแต่เราคิดใงว่าเราเสียสละลำบากเองรึป่าวเขาไม่ใด้ลำบากรึป่าวเรายอมลำบากมาตลอดรึป่าวทุกอย่างเพราะถ้าเขาลำบากจริงๆเขาจะเห็นว่ามีแค่ผู้หญิงคนเดียวที่เคียงข้างเขาตลอดคือเราไม่ว่าจะไม่มีตังค์เหลือเขาก้ไม่เคยรับรุ้เพราะเรายอมอดเพื่อให้เขาได้กินเราอดทนมาตลอดจริงๆเราเป็นคนเดียวตอนที่เขาประสบอุบัติเหตุแล้วพึ่งพาใครไม่ใด้ก็มีแต่เราที่ยอมรับภาระเพียงคนเดียวขนาดแม่กับพ่อที่ให้กำเนิดเขายังไม่มาดูแลได้ครึ่งเราเลยเรารับตรงนั่นมาตลอดด้วยความเต็มใจที่ว่า "ผัวกูกูไม่ยอมให้อดหรอก"แล้วผลตอบแทนทุกอย่างวันนี้เขาบอกเสมอเราเห็นแก่ตัวเก็บตังค์ใว้หมดไม่เคยจะให้เขาได้ใช้คือเรางงนะเรางงคำว่าไม่ใด้ใช้ทั้งๆที่ทุกอย่างที่อยากกินอยสกได้เราจ่ายทุกอย่าง รถก็ชื่อเขาทั้ง2คันเราเลยงงนี้เราเอาเปรียบเขาอยู่จริงๆหรอเราเป็นผู้หญิงที่อยากจะแต่งตัวสวยๆเหมือนผู้หญิงคนอื่นก็ไม่สามารถกล้าซื้อเพราะกลัวมันฟุ่มเฟือยเครื่องแต่งเต็มที่ก็ได้ซื้อแค่แป้งพับแค่นั่นที่เหลือหรอเพื่อนให้บ้างหัวหน้าให้บ้างเราไม่เคยจะซื้ออะไรเองเลยตามความชอบผู้หญิงแต่แปลกเขายังกล้าพูดได้ใงว่าเราเห็นแก่ตัว วันนี้เราเลยอยากรู้ถ้าเราจะหยุดเพื่อเห็นแก่ตัวแล้วรักตัวเองบ้างมันจะดีไหม9ปีแล้วถามตัวเองเสมอว่าไม่เสียดายหรอคำตอบก็คือเสียดายแต่เสียดายแล้วคือต้องเสียดายไปเรื่ิอยๆหรอเสียดายแล้วอยู่ต่อ10-20ปีแล้วเขายังเหมือนเดิมล่ะยอมเสียดายแบบนี้ไปเรื่อยๆไหม?
มากพอรึยัง 9 ปีกับความรักครั้งนี้
และให้ตัวเราเองได้เรียนรู้กับคำว่า "รัก" เป็น9ปีที่มั่นใจว่าตัวเองก็ทำดีที่สุดแล้วทุ่มเทที่สุดแล้วเสียสละที่สุดเข้าใจที่สุดอดทนที่สุดดูแลที่สุดรักเขาแล้วที่สุดมันที่สุดแล้วทุกอย่างสำหรับเราจริงๆแต่เราไม่รู้ที่เขาทำให้เราคือที่สุดรึยัง?เจ็บมาก็หลายครั้งแต่ก็ให้โอกาสเป็นคนให้มาโดยตลอดเพราะเราคิดว่าเขาต้องคิดได้สักวันแล้วปรับตัวได้เพื่อเราแต่เปล่าเลยเราคิดไปเองยิ่งนานวันยิ่งไม่รู้จัก เจ็บใจสุดๆก็ตรงที่เขาเคยเอามีดจะแทงคอเราถ้าเราหนีเขาไป เราคิดว่าผู้หญิงคนนึงเราต้องทนขนาดนี้เลยหรอมันสุดๆจริงนะเรากินไข่กินม่าม่าได้แต่เขายอมกินแบบนี้ไม่ใด้เราเหลือตังค์100ไม่มีแล้วเขายังเลือกเอาไปซื้อเบียร์แล้วให้เรากินแค่ม่าม่าอยู่ห้องอันนี้กินกับน้ำตาก็ผ่านมาแล้วเรานั้งรอเขากินเหล้าจนถึงตี1-2นอนรอในรถเผลอหลับแต่เขาเลือกที่ทิ้งเรานอนหลับยุแบบนั่นแล้วออกไปกับเพื่อนคือมันแบบจุกจริงๆนะเขาไม่เป็นห่วงเราสักนิดเลยหรอไม่กลัวเราเป็นอันตรายเลยหรอคำถามในหัววนไปหมดกี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่โดนอะไรแบบนี้ก้เลือกที่หาคำตอบให้เขาดูดีว่าเขาคงไม่นักคิด