ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงแบบนี้นะครับ  ผมคุยกันผู้หญิงคนนึงอยู่เธอดีมากแต่มีลูกติดมา  ผมไม่ติด  เป็นคนขยัน เธอทำไห้ผมดีขึ้นมาก และในอนาคตผมก็มั่นใจในตัวเธอผมอยากไห้เธอสบาย มากกว่าคนในบ้านอีก 55  (ความสัมพันของผมกับคนในบ้านไม่ดี) ผมเป็นหลานไม่แท้ของคนในบ้านครับ  จะบอกว่าเก็บมาเลี้ยงก็ได้เข้าใจง่ายดี55 ผมเข้าใจนะครับ เขามีพระคุณแต่  ผมสัมผัสถึงความรู้สึกของคนในบ้านไม่ได้เลยผมรู้สึกว่าผมอยู่คนเดียวมาตลอดตั้งแต่เริ่มโต ผมสัมผัสได้แค่คนที่ผมคบหาดูใจอยู่เท่านั้น  ผมเลยอยากดูแลเธอไห้ดีที่สุดแล้วสบายที่สุด มากกว่าคนที่บ้าน (คนที่บ้านถานะค่อนข้างสบาย)  ผมผิดหรือป่าวครับที่ผมมีความรู้สึกแบบนี้  ผมเข้าใจว่าอาจจะดู  อัคตัญญู เพื่อนๆคิดเห็นแบบไหนหรอครับ