ช่วงนี้รู้สึกเหมือนมีอาการผิดปกติค่ะ แต่ไม่ค่อยแน่ใจว่ามันเป็นสัญญาณอันตรายอะไรมากมั้ย เรากลัวว่าเราอาจคิดมากไปเองเลยยังไม่เคยปรึกษาใครหรือไปหาหมอ
1.อาการที่แสดงชัดเจนทางร่างกาย
รู้สึกไม่ค่อยอยากอาหาร ไม่รู้ว่าเป็นโรคเบื่ออาหารรึเปล่า แต่อาการมันไม่ค่อยเหมือนเบื่ออาหารธรรมดาๆ เราไม่ได้รู้สึกจะอ้วกหรือว่าคลื่นไส้ แค่"ไม่อยาก" ถ้าจะกินจริงๆก็กินได้ปกติ แต่แค่คิดว่ามันไม่อร่อย(เป็นกับอาหารทุกชนิดเลยค่ะ รวมถึงอาหารที่เคยชอบด้วย) หน้ามืดบ่อยๆ หนักแค่ประมาณเคยล้มจนเกือบสลบครังนึง อ่อนเพลียสุดๆค่ะ แค่นั่งยังเหนื่อยๆ เหนื่อยตลอดเวลาแบบไม่มีเหตุผล
2.อาการที่เป็นมาระยะนึงแล้วแต่เพิ่งรู้ตัว
ความรู้สึกเรามันปนกันไปหมดค่ะ อันนี้น่าจะมาจากเราเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บความรู้สึกค่ะ เศร้า,ทุกข์,สุข เราเก็บมันไว้อ่ะค่ะแล้วเอาอารมณ์อื่นมาวางทับ เมื่อก่อนเรามีเหตุผลให้ต้องทำอย่างนั้นค่ะ แต่พอปัจจุบันนี้พยายามจะเลิกกลับกลายเป็นว่าอารมณ์ที่เคยเก็บไว้มันมาตีกัน เราเลยทำอะไรไม่ได้เลย เราไม่รู้ว่าเราต้องการอะไรหรือไม่ต้องการอะไร เรารู้สึกลำบากมากเพราะเราแทบไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเราเองเลย และก็ไม่มีใครรู้จักเราดีพอที่จะคอยช่วยบอกเราได้ด้วยว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร
3.อาการที่เพิ่งมามีเมื่อไม่นาน
3.1เราเป็นโรคนอนไม่หลับค่ะ(อันนี้รู้ตัว) เพราะว่าช่วงนั้นเรามีเรื่องเครียดมากๆ แต่พอเรื่องนั้นมันจบไปมันก็มีปัญหาใหม่ค่ะ มันกลายเป็นลูปนรกใหม่คือ "เราเป็นโรคนอนไม่หลับเพราะเราเครียด แต่เราเครียดเพราะเรานอนไม่หลับ" กำลังคิดอยู่ค่ะว่าจะแก้ยังไงดี;-;
3.2อยากร้องไห้ค่ะ แค่อยู่ๆก็อยากร้อง ไม่มีเหตุผล แค่อยู่ๆก็เศร้า
3.3ระแวงทุกอย่างค่ะ เป็นบ่อยตอนก่อนนอนกับตอนนั่งรถ แบบอยู่ๆประสาทสัมผัสด้านหูเราก็ดีขึ้นและได้ยินเสียงทุกอย่างแล้วก็ระแวงไปเอง แต่อันนี้ไม่ค่อยหนักมากถ้าเทียบกับอย่างอื่น
3.4รู้สึกมองไม่เห็นอนาคตเลยค่ะ เราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้านะคะ แต่อยู่ๆมันก็แค่อยากจะหลับไปแล้วไม่ตื่นอีกเลย เรารู้สึกมองไม่เห็นอนาคตตัวเอง แต่ก็ยังไม่อยากฆ่าตัวตาย กลัวเจ็บค่ะ
ขอบคุณใครก็ตามที่อ่านกระทู้นี้นะคะ ที่จริงเราแค่อยากหาที่ระบาย เพราะเราเองก็ไม่สนิทกับเพื่อนคนไหนมากพอที่จะปรึกษาได้ และก็ไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะเข้าใจที่เราจะสื่อด้วย ถ้าจะไปหาหมอก็ต้องถามพ่อแม่ก่อนอยู่ดี เลยคิดว่ามาระบายทางกระทู้ดีกว่าค่ะ เพราะมันไม่เสียหายอะไร ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเรา และถ้ามันเป็นแค่เรื่องธรรมดาเราก็จะได้ไม่ต้องห่วง
ปล.เราใส่แท็กถูกมั้ยเนี่ย😀?