แต่ก็อย่างว่าแหล่ะเราหาเหตุผลเพื่ิอเข้าข้างตัวเองเรายอมรับความจริงไม่ใด้เองว่าเขาไม่ได้รักเราขนาดนั่นเป็นห่วงเราขนาดนั่น แต่เราก็คิดใงอยู่กันมาตั้งนานผ่านอะไรมาก็เยอะอย่างน้อยๆเขาก็ต้องเข้าใจสิว่าเรารักเขาแค่ไหนแต่เราก็อดทนมาตลอดจนเมลามีน9ปีเราก็มีคำถามในหัวแล้วว่าคนนี้แล้วใช่ไหมที่เราเลือกเป็นคู่ชีวิตเลือกที่จะให้เขาใาเป็นพ่อของลูกเราคือบอกตรงนี้เลยเราเองเพิ่งมามีคำถามนี้ตอนที่เราอยากมีลูกแต่เราก็อดคิดไม่ได้ใง9ปีที่ผ่านมาความสุขมีมากพอไหมคำถามมันคาใจไม่มั่นใจเลยว่ามากพอไหมเขาผ่านอะไรมากับเขาเยอะจริงๆแต่เราคิดใงว่าเราเสียสละลำบากเองรึป่าวเขาไม่ใด้ลำบากรึป่าวเรายอมลำบากมาตลอดรึป่าวทุกอย่างเพราะถ้าเขาลำบากจริงๆเขาจะเห็นว่ามีแค่ผู้หญิงคนเดียวที่เคียงข้างเขาตลอดคือเราไม่ว่าจะไม่มีตังค์เหลือเขาก้ไม่เคยรับรุ้เพราะเรายอมอดเพื่อให้เขาได้กินเราอดทนมาตลอดจริงๆเราเป็นคนเดียวตอนที่เขาประสบอุบัติเหตุแล้วพึ่งพาใครไม่ใด้ก็มีแต่เราที่ยอมรับภาระเพียงคนเดียวขนาดแม่กับพ่อที่ให้กำเนิดเขายังไม่มาดูแลได้ครึ่งเราเลยเรารับตรงนั่นมาตลอดด้วยความเต็มใจที่ว่า "ผัวกูกูไม่ยอมให้อดหรอก"แล้วผลตอบแทนทุกอย่างวันนี้เขาบอกเสมอเราเห็นแก่ตัวเก็บตังค์ใว้หมดไม่เคยจะให้เขาได้ใช้คือเรางงนะเรางงคำว่าไม่ใด้ใช้ทั้งๆที่ทุกอย่างที่อยากกินอยสกได้เราจ่ายทุกอย่าง รถก็ชื่อเขาทั้ง2คันเราเลยงงนี้เราเอาเปรียบเขาอยู่จริงๆหรอเราเป็นผู้หญิงที่อยากจะแต่งตัวสวยๆเหมือนผู้หญิงคนอื่นก็ไม่สามารถกล้าซื้อเพราะกลัวมันฟุ่มเฟือยเครื่องแต่งเต็มที่ก็ได้ซื้อแค่แป้งพับแค่นั่นที่เหลือหรอเพื่อนให้บ้างหัวหน้าให้บ้างเราไม่เคยจะซื้ออะไรเองเลยตามความชอบผู้หญิงแต่แปลกเขายังกล้าพูดได้ใงว่าเราเห็นแก่ตัว วันนี้เราเลยอยากรู้ถ้าเราจะหยุดเพื่อเห็นแก่ตัวแล้วรักตัวเองบ้างมันจะดีไหม9ปีแล้วถามตัวเองเสมอว่าไม่เสียดายหรอคำตอบก็คือเสียดายแต่เสียดายแล้วคือต้องเสียดายไปเรื่ิอยๆหรอเสียดายแล้วอยู่ต่อ10-20ปีแล้วเขายังเหมือนเดิมล่ะยอมเสียดายแบบนี้ไปเรื่อยๆไหม?