..................................................
โมเดล 1891/30 เป็นรุ่นที่ได้รับความรู้จักมากที่สุดของ ปลย.ตระกูล โมซิน-นากันต์มันถูกผลิตขึ้นเพื่อใช้เป็นปืนเล็กยาวมาตรฐานสำหรับทหารราบโซเวียตทุกนายตั้งแต่ปี ค.ศ. 1930 ถึง ค.ศ.1945 นอกจากนี้ ปลย.ทหารม้า หลายกระบอกจากยุคจักรวรรดิรัสเซีย (Dragoon rifles) ยังถูกนำมาปรับปรุงให้กลายเป็น โมเดล 1891/30 อีกด้วย. นอกจากนี้ยังมันถูกใช้เป็น ปลย.ซุ่มยิง ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 อีกด้วย. รุ่นสำหรับพลซุ่มยิงรุ่นแรก ๆ นั้นมีการติดตั้งกล้องเล็งแบบ พีอี กำลังขยาย 3.87x30 หรือ กล้องเล็ง พีอีเอ็ม ( 3.87×30 PE or PEM scope), ซึ่งเป็นกล้องเล็งที่ผลิตโดยสหภาพโซเวียตซึ่งลอกแบบกล้องเล็งของ คาร์ล ไซซ์ (Carl Zeiss AG) ของเยอรมันมา, ซึ่งภายหลังได้มีการใช้งานกล้องแบบ พียู กำลังขยาย 3.5×21 แทน (3.5×21 PU scope) ที่มีขนาดกระทัดรัดกว่าและผลิตง่ายกว่า. เนื่องจากกล้องเล็งถูกติดตั้งไว้เหนือรังเพลิงด้ามลูกเลื่อนแบบเก่าจึงถูกแทนที่ด้วยด้ามลูกเลื่อนที่ออกแบบสำหรับ ปลย.ซุ่มยิงซึ่งมีขนาดด้ามยาวกว่าและงอลง (รู้จักกันในหมู่นักสะสมและคนที่ชอบ ปลย.โมซิน-นากันต์ ว่า "ลูกเลื่อนงอ")
เพื่อให้ผู้ยิงสามารถบริหารลูกเลื่อนได้โดยไม่ติดขัด เช่นเดียวกับ ปลย.ซุ่มยิง สปริงฟิลด์ เอ็ม1903เอ4 ของสหรัฐอเมริกา ตำแหน่งของจุดติดตั้งกล้องเล็งบริเวณด้านข้างโครงปืนนั้นจะทำให้ผู้ยิงไม่สามารถป้อนกระสุนด้วยตับบรรจุกระสุนได้. การออกแบบโดยรวมนั้นมีพื้นฐานมาจาก ปลย.โมซิน-นากันต์ รุ่นสำหรับทหารม้าโดยมีการปรับปรุงดังต่อไปนี้:
1.ศูนย์หลังนั้นเรียบลงและตัวศูนย์นั้นใช้ระบบเมตริกแทนระบบอาร์ชินแบบเก่า
2.โครงปืนจากเดิมที่ทำแบบเหลี่ยมมีการปรับให้เป็นโค้งกลมแทน แต่ในการผลิต ปลย.โมซิน-นากันต์ โมเดล 1891/30 ตั้งแต่ช่วง ค.ศ.1930 ถึง ค.ศ.1936 และ ปลย.โมซิน-นากันต์ รุ่นสำหรับทหารม้าที่ทำการดัดแปลงจะยังใช้โครงปืนแบบเหลี่ยมอยู่ ปลย.พวกนี้ค่อนข้างพบได้ยากและมีราคาแพงในหมู่นักสะสม
3.ศูนย์หน้าแบบมีที่คลุมนั้นถูกนำมาแทนที่ศูนย์หน้าแบบใบมีดที่ใช้ใน ปลย.โมซิน-นากันต์ รุ่นก่อนหน้า
..................................................
อ้างอิง
..................................................
https://en.wikipedia.org/wiki/Mosin%E2%80%93Nagant
..................................................