อาการประมาณนี้เป็นอันตรายมั้ยคะ
1.อาการที่แสดงชัดเจนทางร่างกาย
รู้สึกไม่ค่อยอยากอาหาร ไม่รู้ว่าเป็นโรคเบื่ออาหารรึเปล่า แต่อาการมันไม่ค่อยเหมือนเบื่ออาหารธรรมดาๆ เราไม่ได้รู้สึกจะอ้วกหรือว่าคลื่นไส้ แค่"ไม่อยาก" ถ้าจะกินจริงๆก็กินได้ปกติ แต่แค่คิดว่ามันไม่อร่อย(เป็นกับอาหารทุกชนิดเลยค่ะ รวมถึงอาหารที่เคยชอบด้วย) หน้ามืดบ่อยๆ หนักแค่ประมาณเคยล้มจนเกือบสลบครังนึง อ่อนเพลียสุดๆค่ะ แค่นั่งยังเหนื่อยๆ เหนื่อยตลอดเวลาแบบไม่มีเหตุผล
2.อาการที่เป็นมาระยะนึงแล้วแต่เพิ่งรู้ตัว
ความรู้สึกเรามันปนกันไปหมดค่ะ อันนี้น่าจะมาจากเราเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บความรู้สึกค่ะ เศร้า,ทุกข์,สุข เราเก็บมันไว้อ่ะค่ะแล้วเอาอารมณ์อื่นมาวางทับ เมื่อก่อนเรามีเหตุผลให้ต้องทำอย่างนั้นค่ะ แต่พอปัจจุบันนี้พยายามจะเลิกกลับกลายเป็นว่าอารมณ์ที่เคยเก็บไว้มันมาตีกัน เราเลยทำอะไรไม่ได้เลย เราไม่รู้ว่าเราต้องการอะไรหรือไม่ต้องการอะไร เรารู้สึกลำบากมากเพราะเราแทบไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเราเองเลย และก็ไม่มีใครรู้จักเราดีพอที่จะคอยช่วยบอกเราได้ด้วยว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร
3.อาการที่เพิ่งมามีเมื่อไม่นาน
3.1เราเป็นโรคนอนไม่หลับค่ะ(อันนี้รู้ตัว) เพราะว่าช่วงนั้นเรามีเรื่องเครียดมากๆ แต่พอเรื่องนั้นมันจบไปมันก็มีปัญหาใหม่ค่ะ มันกลายเป็นลูปนรกใหม่คือ "เราเป็นโรคนอนไม่หลับเพราะเราเครียด แต่เราเครียดเพราะเรานอนไม่หลับ" กำลังคิดอยู่ค่ะว่าจะแก้ยังไงดี;-;
3.2อยากร้องไห้ค่ะ แค่อยู่ๆก็อยากร้อง ไม่มีเหตุผล แค่อยู่ๆก็เศร้า
3.3ระแวงทุกอย่างค่ะ เป็นบ่อยตอนก่อนนอนกับตอนนั่งรถ แบบอยู่ๆประสาทสัมผัสด้านหูเราก็ดีขึ้นและได้ยินเสียงทุกอย่างแล้วก็ระแวงไปเอง แต่อันนี้ไม่ค่อยหนักมากถ้าเทียบกับอย่างอื่น
3.4รู้สึกมองไม่เห็นอนาคตเลยค่ะ เราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้านะคะ แต่อยู่ๆมันก็แค่อยากจะหลับไปแล้วไม่ตื่นอีกเลย เรารู้สึกมองไม่เห็นอนาคตตัวเอง แต่ก็ยังไม่อยากฆ่าตัวตาย กลัวเจ็บค่ะ
ขอบคุณใครก็ตามที่อ่านกระทู้นี้นะคะ ที่จริงเราแค่อยากหาที่ระบาย เพราะเราเองก็ไม่สนิทกับเพื่อนคนไหนมากพอที่จะปรึกษาได้ และก็ไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะเข้าใจที่เราจะสื่อด้วย ถ้าจะไปหาหมอก็ต้องถามพ่อแม่ก่อนอยู่ดี เลยคิดว่ามาระบายทางกระทู้ดีกว่าค่ะ เพราะมันไม่เสียหายอะไร ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเรา และถ้ามันเป็นแค่เรื่องธรรมดาเราก็จะได้ไม่ต้องห่วง
ปล.เราใส่แท็กถูกมั้ยเนี่ย😀?