สวัสดีครับ ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง เป็นเพื่อนที่ผมแอบชอบตั้งแต่ตอน ม.2  แต่ตอนนั้นผมยังไม่รู้ใจตัวเอง จนมาถึงม.4ถึงม.6 ผมและเพื่อนได้เรียนห้องเดียวกัน ได้สนิทกันมากขึ้น จนเพื่อนคนนี้มีแฟนผมก็ค่อยอยู่ห่างไม่แสดงความรู้สึกอะไร จนกระทั้งเวลาเพื่อนผมเสียใจ ร้องไห้ผมก็มักจะอยู่ข้างเค้าไปเรื่อย ตอนนั้นรู้สึกว่าแค่ได้อยู่เท่านี้ก็ดีแล้วไม่อยากล้ำเข้าไปเยอะ และผมไม่หวังอะไรแล้วเพราะว่าเพื่อนมีแฟนแล้ว และตั้งแต่ม6.จนถึงตอนนี้เพื่อนผมโสดแล้ว จนนี้ ผมอยู่ปี 3แล้ว ผู้รู้สึกว่าผมไม่เคยลืมเพื่อนคนนี้เลย ผมคิดว่าเข้ามหาลัยวิทยาลัยแล้ว ผมจะลืมความรู้สึกที่เคยแอบชอบ เพราะคิดว่าการแยกไปเรียนไกลกันจะทำให้ผมทบทวนความรู้สึกมากขึ้นจริง ตั้งแต่ตอนนั้นเพราะคำว่าไม่กล้า ผมคิดอย่างเดียวผมได้ดูแลเค้าห่างๆมันก็น่าจะดีสำหรับผมแล้ว.....