พ่อเมามา กลางดึก ต้องทำเสียงดังหรือโวยวาย ไม่ทะเลาะกับแม่ก็อะไรสักอย่าง ทำให้ตื่นในทุกครั้งที่เขากลับเข้ามา และเช้าเราต้องทำงาน  วันนี้คือสิ่งที่ร้ายที่สุด เขาได้ทำร้ายสัตว์เลี้ยง และจะทำร้ายเราด้วย คนที่เป็นพ่อคน ไม่มีความรับผิดชอบกับสิ่งที่ตนเองทำ เมาเหล้า เล่นการพนัน ทำให้เราและแม่ต้องลำบากกายและใจ  ตั้งแต่เราเป็นเด็กถูกเขากระทำกับเราเหมือนเราไม่ใช่ลูก เราเคยเอามือไปจับแก้วเหล้าที่เพื่อนพ่อยืนให้พ่อดื่ม เหมือนรับแก้วนั้นแทน เพื่อห้ามไม่ให้พ่อดื่มเหล้าแก้วนั้น แล้วบอกกับพ่อว่า อย่ากินนะพ่อ อย่ากินนะ เลิกกินเพื่อหนูได้มั้ย แล้วคนที่เราเรียกว่าพ่อ ได้เอามือหยิบแก้วเหล้านั้นจากมือเรา สาดใส่หน้าเรา ซึ่งตอนนั้นอายุประมาณ 7-8 ขวบ มันคงดูเหมือนละครเนอะ แต่ไม่..มันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับชีวิตเราจริงๆ 
วันนี้เขาได้กลับมาจากการกินเหล้า และเล่นพนันเหมือนเคย กลับมาประมาณ ตี2 พอถึงก็มีการไปกวนสุนัขที่เราเลี้ยงที่บ้านอายุ 3 ปี ซึ่งมันกำลังนอนหลับ แล้วด้วยความที่มันเป็นสัตว์ถูกรบกวนต้องมีหงุดหงิดกันบ้าง มันเลยขู่ เพื่อให้เขาหยุดกวน และเขาก็ไม่หยุด สุนัขเลยกัดไปที่มือ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่มันเคยกัดเขา เพราะเขาทำพฤติกรรมเหมือนครั้งนี้ คือกวนตอนมันจะนอน หลังจากโดนมันกัด เขาได้โวยวายจนเราตื่น ภาพที่เห็นคือเขาเหมือนกำลังจะฆ่ามันที่อยู่ในกรง ตีไปหลายครั้งที่สะโพก เอาเท้าถีบไปหน้าและหัวของสุนัขเรากับแม่ร้องตะโกนบอกให้หยุดก็ไม่หยุด ถีบและเหยียบไปที่คอของสุนัข จนมันร้องเสียง เรากับแม่บอกให้หยุดแล้ว เขาไม่หยุด เราสงสารหมาเรามาก จนทนไม่ไหว หยิบรีโมทแอร์มาปาลงพื้น แล้วบอกให้หยุดสักที มันกลัวแล้ว แค่มันพูดไม่ได้ ว่ามันขอโทษกับสิ่งที่มันทำลงไปแค่นั้น พอได้แล้ว มันเจ็บแล้วไม่หยุดสักที เขาเลยโมโหมาก บอกว่าเรารักหมากว่าพ่อ บอกว่าไม่ต้องเรียกกูว่าพ่อ ถ้าตายก็ไม่ต้องมาเผาผี มีสิทธิอะไรมาปาของ มันกัดกูกูจะฆ่ามัน มันไม่ต้องเอามันมาให้กูเห็น จะพาไปไหนก็ไป ซึ่งเราไม่ได้ตอบโต้ ได้แต่หันไปมองหน้าของคนที่เราเรียกว่าพ่อมาตลอด เขาได้เดินกำหมัดเข้ามาจะมาทำร้ายเรา แต่แม่ของเราดึงและขวางไว้ ในใจคิดแต่ว่า ถ้าวันนี้จะตายก็คงต้องยอม เพราะสิ่งที่เราทำคือแค่ต้องการให้เขาหยุดทำร้ายหมาและหยุดโวยวายเสียงดังเท่านั้น เพราะไม่สามารถเข้าไปจับตัวเขาได้เพื่อจะห้ามให้หยุด จึงต้องทำวิธีนี้ ซึ่งแม่เราก็ทำอะไรไม่ได้เลย
 ผ่านคืนนี้ไป พรุ่งนี้จะควรทำยังไงต่อ ถ้าเราทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของเขาแล้วละ แล้วเราแยกย้ายไปใช้ชีวิตของเรา โดยไม่สนใจใยดีเขา มันคงไม่ผิดใช่มั้ย และมันไม่ควรเกี่ยวกับเรื่องของบุญคุณที่ทำให้เกิดมาเพราะพอได้คิดดูดีๆ เราไม่ได้เป็นคนที่ขอร้องที่จะเกิดมา และทุกวันนี้ก็ไม่ได้เป็นภาระให้กับเขา เพราะทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเอง ไม่เดือดร้อนเขา ตอนที่เขาไม่เมา เขาก็ดูเหมือนเป็นคนดีคนนึง ปกติดีเล่นกับหมาที่เลี้ยงไว้ ตัวที่เขาตีนั้นแหละ แต่พอเมาหรือเสียพนันก็จะเป็นคนละคน ตั้งแต่จำความได้เขาก็กินเหล้า กินเบียร์ เล่นการพนันแบบนี้มาตลอด ซึ่งรู้สึกว่าเขาทำให้เราเสียสุขภาพจิตมาก เขาทำเหมือนจะฆ่าเรามาตลอด ซึ่งแยกไม่ออกว่าวันไหนเขาจะทำขึ้นมาจริงๆ วันนี้เราถ่ายวิดีโอที่เขาทำร้ายหมาไว้ไม่ทัน เพราะเรื่องมันเกิดขึ้นเร็วมาก ไม่ทันได้ตั้งตัว รู้ตัวอีกทีเขาจะทำร้ายเราด้วยแล้ว ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน สงสารก็แต่แม่ถ้าเราไม่อยู่ เขาจะเป็นยังไง แม่ได้แต่บอกว่ายังเลิกกับเขาไม่ได้เพราะภาระทั้งหมดที่แม่เป็นหนี้เป็นสิน เกิดจากที่พ่อเอาไปเล่นพนันเสีย และบังคับให้แม่กู้หนี้ ธกส. เอาเล่มรถยนต์ และรถมอไซค์ที่เป็นชื่อแม่ทั้งหมดไปจำนำ เคยคุยเรื่องถ้าแม่เลิกกับพ่อ พ่อจะไม่ช่วยชดใช้ใดๆทั้งนั้นเพราะเขาพูดว่าชื่อใครเป็นคนกู้คนนั้นต้องรับผิดชอบเราได้ยินกับหู แม่เลยบอกว่าไม่สามารถเลิกกับเขาได้ เพราะลำพังตัวแม่เองไม่สามารถหามาใช้หนี้ได้หมดเพราะเปิดแค่ร้านทำผมเล็กๆ เราบอกกับแม่แล้ว ถ้าเราหนีไปตายเอาดาบหน้าจะดีกว่ามั้ย ดีกว่าทนทุกข์แบบนี้อย่างน้อยเราก็มีความรู้ป.ตรีติดตัว มีหน้าที่การงานที่มั่นคงแล้วถึงแม้เงินเดือนจะไม่ได้มาก หักลบค่าบ้านที่เราซื้อไว้ยังพอเหลือกินเหลือเก็บ ซึ่งดีกว่าทนทุกข์อยู่แบบนี้…