สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้อีกกระทู้ที่เราจะระบายพร้อมกับคำปรึกษาค่ะ เกริ่นก่อนว่าแม่เราไม่ได้เรียนหนังสือ มีอาชีพขายขนม รายได้ดีแล้วแต่ช่วง ตอนนี้เราอายุ15อยู่ม.4 เราตั้งเป้าหมายในชีวิตว่า จะเรียนต่อมหาลัยจบมาทำงานหาเงินส่งให้ป๋ากับแม่แค่นั้นค่ะ เรามีความสามารถหลายด้านมากๆ กีฬาเราเล่นได้ ไม่ว่าจะเป็นวอลเลย์บอล บาสเกตบอล ปิงปอง แบดมินตัน เป็นต้น การวาดรูปเราวาดรูปได้ซึ่งตอนนี้ฝีมือถือว่าผ่านสำหรับเรา เคยแข่งวาดรูปอยู่ค่ะ เรื่องดนตรีเราร้องเพลงได้ สากลก็ได้ มีแนวคิดที่จะฝึกเล่นเครื่องดนตรีอยู่ค่ะ ส่วนเรื่องเรียนตอนนี้เราพัฒนามาเยอะมาก จากที่เราได้2.00-3.00 เราได้พัฒนามาถึง 3.90 เราดีใจมากค่ะ ดีใจกับความพยายามของเราแต่ความพยายามนั้นดูเหมือนจะไม่ได้ทำให้แม่สนใจเลยค่ะ เราเคยขอเรียนมหาลัย ทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนเองไม่ต้องห่วง หนูไม่ใช่คนเกเร แต่เขาก็ให้ค่ะแต่มีข้อแม้ว่าต้องเรียนใกล้บ้าน ห้ามนอนหอ ต้องนอนบ้านซึ่งเราคิดว่าไม่ไหวค่ะ ถ้าสมมุติเราเรียนมาหนักๆอยากพักก็คงไม่ได้พัก ตื่นสายก็ไม่ได้ ห้ามเกิน7โมง เราคิดว่าเราคงน็อคกันพอดี หลังจากนั้นเราก็ไม่เอ่ยอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก แต่พอมาล่าสุดเรากำลังช่วยแม่แพ็คของอยู่ อยู่ๆเขาก็บอกเราว่าจบม.6ไม่ต้องเรียนหรอก ช่วยแม่ขายของดีกว่า เราก็ไม่ได้พูดตอบอะไร เพราะตอนนั้นเราไม่แคร์ใครแล้ว(อ่านได้จากกระทู้แรกของเรา) เขาก็เอาพี่ที่ขายขนมเบื้องมาเล่าให้ฟังค่ะ บอกว่าดูอย่างคนนี้นะ จบปริญญามาขายขนมเบื้อง วุฒิก็ไม่เห็นจะได้ใช้ ซึ่งเราคันปากอยากโต้ตอบมากค่ะ เราก็เลยตอบไปในใจว่า มันก็แล้วแต่คณะมั้ย แล้วแต่คน ซึ่งเราไม่ใช่คนที่เขาเล่า และคนที่เขาเล่าก็ไม่ใช่เรา คือจะเปรียบเทียบกันทำไม? ตอนนี้ชีวิตคาราคาซังมากค่ะ เรามีหลายคณะที่สนใจแต่เราก็สนใจอยากทำงานต่างประเทศเหมือนกัน ซึ่งเราเลือกได้แล้วค่ะ(ขอไม่เอ่ยดีเทลตรงนี้) ถามว่าทำไมเราถึงอยากเรียนต่อ เราว่าวุฒิมันก็สำคัญนะคะในหลายๆโอกาส โอกาสของการทำงานค่อนข้างเยอะกว่าสำหรับความคิดเรา ในตอนนี้เราอยากจะขอคำปรึกษาค่ะ ใครมีแม่ที่คิดแบบนี้มั้ย แล้วทุกคนบอกแม่ยังไงคะ (แต่ตอนนี้เรามีแพลนจะย้ายไปหาพ่อแท้ๆของเราแล้วค่ะ จากกระทู้แรกของเรา) 
[code]ใส่โค้ด
[/code]