ขอวิธีฮีลใจตัวเองหน่อยค่ะ

เราเลิกกับแฟนมาพักใหญ่แล้ว เคยมีคุยๆเรื่องแต่งงานกัน ความสัมพันธ์อยู่ในเกณฑ์ที่ดีมาก คุณพ่อคุณแม่เขาเอ็นดูเราเหมือนเป็นลูกสาวอีกคน

ย้อนกลับไปก่อนที่จะเลิกกัน เราเห็นว่าเขาแอบคุย
กับผู้หญิงที่ทำงานด้วยกัน ลบแชทตลอด ส่วนใหญ่โทรคุยกัน เขาบอกว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน ไม่ได้มีอะไรเกินเลย หลังจากนั้นเราก็เก็บตัว ไม่เจอ คุยกันน้อยลง
ไปช่วงหนึ่ง แต่ไม่ได้เลิกกัน จนถึงจุดเปลี่ยนวันที่แม่เราเสีย เพราะเรามีแม่คนเดียว พ่อไปมีครอบครัวใหม่ไม่เคยติดต่อกัน เขากลับมาพร้อมทำทุกอย่างให้ดีขึ้น
เขาดีมากจนเราใจหาย ดีเหมือนวันแรกที่ได้เป็นแฟนกัน เราทั้งเสียใจและดีใจไปพร้อมๆกัน
สภาพจิตใจเราเริ่มดีขึ้นตามลำดับ

หลังจากนั้นไม่นานเขาได้ไปทำงานที่ต่างประเทศ
ระหว่างนี้เราก็ช่วยเหลือ แนะนำทุกอย่าง เอกสารต่างๆตั๋วเครื่องบิน จุดเปลี่นอีกครั้งคือเขาไปคุยกับผู้หญิงอีกคน รู้จักผ่านเพื่อนของเพื่อนอีกที ไม่รู้ไปคุยกันยังไง พอไปถึงปลายทางก็ตัดขาดการติดต่อกับเรา
หลายเดือน จนไปเจอเขาลงรูปกับคนใหม่
เราไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นรู้ไหม ว่าผู้ชายมีแฟนอยู่แล้ว
เขาจะรู้ไหมว่าไปเป็นมือที่3 ทำให้อีกคนต้องจมกับความรู้สึกพังๆ

จนถึงตอนนี้เราก็ยังคงจมอยู่กับอดีตที่มันเป็นไปไม่ได้
เราพยายามเปิดใจ แต่เราก็ไม่สามารถ move on
กับคนใหม่ได้เลย เรายังคงนึกถึงเขาตลอด บางทีก็ขับรถไปที่ๆเคยไปด้วยกัน ไปนั่งอยู่อย่างนั้นเป็นวันๆ

ขอคำแนะนำที่เป็นไปได้ สร้างสรรค์ และไม่ซ้ำเติมกันนะคะ🥺🥺