ก่อนจะเล่าเรื่อง เราจะให้นามสมมุติกับเพื่อนของเราทั้งสองคนก่อน คนนึง A และคนนึงB ส่วนคนที่เพื่อนๆเราไม่ชอบให่นามว่า C
เรื่องมันมีอยู่ว่าเพื่อน AกับB ไปเที่ยวไม่ชวนเรา คือพอฟังแค่นี้เหมือนเรางี่เง่านะ แต่เราอยากให้ฟังก่อน คือก่อนหน้านี้ พวกนาง2คนก็เคยไปไม่ชวนแล้ว แล้วเรางอนมากตอนนั้น ถึงขั้นเหมือนประชดอ่ะ แบบลงสตอรี่ประชด ทำให้เรา3นมีปัญหากัน โดยเราอ่ะ โดนว่า ว่าเราทำตัวนิสัยเหมือน C คือนิสัยที่เหมือนเด็กน้อยงี่เง่าขี้ประชด นอยเก่ง อะไรแบบนี้ ซึ่งตอนนั้นเราก็แบบบว่า ดาวน์ไปเลยรู้สึกเหมือนกำลังจะเสียเพื่อนไปเพราะตอนที่เคลียกัน นึกสภาพโทร3คน แล้วแบบเราตัวคนเดียวต้องคุยกับอีก2คน คือเราอ่ะ ปกติเป็นคนที่เป็นอะไรก็บอกเพื่อนตลอด ไม่ชอบทะเลาะกับเพื่อน หรือถ้าทะเลาะก็จะรีบเคลีย ไม่ข้ามวัน มันจะทำให้ค้างคา แต่ทีนี้อ่ะ หลังๆมา คงเพราะว่าเราสนิทกันมากขึ้น เรารับรู้ได้ด้วยตัวเองว่า เพื่อนใส่ใจเราน้อยลงมากๆ ขนาดเพื่อนผู้ชายที่สนิทกับเราก็ทักว่า ช่วงแรกเห็นตัวติดกันเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นเลย เราเริ่มตัวคนเดียว จากที่แบบพยายามไปไหนกับเขา เราพยายามทำงาน อ่านหนังสือแทน  เกริ่นมายาวมาก เข้าประเด็นหลักสักที แง้ โอเคก็นั้นแหละทุกคน จนกระทั่งมันมีเหตุการณ์หนึ่งคือเมื่ออาทิตย์ก่อนเราไปคาเฟ่กับAเพราะนางชวน แล้วทีนี้ เราก็เลยชวนBไปด้วย เราชวนตลอดไม่ว่าจะไปไหน ซึ่งBปฏิเสธตลอดหลังๆมา มีเหตุผลหลายอย่าง อยู่กับแฟนบ้าง ง่วงบ้าง เหนื่อยบ้าง ขี้เกียจบ้าง เราก็เช้าใจเพื่อนตลอด ไม่อยากบังคับ จนมาวันนี้เราเห็น AกับB ไปเที่ยวด้วยกัน ไม่ชวนเรา "อีกแล้ว" ทั้งที่คุยกันแล้ว ซึ่งตัวเราที่ปกติต้องโกรธหรือทักแล้วอ่ะ ว่าทำไมไปไหนไม่ชวน คือที่เราไม่ทักเพราะทุกครั้งเพื่อนมักจะบอกว่า นึกว่าชวนแล้ว นึกว่าไม่ว่าง สงสัยลืม นึกว่าอีกคนชวนให้แล้วเลยไม่ได้ชวน คือเรานอยมากที่ แบบเพื่อนใส่ใจเราน้อยลง เพื่อนเริ่มแบบ บางทีเราก็รู้สึกว่า เราไม่สำคัญแล้วหรอ เราควรจะทำยังไงอ่ะ 
คือเราปล่อยผ่านไปแล้วแต่อึดอัดมากเพราะครั้งนี้เราเลือกจะไม่พูดกับเพื่อนถึงปัญหานี้ เพราะเราไม่อยากโดนว่าอีก
คือคำถามคือ ที่เราพิมพ์ทั้งหมดอ่ะ เราโตขนาดนี้แล้วแต่เรานอยมาก เหมือนเด็กเลยใช่ป่ะ? นี้คือเราผิดที่เรารู้สึกแบบนี้เองหรือป่าวอ่ะ

ฮือ ต้องการคำแนะนำ ตอนนี้จัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลย เศร้า