สวัสดีครับ
สารานุกรมปืนตอนที่ 1030 ปลย.โมซิน-นากันต์ โมเดล 1891/30
..................................................
โมเดล 1891/30 เป็นรุ่นที่ได้รับความรู้จักมากที่สุดของ ปลย.ตระกูล โมซิน-นากันต์มันถูกผลิตขึ้นเพื่อใช้เป็นปืนเล็กยาวมาตรฐานสำหรับทหารราบโซเวียตทุกนายตั้งแต่ปี ค.ศ. 1930 ถึง ค.ศ.1945 นอกจากนี้ ปลย.ทหารม้า หลายกระบอกจากยุคจักรวรรดิรัสเซีย (Dragoon rifles) ยังถูกนำมาปรับปรุงให้กลายเป็น โมเดล 1891/30 อีกด้วย. นอกจากนี้ยังมันถูกใช้เป็น ปลย.ซุ่มยิง ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 อีกด้วย. รุ่นสำหรับพลซุ่มยิงรุ่นแรก ๆ นั้นมีการติดตั้งกล้องเล็งแบบ พีอี กำลังขยาย 3.87x30 หรือ กล้องเล็ง พีอีเอ็ม ( 3.87×30 PE or PEM scope), ซึ่งเป็นกล้องเล็งที่ผลิตโดยสหภาพโซเวียตซึ่งลอกแบบกล้องเล็งของ คาร์ล ไซซ์ (Carl Zeiss AG) ของเยอรมันมา, ซึ่งภายหลังได้มีการใช้งานกล้องแบบ พียู กำลังขยาย 3.5×21 แทน (3.5×21 PU scope) ที่มีขนาดกระทัดรัดกว่าและผลิตง่ายกว่า. เนื่องจากกล้องเล็งถูกติดตั้งไว้เหนือรังเพลิงด้ามลูกเลื่อนแบบเก่าจึงถูกแทนที่ด้วยด้ามลูกเลื่อนที่ออกแบบสำหรับ ปลย.ซุ่มยิงซึ่งมีขนาดด้ามยาวกว่าและงอลง (รู้จักกันในหมู่นักสะสมและคนที่ชอบ ปลย.โมซิน-นากันต์ ว่า "ลูกเลื่อนงอ")
เพื่อให้ผู้ยิงสามารถบริหารลูกเลื่อนได้โดยไม่ติดขัด เช่นเดียวกับ ปลย.ซุ่มยิง สปริงฟิลด์ เอ็ม1903เอ4 ของสหรัฐอเมริกา ตำแหน่งของจุดติดตั้งกล้องเล็งบริเวณด้านข้างโครงปืนนั้นจะทำให้ผู้ยิงไม่สามารถป้อนกระสุนด้วยตับบรรจุกระสุนได้. การออกแบบโดยรวมนั้นมีพื้นฐานมาจาก ปลย.โมซิน-นากันต์ รุ่นสำหรับทหารม้าโดยมีการปรับปรุงดังต่อไปนี้:
1.ศูนย์หลังนั้นเรียบลงและตัวศูนย์นั้นใช้ระบบเมตริกแทนระบบอาร์ชินแบบเก่า
2.โครงปืนจากเดิมที่ทำแบบเหลี่ยมมีการปรับให้เป็นโค้งกลมแทน แต่ในการผลิต ปลย.โมซิน-นากันต์ โมเดล 1891/30 ตั้งแต่ช่วง ค.ศ.1930 ถึง ค.ศ.1936 และ ปลย.โมซิน-นากันต์ รุ่นสำหรับทหารม้าที่ทำการดัดแปลงจะยังใช้โครงปืนแบบเหลี่ยมอยู่ ปลย.พวกนี้ค่อนข้างพบได้ยากและมีราคาแพงในหมู่นักสะสม
3.ศูนย์หน้าแบบมีที่คลุมนั้นถูกนำมาแทนที่ศูนย์หน้าแบบใบมีดที่ใช้ใน ปลย.โมซิน-นากันต์ รุ่นก่อนหน้า
..................................................
อ้างอิง
..................................................
https://en.wikipedia.org/wiki/Mosin%E2%80%93Nagant
..................................................