สวัสดีค่ะหนูอายุ15 ก็ขอย้อนกลับไปตอนอายุ13นะคะ หนูเริ่มออกมาช่วยแม่กับพ่อทำงานค่ะ ซึ่งตอนแรกก็ปกติไม่มีอะไร เก็บของ ยกของ เดินขาย พออายุ14 เริ่มเดินหนักขึ้น ยิ่งเป็นช่วงโควิด แล้วไม่ไปโรงเรียนค่ะ พอเลิกเรียนออนไลน์ก็มาช่วยแม่ทุกวันค่ะ ซึ่งการเดินไปขายเดินไปตามตึกต่างๆประมาณ4-5ตึกค่ะเมื่อยมากเลยฮ่าๆ วันไหนไม่ได้ขายก็คือทำ ทำเสร็จ ล้างของเสร็จ เก็บของเสร็จ รวมๆแล้วเสร็จ4ทุ่มเกือบ5ทุ่มค่ะ พออายุเริ่มใกล้15 แม่ก็เปลี่ยนไปขายพวกต้นไม้อะไรพวกนี้ค่ะ มันหนักกว่าที่ผ่านมามากค่ะ คือซื้อต้นไม้ ซื้อกระถาง เปิดเป็นร้านต้นไม้เลยค่ะ หนูก็ต้องมาช่วยเก็บ ทีนี้เดินก็ประมาณ30เมตรได้ค่ะ ทำประมาณ 40นาที ถึง 1 ชั่วโมงค่ะ ทำตอนเที่ยง แดดมันก็ร้อนค่ะ ความที่หนูเป็นผู้หญิง หนูรักผิวตัวเองมากๆ แต่พอมาทำ ผิวก็ไหม้ ก็โครตเสียใจอ่ะ เพื่อนเราไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ ไม่ต้องมาลำบากแบบนี้ แต่ทำไมต้องเป็นเรา ถ้าเราไม่ทำพ่อจะด่า ด่าแรงมาก พ่อชอบใช้กำลังกับเราตั้งแต่เด็ก จนเราอายุ15เขาก็ทำอยู่ เขาตบหน้าเรา เขาตีเรา ตีจนไม้แขวนเสื้อมันหัก กระชากผมเรา กดไหล่เรา บางทีก็ริบโทรศัพท์ แต่เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอกค่ะ เราเริ่มมีปัญหาเกี่ยวกับร่างกายตัวเองคือ พออายุ15 เราเจ็บขามาก ส้นเท้าที่หลังเป็นรอยแตก เราปวดขามากๆ และปวดหลังปวดไปถึงกระดูกเลยค่ะ เพราะเราก้มเก็บพวกต้นไม้ ดิน หลายต้น หลายถุง หลายอย่าง 2-3เดือนที่ผ่านมาความเจ็บมันเริ่มลามไปที่หัวเข่าแล้วอ่ะค่ะ จนสภาพตอนนี้เราเดินตรงไม่ได้แล้วค่ะ เราเดินหัวเข่ามันจะสั่นไปหมด เวลายืนเราต้องจับอะไรให้แน่นๆแล้วค่อยๆลุก มันทรมาณ ไม่ไหว เจ็บที่สุดเลยค่ะ คือการทรงตัวไม่ดีเลยค่ะ เดินก็เซ บางทีก็เกือบจะล้ม ขามันอ่อนไม่มีแรงเลย เราจะเป็นอะไรมากกว่านี้มั้ยคะ