สวัสดีค่ะ แฟนเราเคยผ่านการมีครอบครัวมาก่อน เขามีลูกสาว 1 คน อายุประมาณ 10 ขวบ เขาและภรรยาเลิกลากันไปแล้ว ลูกอยู่กับแม่ของเด็ก แต่ทุก ๆ วัน จะเอาลูกมาให้ที่บ้านแฟนของเราเลี้ยง ตั้งแต่ที่เลิกกันไป ผู้หญิงคนนี้ก็ยังไปมาหาสู่บ้านนี้บ่อย ๆ ตั้งแต่ที่เรายังไม่ได้มาอยู่บ้านแฟน จนเรามาอยู่ที่บ้านแฟน เขาก็ยังมา ตั้งวงกินเบียร์กินเหล้ากินหมูกะทะบ้าง แค่แฟนเราก็ไม่ได้ออกไปกินด้วย เคยมีครั้งนึงที่เพื่อน ๆ แฟนมากินเหล้าที่บ้าน นางก็อยู่ในวงด้วย แฟนเราก็ร่วมวงด้วย แล้วเรากับแฟนก็ทะเลาะกัน คนอื่น ๆ ก็บอกเราว่าเขาสองคนไม่มีอะไรกันหรอก ไม่ต้องคิดอะไรมาก แต่เราคงใจแคบเกินไปที่จะทำใจยอมรับเพราะก็รู้อยู่ว่าเขาเคยเป็นอะไรกัน เขาเคยรักกัน และคงรักกันมากกว่าที่เขารักเราในตอนนี้ซะด้วยซ้ำ พยายามทำใจให้กว้างแต่ก็ไม่เคยทำได้ ยิ่งเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นก็ทำให้รู้สึกไม่ดีทุกครั้ง รวมถึงลูกของเขาสองคน เข้าใจว่าเด็กไม่เกี่ยวอะไร แต่เด็กคนนั้นเกิดจากความรักของเขาสองคน แต่เราก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรว่าไม่ชอบ เราก็อยู่ในส่วนของเรา ก็เล่นด้วยปกติ ซื้อขนมให้กินแบ่งโทรศัพท์ให้เล่น ก็เข้าใจว่าเขาเป็นเด็กมักเร้าหรือให้เราเล่นด้วย ติดเราแจเลย จะออกไปไหนก็ไม่ให้ไป จะให้เล่นด้วย เราก็ทำไปเพราะเห็นแก่แฟน เวลาที่พ่อเราโอนเงินไปให้เรา แล้วเราซื้อของอะไรมา แฟนก็อยากให้แบ่งลูกเขาบ้าง แต่เราก็คิดนะว่าเงินนี่เป็นเงินของพ่อเรา ที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของพ่อเรา ทำไมต้องให้เด็กคนนี้ ทั้งแม่เด็กคนนี้ไม่เคยมาให้อะไรเรา แล้วเด็กคนนี้กินจุกว่าเราซะอีก แต่เราก็เสียไม่ได้ต้องยอมให้ไป ทั้งที่ไม่เต็มใจเลย ถ้าเป็นเงินที่แฟนเราหามาเองเราก็ไม่ได้หวงอะไรหรอกให้ใช้เต็มที่ แต่เด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกเราสักหน่อย อะไรที่เป็นของเรา เราเลยมีข้อยกเว้นที่จะไม่ให้ของที่เป็นของเรา แต่ก็ต้องให้อยู่ดีเพื่อให้คนรอบ ๆ ข้างไม่มองว่าเราใจแคบ และก็มีอยู่วันนึง เราต้องออกไปข้างนอกกับแฟน เด็กนั่นบอกว่าอย่าไปเลย อยู่เล่นกันเถอะ เราก็บอกเดี๋ยวมา เด็กนั่นว่าถ้าไปจะโกรธ ในใจเราก็ไม่พอใจ แต่ทำได้แค่ยิ้ม พอกลับมาเด็กนั่นโกรธเราจริง ๆ ไม่มอง ไม่คุย เราก็ให้หมั่นใส้ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่สนใจเด็กนั่นอีกเลย ไม่มอง ไม่คุย ไม่ให้อะไรด้วย พอเป็นแบบนี้รู้สึกดีกว่าตอนที่มีเด็กคนนั้นมายุ่งด้วยซะอีก ไม่ต้องทนรำคาญ แต่แฟนเราก็คงไม่สบายใจหรอก เราก็อึดอัด แต่ไม่อยากยุ่งด้วยคิดว่าแบบนี้ก็ดีสำหรับเรา ไม่อยากเห็นหน้าเด็กนั่นด้วย แต่ก็เลือกไม่ได้เพราะลูกหลานเขา เรามันก็แค่คนอื่นที่เข้ามาอยู่บ้านเขา ต้องทำตัวเป็นไผ่ลู่ลมไป เราก็แค่อยากระบาย เพราะจะไปเล่าให้พ่อแม่ฟัง ท่านก็จะเครียด ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร